Destroyman, Dr. Peace en Holly Summers, vergeet die namen maar. Vroeger waren dit belangwekkende mensen, helden zelfs, maar nu zijn ze dood. Slechts eén naam is nog van belang, Travis Touchdown, de nummer 1 huurmoordenaar van de Verenigde Staten.
Death Metal zit op zijn knieën op de grond, hij is bijna dood. De huurmoordenaar had niet gedacht dat hij dit gevecht zou verliezen, Travis Touchdown bleek toch weldegelijk een waardige tegenstander. ‘De naam Heilig Zwaard draag ik nu over op jou,’ spreekt Death Metal op gewichtige toon, hij moet zijn verlies erkennen. Travis Touchdown antwoordt echter: ‘Je maakt zeker een grapje, namen en titels kunnen me helemaal niks schelen, ik wil alleen nummer 1 zijn.’ Twee seconde later is Death Metal onthoofd door het lichtzwaard van Travis.
‘Would you mind if I killed you?’ zo zingt gothicband Within Temptation. Het is niet een vraag voor iemand als Travis Touchdown, hij moordt zich zonder veel gewetenswroeging naar de top van de ranglijst van beste huurmoordenaar van de Verenigde Staten. Een lijst die wordt bijgehouden door de United Assassins Association (UAA). Niet al te lange tijd geleden had Travis, net als ik, nog nooit van die organisatie gehoord. Hij verdeed zijn dagen met het rondhangen in een goedkoop motel, waar hij pornofilms keek, worsteltechnieken bestudeerde en met de poes van zijn kat speelde. Toen Travis echter op een dag een lichtzwaard binnenkreeg van een veiling op internet en vlak erna een man vermoordde, nam zijn leven een onverwachte wending. Via de knappe Sylvia Christel ontdekt hij dat de pas vermoordde man de nummer 11 huurmoordenaar van de VS was. Nu de man dood is, neemt Travis automatisch de elfde plaats in op de lijst, een lijst waar je niet meer vanaf komt totdat zelf wordt vermoord, zo zegt Sylvia Christel.
Sylvia blijkt van de UAA te zijn. Ze waarschuwt Travis dat hij kan vrezen voor zijn leven, want elke plaats op de ranglijst is namelijk een felbegeerde positie. Even later heeft ze hem overtuigd om zich in te schrijven bij de organisatie en te strijden voor de eerste plaats in de lijst, een plek die wordt bereikt door simpelweg de tien moordenaars boven hem om te brengen. Natuurlijk is dit verschrikkelijk gevaarlijk en de kans dat hij die eerste plaats bereikt is nihil, maar wat heeft Travis te verliezen?
Travis kan echter niet zomaar iedereen op de lijst een bezoekje brengen en deze een welgemikt headshot toe brengen. Travis heeft niet eens een geweer, hij heeft een lichtzwaard. Daarbij zul je, voordat je begint aan een groots gevecht met een tegenstander van de lijst, je lichtzwaard flink moeten gebruiken op een grote groep agressieve hulpjes van de huurmoordenaar. Honderden doorklief je met je zwaard of maak je af met een van de worstelbewegingen die je thuis op video hebt bekeken. Het vechtsysteem van No More Heroes werkt opvallend goed, met dank aan de goede Wii besturing. Veel games hebben moeite met het goed implementeren van de bewegingsgevoelige-besturing wat resulteert in een continu gezwiepzwaai met de witte afstandsbediening. No More Heroes laat je gewoon vechten door op de A knop te drukken en laat je alleen de finishing moves doen met een zwaai van de WiiMote of een worstelbeweging. Na een paar minuten heb je de besturing al onder de knie, maar het zal je een paar uur kosten om het vechtsysteem echt te beheersen. Zo zijn er ook special moves en een soort power-ups die je in het spel tegen zal komen. De moeilijkheidsgraad loopt precies goed op, zodat je nooit voor onnodig moeilijke levels komt te staan, maar wel altijd uitdaging blijft krijgen. Daarnaast ziet het vechten er echt tof uit en voelt het zo goed om de tegenstanders kapot te maken, daar het niet gaat vervelen. In Nederland hebben we helaas wel de gecensureerde versie van No More Heroes, waardoor we de grote bloedfonteinen in de gevechten missen, maar een soort zwart as er voor in de plaats hebben gekregen. Iets wat jammer is, maar geen ramp. Het bloed blijkt goed misbaar en de gevechten blijken leuk, ook met zwart as.
Omdat de ranglijstgevechten door de UAA georganiseerd worden kun je niet zomaar je lichtzwaard trekken om je een weg naar het ranglijstgevecht te werken. Nee, er zit nog iets aan vast: je zal voor elk gevecht een behoorlijk geldbedrag op tafel moeten leggen. Op de tafel van de UAA welteverstaan. Dit geld kun je verdienen in de stad waar Travis woont, Santa Destroy, door verschillende lullige bijbaantjes te nemen. Klusjes als kokosnoten verzamelen, afval opruimen of pompbediende zijn. Niet echt werk voor een huurmoordenaar dus. Collega recensisten hoorde ik afgeven op deze klusjes, ze zouden de vaart uit het spel houden, saai zijn en zelfs irriteren. Ik heb me zelf geen moment geïrriteerd aan de bijbaantjes, ik vond ze zelfs wel leuk om te doen. De bijbaantjes moet je gewoon zien als een soort geïntegreerde minigames die je in een bepaalde tijd moet volbrengen, bovendien hoef je elk klusje maar 1 keer te doen als je wil. Als je een van de eerder genoemde bijbaantjes naar behoren uitvoert, krijg je ook toegang naar een andere manier van geld verdienen, de moordmissies. Deze zijn gevaarlijker dan kokosnoten rapen of afval opruimen, maar wel een stuk lucratiever. In een vooraf vastgestelde tijd moet je een groep agressievelingen een kopje kleiner maken, op eenzelfde manier als de gevechten die je voor een ranglijstgevecht doet.
|