Enkele maanden geleden kregen de Playstation 3 en Xbox 360 Mirror's Edge, een 'shooter' van Dice. Gezien deze ontwikkelaar vrij bekend staat van de Battlefield reeks, zou je ook hier weer verwachten aan een knalfestijn. Maar... In Mirror's Edge zal je zelden of zelfs nooit een wapen dienen af te vuren. Waarom zou je dan geld uitgeven aan shooter waarin je bijna nooit zult schieten?

Zoals je kan merken is Mirror's Edge niet een standaard FPS game. En zoveel wordt al duidelijk na het zien van de intro. Wat is er namelijk gebeurd? In de nabije toekomst zal de regering zijn wil en wet doordrukken op het publiek. Bij de meeste brainwashing sessies van de regering zijn natuurlijk ook mensen die hiermee niet akkoord gaan. Tijdens een geweldadige betoging komen vele mensen om het leven en sindsdien veranderde de wereld stilaan in een wel enorm rustige, monotone samenleving. Gelukkig zijn er nog mensen die niet zomaar alle propaganda van de regering slikken en zij doen in hun strijd dienst op koeriers genaamd runners dewelke met behulp van free-running of parkour allerlei pakjes via de daken van de stad vervoeren. Jij neemt de rol aan van een vrouwelijke runner Faith die al sinds jonge leeftijd als runner getraind werd omdat haar ouders in haar jeugd stierven tijdens de grote betoging.


Pakjes rondbrengen klinkt misschien niet interessant maar om spoilers te vermijden, zal ik het bij de basis van het verhaal houden. Helaas is het hele verhaal niet zo interessant of meeslepend als de gameplay of de omgevingen. Zoals reeds vermeld dien je je rond te bewegen over de daken van de stad door middel van parkour en dat doet Faith geweldig. Ze rent enorm snel, kan grote sprongen maken, aan rails slingeren, buizen beklimmen, tegen muren lopen en nog zoveel meer. De animaties die hierbij gepaard gaan zijn absoluut geweldig. Je ziet je hele lichaam onder je en tijdens bepaalde bewegingen zie je dan ook Faith haar benen waardoor het gevoel van inleving goed gelukt is. Het rondbewegen verloopt fantastisch en kan gerust als een voorbeeld dienen voor andere games. Natuurlijk moet je niet verwachten dat je zomaar ongehinderd kan rondlopen op de daken want ook de agenten houden wel van het mooie uitzicht. Dat jij hier even hun zicht komt belemmeren, kan daarbij niet door de beugel! Gelukkig is Faith erg oplettend en beschikt ze over 'runner vision', waarbij handige objecten een diepe rode kleur krijgen om aan te tonen dat je hiermee een actie kan uitvoeren. De te volgen weg kan je dus goed op tijd zien en deze runner vision behoedt je van teveel in de diepte te springen.

Tijdens je tocht over de skyline en door de gebouwen heen wordt onze heldin constant achtervolgd door de lange arm van de wet. Vanaf het moment dat je twee agenten tegen je krijgt kan je het al zo vergeten want Faith is allesbehalve kogelvrij, na een paar schoten legt ze al het loodje. Aangeraden is dat je probeert om een enkele vijand af te zonderen en hem met een goede timing zijn wapen af te nemen. Je zal voor dit wapen echter nooit bijkomende kogels kunnen oprapen en je zal het moeten laten vallen om geavanceerdere bewegingen uit te voeren. Het is dan ook soms sneller om gewoon je slachtoffer knock out te slaan met een rake schop tijdens een sprong of sliding. Sommige acrobatische aanvallen kunnen ook een leuk effect hebben op je vijand, zo zorgt een wallkick er bijvoorbeeld voor dat je vijand 180 graden draait en je hem makkelijk kan ontwapenen. Veel combat kom je echter niet tegen afgezien van de laatste levels, waar je plots wel erg veel moet schieten. Hierbij kwam het bij mij veel aan tot trial & error want het timen van het ontwapenen was me vrij ongunstig zal ik maar stellen. Gelukkig is het ook mogelijk om de game uit te spelen zonder ook maar één schot te lossen waardoor combat meer een keuze dan een verplichting is.


