Met Puzzle Quest: Challenge of the Warlords wist Infinite Interactive ons in 2008 te verrassen met een zeer originele en vermakelijke puzzelgame. Dit jaar proberen ze het opnieuw met Puzzle Chronicles, dat verschijnt op de PC, Xbox Live, PlayStation Network, Nintendo DS en PlayStation Portable. Wij gingen met die laatste versie aan de slag en daarvan kun je hieronder de review lezen.

Tetris voert ook de boventoon in de game. Zoals je misschien al hebt opgemerkt noemde ik het woord ‘level’, want zoals het een echte RPG betaamt moeten je personage en zijn trouwste kameraad kunnen levelen. De speler zelf zal onder nadere door gevechten ervaringspunten verdienen en zo sterker worden, maar je Warbeast moet dat door middel van minigames doen. Ook hier speel je weer iets tetris-achtigs en dat geldt ook voor de andere mini-games waarbij je kerkers ontdekt, schatten jat, objecten creëert en jezelf traint. Deze zijn allemaal op verschillende locaties in het Ashurin koninkrijk te vinden, maar ook vanuit het hoofdmenu te selecteren en te spelen.


Tijdens deze selectie zul je ook één van de vier moeilijkheidsgraden moeten kiezen en dat is iets waar de game nogal moeite mee heeft. Als je net in de game stapt zul je namelijk overdonderd worden door alle mogelijkheden, zeker aangezien de game het niet eens allemaal uitlegt Je steekt bijvoorbeeld heel wat tijd en onderzoek in het upgradesysteem voor outfits, zonder dat het directe effecten heeft in de gameplay. Tevens zijn de puzzels in het begin te moeilijk voor iemand die net in de game stapt en zo word je gedwongen de game op een makkelijker niveau te zetten.

Naarmate je na een uur of meer de gameplay door begint te krijgen wordt het natuurlijk allemaal een stuk spannender. Helaas komt op den duur het klad erin en wordt het wel heel eentonig. Het is ook niet vermakelijk dat je drie verschillende vijanden op dezelfde trap moet bevechten alvorens je verder kan. De laadtijden van meer dan tien seconden zijn nog wel het ergst. Zelf had ik soms het gevoel dat ik meer aan het wachten dan aan het puzzelen was. Het haalt het tempo uit het spel en maakt het onaangenaam om eventjes tussendoor snel wat te puzzelen.


Eerder merkte ik al op dat het verhaal wordt gepresenteerd door stripachtige scènes. Deze zien er niet verkeerd uit en weten het verhaal en de omgevingen goed te presenteren. Hetzelfde geldt voor de overzichten van de gebieden zelf, een sterke art-stijl doet de game goed. Scherp, oosters getint en een gevarieerd kleurgebruik. Minder te spreken ben ik over de weergave van je personage op het scherm tijdens de gameplay. Tijdens het navigeren van je personage door gebieden zie je hem als een blanke blob met een lindendoekje aan, terwijl hij later in de game toch echt kekke outfits krijgt. De weergave van de personages tijdens gevechten zijn dan al iets beter, maar nog steeds niet om over naar huis te schrijven.

De audio doet het gelukkig wat beter met leuke voice-overs van de personages en achtergronddeuntjes die goed in de stijl van de game passen. De audio-effecten klinken ook allemaal helder en audiofielen hebben dus eigenlijk niets te klagen. Helaas wordt er ook nergens een uitmuntend niveau gehaald en dus zijn de klanken van de game alweer snel vergeten.

Puzzel Chronicles wordt dan uiteindelijk ook een game die leuk is voor tussendoor, maar je dan ook weer snel vergeten bent. Het doet wat het moet doen, namelijk vermakelijke puzzels bieden, de rest heeft eigenlijk te weinig om het lijf om je echt in te verdiepen. Daarbij zijn er nog ellendig lange wachttijden die de game ook geen goed weten te doen. Puzzle Chronicles is middenmoot tot op het bot, maar wel vermakelijke middenmoot.