Later deze week volgt de review van Treasure’s on-rail shooter ‘Sin & Punisment: Succesor to the Skies’. Voor we daar echter aan beginnen kijken we terug op de cult-hit welke vooraf ging aan dit tweede deel.

Sin & Punishment werd in de inleiding al een culthit genoemd en dat is het ook in hart en nieren. Dit is ontstaan uit het feit dat de game zeer goede recensies kreeg, volledig Engels gesproken was, maar niet buiten Japan in de schappen kwam te liggen. Een vreemde stap, zul je ongetwijfeld denken, want dit beperkt de mogelijkheden tot het bereiken van een groot publiek aanzienlijk. Het leidde tevens tot een hechte fanbase op het internet, welke de game ophemelde en de rest van de gamers jaloers liet toezien hoe zij met hun importversie aan de slag gingen Het probleem voor het niet uitbrengen van de game in het Westen kan gezocht worden in de ontwikkeling die aan het eindproduct vooraf ging. Maar voor we zover terug in de tijd gaan, bekijken we eerst wie Treasure, en wat Sin & Punisment nu precies is.

Treasure is een Japanse ontwikkelaar, opgericht in 1992. Het bedrijf is vooral gespecialiseerd in actiegames met innovatieve aspecten die de game naar een hoger platform dragen. Mooie voorbeelden hiervan zijn de debuutgame Gunstar Heroes en later uitgebrachte titels als Radiant Silvergun, Ikaruga en natuurlijk Sin & Punishment zelf. Ze onderscheiden zich van andere ontwikkelaars door de ‘ongestructureerde’ manier van werken in doorgaans kleine teams. Bovenstaande games zijn grotendeels gemaakt met een ontwikkelingsteam dat begint met een man of vier en daarna langzaam uitgroeit, maar nooit groter dan zo’n twintig tot dertig mensen zal worden. Ook de rollen van de werknemers kunnen bij de overgang van het ene naar het andere project flink worden omgegooid en een deadline, daar werken ze niet mee. Voor de creatieve geest die niet teveel wil worden gestuurd, is dit een klein paradijsje, maar voor de financieel adviseur of klant ongetwijfeld een nachtmerrie.


Klant, zul je misschien denken. Jazeker, want hoewel Treasure ongetwijfeld het meest trots zal zijn op haar eigen projecten moet er ook geld verdiend worden en dat gebeurd meestal via projecten die ze voor andere ontwikkelaars maken. Zo werkt men vaak met de Tiny Toons franchise en werden ook Astro Boy en Bleach onder handen genomen. Meestal pakken deze titels iets minder uit (hoewel dat in Treasure’s geval nog steeds ruim voldoende is), met positieve uitzonderingen als bijvoorbeeld Astro Boy voor de Game Boy Advance. Hieruit blijkt ook wel dat vooral het actie genre, met als specialisatie de shooters, datgene is waarin Treasure uitblinkt. Zo hebben ze in opdracht van Nintendo ook WarioWorld gemaakt voor de Nintendo GameCube; een leuke game, maar geen topper. Voor Nintendo maakten ze ook Sin & Punishment, een game in het genre wat ze wel ligt.

Sin & Punishment is een on-rail shooter, maar wel eentje die een originele draai aan het genre gaf. De traditionele on-rail shooter die tot die tijd uitkwam (eind jaren ’90) bestond vaak uit een 2D spelwereld (vaak met top-down view) waarin jij je karakter beweegt en in een bepaalde richting schiet. De tweede variant is de 3D versie waarin je niet vrij kunt bewegen, maar alleen kunt schieten, terwijl de game je door 3D locaties voortbeweegt. Treasure’s game voegt beide genres samen en perfectioneert het meteen op ingenieuze wijze. De keuze om op deze manier te werk te gaan is voortgevloeid uit de revolutie die de Nintendo 64 met zich meebracht. Niet alleen was het een van de eerste echte 3D-consoles, de controller die men erbij leverde had ook nog eens een voor die tijd unieke layout. Na de launch van Super Mario 64 werd bij vrijwel elke game de controller ‘rechts’ vastgehouden, waarbij de linker vierpuntdruktoets eigenlijk nutteloos werd. Door de game ‘links’ vast te houden krijgt de gamer de beschikking over zowel de analoge stick, alsmede de vierpuntdruktoets. Op deze wijze zou het mogelijk moeten zijn twee karakters met één controller te bewegen (iets wat we later terugzagen op bijv. de GameCube, PlayStation 2 en Xbox controllers) en met dat idee ging men in Japan aan de slag.


In Sin & Punishment bestuur je het hoofdpersonage, terwijl je tegelijkertijd ook de ‘cursor ‘ beweegt, waarmee je als het ware richt op je tegenstanders. En richten zul je, want de game is een on-rail shooter waarin de nodige kogels afgevuurd dienen te worden. Vaak heb je in een on-rail shooter het idee gigantisch beperkt te zijn in je bewegingsvrijheid, maar door het feit dat jij je karakter door het beeld ziet vliegen, is dit hier niet het geval. Het is tijdens het spelen van groot belang dat je de kogels van je vijanden ontwijkt, wat je kunt doen met de speciale ‘ontwijk’ beweging, met een simpele druk op de knop. In dit opzicht heeft de game dan ook behoorlijk wat weg van Nintendo’s eigen Star Fox.
Naast het vrij richten met de cursor is er ook de mogelijkheid om te ‘locken’ op je tegenstander. Het voordeel hiervan is dat je automatisch raak schiet, het nadeel is dat je kogels minder schade aanrichten.