Als gamefan was het de afgelopen maanden onmogelijk om het niet te merken: Sega werkt aan NiGHTS: Journey of Dreams, een titel die exclusief verschijnt voor de Wii. Deze game is het vervolg op de legendarische Sega Saturn titel NiGHTS: Into Dreams... .

Een belangrijke opmerking bij het spel is de speelduur: je kan het spel helemaal uitspelen in ongeveer tien à elf uren, afhankelijk van hoe snel je de besturing onder de knie hebt. Een lang avontuur hoef je dus niet te verwachten. Wat ook opvalt, is de boodschap die het spel wil overbrengen. Er zit een duidelijke moraal in het verhaal die af en toe met zodanig veel suikerzoetigheid wordt overgebracht dat het je op de zenuwen kan werken. Maar gelukkig gebeurt dit niet te vaak waardoor het spelplezier er niet teveel onder lijdt.

Naast de missies in de verschillende werelden van Nightopia bevat de Story Mode ook zoiets als ‘My Dream’. Dit is een persoonlijke tuin waarin je de Nightopians (inwoners van Nightopia) en Nightmarens die je gevangen hebt met een speciale aanval van NiGHTS, hun tijd kan zien doorbrengen. Naargelang de verhouding Nightopians en Nightmarens zal je ‘My Dream’ meer op Nightopia of Nightmare lijken, de tuin kan dus van uitzicht veranderen en af en toe zullen er ook objecten in de tuin opduiken afhankelijk van het landschap. Je kunt ook de persoonlijke tuinen van andere spelers bezoeken via WiFi. Verder is er ook de mogelijkheid om het Weerkanaal van het Wii Menu te verbinden met My Dream waardoor het in My Dream hetzelfde weer is als bij de speler thuis. Het concept van My Dream is leuk bedacht maar of het spel erdoor leuker wordt hangt af van de persoonlijke mening van de gamer.


Tijdens het spelen van NiGHTS: Journey of Dreams heb je niet veel verbeelding nodig om te beseffen dat het spel zich afspeelt in een droomwereld. De werelden van Nightopia lijken ook echt op droomwerelden en vormen een geslaagde combinatie met de achtergrondmuziek waardoor het droomeffect overkomt. De graphics hadden misschien scherper afgewerkt, heel af en toe lijken ze soms meer GameCube graphics dan Wii graphics. De afwerking van de graphics varieert per wereld tussen scherp en minder scherp. De muziek in het spel is goed gekozen, de voice-acting had af en toe iets minder emotioneel kunnen zijn maar is over het algemeen wel geslaagd. De muziek kan soms echter onder invloed van de moraal van het spel suikerzoet overkomen. Sega heeft dan misschien niet zoveel aandacht besteed aan de juiste afstelling van de besturing maar over de combinatie van muziek en graphics is duidelijk nagedacht. Het resultaat van deze combinatie mag er zijn.

Deze NiGHTS: Journey of Dreams is zeker niet zo imposant als zijn Saturn voorganger NiGHTS: Into Dreams... maar zal bij verschillende gamers toch wel voor enkele uren spelplezier kunnen zorgen. Een grote demper op het enthousiasme bij de release in de VS en Japan was ongetwijfeld vooral de gebrekkige besturing terwijl overbodige missies en overdreven suikerzoetigheid voor sommige gamers ook als een demper op het plezier kunnen werken. Voor gamers die niet teveel moraal willen horen over vriendschap en hoop is het spel niet aan te raden, gamers die houden van droomachtige spellen zullen deze game dan weer meer appreciëren. Het spel lijkt geschikt voor jonge gamers, hoewel ze soms misschien last zullen ondervinden van de besturing. NiGHTS: Journey of Dreams is niet zo fantastisch als men origineel verwachtte maar zal sommige gamers wel plezier kunnen bezorgen.