Om de eentonige witte omgeving van de rooftops te laten afwisselen zal je af en toe ook je weg moeten vinden door een gebouw en wat meteen opvalt als je een deur open trapt is het unieke design van het interieur. Dit bevat de hevigste kleuren die ik ooit ben tegen gekomen in een game, het spat haast van je scherm. Hiermee heeft zowat elk gebouw letterlijk zijn eigen tintje: oranje, geel, groen en blauw om er maar enkele op te noemen. Het lijkt net alsof je de hele game door een kleurenboek loopt, met een andere bruisende kleur in elk level. Hierdoor brengt de game toch in elk level weer wat nieuws, ook al dien je gewoon je weg erdoorheen te zoeken. Niet alleen de kleuren verdienen een pluim, ook het leveldesign zelf mag er zeker wezen. Alles staat goed opgesteld en zorgt er alsnog voor dat je een beetje keuze hebt in de manier waarop je ergens geraakt. Iets dat vooral van pas komt als je de game al eens hebt uitgespeeld, een moment dat helaas wel erg vroeg aan bod komt. Na een zes tot acht uurtjes zit je vast en zeker door het verhaal heen.

De story mode van het spel moet het dus hebben van uniek leveldesign, spannende achtervolgingen en het gevoel van snelheid en vrijheid om te bewegen, maar wat als je met deze modus klaar bent? Nou, dan kan je het spel herspelen om runner bags (hidden packages zeg maar) te vinden of heb je nog de time trial mode waarin je bepaalde levels hebt zonder vijanden en waar je je zo snel mogelijk door checkpoints moet begeven. Hierbij worden je beste tijden bijgehouden die je kan vergelijken met de rest van de Mirror's Edge spelers online. Een toffe extra om het maximum uit de levels te halen maar helaas zal het merendeel van de gamers dit snel voor gezien houden. Het spannende gevoel van de verhaalmodus zal je in de time trials niet terugvinden, tenzij je het leuk vind om overal de beste tijd op te willen halen.


Op audiovisueel vlak stelt Mirror's Edge niet teleur. De graphics zijn goed verzorgd, hebben een aparte sfeer en de systeemeisen blijven met twee voeten op de grond. De levels zijn wel totaal verlaten, buiten de occasionele vijand hier en daar, zal je nooit tegen een burger oplopen waarbij de binnenomgevingen en de levels op de straat wel erg kaal overkomen. In vergelijking met de consoleversies heeft de PC versie naar goede gewoonte wat scherpere details, maar het paradepaardje zijn de physx. Dit nieuwe systeem van Nvidia zal instaan voor geavanceerde physics die niet te onderschatten zijn. Met deze optie aan of uit merk je een aardig verschil van inleving: glas breekt enorm spectaculair, plastiek scheurt zoals het hoort en stof wappert in de wind met ongekend realisme. Om deze optie te gebruiken dien je echter wel te beschikken over een vrij zwaar systeem ,maar zelfs zonder physx geactiveerd mag je een dolle rit verwachten.

Alles bij elkaar genomen, ben ik erg tevreden met Mirror's Edge. De achtervolgingen zijn een fantastische ervaring en de levels zijn erg knap verzorgd zowel in kleuren als in design. Het jammerlijke punt van de game is echter dat hij erg snel uitgespeeld kan worden en dat er buiten de time trials niet veel te beleven valt. Een multiplayer functie waar runners het tegen agenten kunnen opnemen was zeer welkom geweest want een scherpe tijd neerzetten is niet voor iedereen weggelegd. Indien de time trials je toch leuk lijken en je kan over de korte speelduur heen kijken, dan heb je met Mirror's Edge een aardige, unieke titel in huis die zeker en vast nog wel een poos in je herinneringen zal rondspringen.