In het Real Time Strategy -genre zien we de laatste jaren een verscheidenheid aan titels verschijnen. Na de revolutie die de Command and Conquer serie begon, meer dan 10 jaar geleden, is dat vele andere games met een andere, frisse insteek niet gelukt. Sword of the Stars slaagt hier ook niet in.

Nu heeft Sword of the Stars het idee natuurlijk niet mee. We kennen de ruimte-insteek al van de overbekende Homeworld serie die, ondanks een wat korte hype, toch de nodige zieltjes wist te veroveren. Een deel van het team dat aan Homeworld werkte heeft zich tijden geconcentreerd op deze game en wilde niet puur een nieuwe Homeworld game met een andere naam maken. In Sword of the Stars combineert men Turn Based gameplay met Real Time gameplay. Een groep strategiefans is vaak voor of tegen één van de twee genoemde methoden van aanpak, in deze game zullen ze zich er maar bij moeten neerleggen. Het slagen van de combinatie deze elementen blijkt snel na de eerste keer spelen.



In Sword of the Stars zijn vier rassen met elkaar in conflict en elk ras heeft natuurlijk een eigen specialiteit om de oorlog te kunnen winnen. Allereerst is er natuurlijk het menselijk ras, dat nergens in uitblinkt. De buitenaardse rassen lijken wat meer talent op bepaalde gebieden te hebben, maar dit komt met een opoffering. De Tarka hebben krachtige schepen, die vrij snel en goedkoop te ontwikkelen zijn. De Liir hebben schepen die een stevige dosis ontwikkelen vereisen alvorens ze een overweldigende dosis kracht leveren. Het Hiver ras heeft een groot voordeel op defensief vlak, de schepen kunnen tegen een stootje en dat kan natuurlijk voordeel opleveren in de strijd.

Naast het offensieve/defensieve vlak verschillen de rassen op nog een kritisch punt: de manier van reizen. Het menselijk ras maakt gebruik van de Node drive, een systeem waarbij er verbindingen zijn tussen bepaalde locaties. Tussen deze verbindingen kan razendsnel gereisd worden en op deze manier kan men snel een belangrijke locatie bereiken. Een gelijkend systeem is dat van de Hivers. Deze gebruiken namelijk warpgates, die op een gewenst moment opgesteld kunnen worden en zo schepen van de ene groep naar de andere groep kan brengen. De Tarka en de Liir verplaatsen zich snel zonder het gebruik van deze poorten.

Nu we de rassen kennen en weten dat deze in conflict zijn komen we te weten hoe dit in Sword of the Stars precies moet gebeuren. De game maakt gebruik van het principe 4X: explore, expand, exploit en exterminate. Het expand principe wordt redelijk ver gedreven doordat de vloot die je onder je bevel hebt op veel vlakken aangepast en verbeterd kan worden. Zo is bijvoorbeeld de hoeveelheid en het type wapens te wijzigen voor de verschillende typen schepen in je vloot. De gehele tech-tree beslaat vooral de ontwikkeling van verschillende wapens, toch zul je er even zoet mee zijn. De bedoeling is uiteindelijk dat je met deze ontwikkelingen de zwakten van je tegenstander perfect weet uit te buiten en zo de oorlog wint. Eigenlijk vrij standaard allemaal.



Voor je deze oorlog wint zullen er gevechten moeten plaatsvinden. Deze gevechten vinden plaats in Real Time, dit in tegenstelling tot het tactische, voorbereidende gedeelte, dat Turn Based werkt. Nu zullen de Homeworld fans wel weten dat ruimtegevechten in 3D aan het begin niet meteen even overzichtelijk zijn. Sword of the Stars helpt hierbij door de gevechten gewoon in een tweedimensionaal vlak plaats te laten vinden. Om het overzicht er aan het begin ook in te houden wordt het aantal eenheden in een gevecht ook beperkt. Zo leert de onervaren speler snel en goed kennismaken met deze insteek van het strategiegenre. Helaas hebben de makers aangenomen dat de speler dit wel erg snel onder de knie heeft, met negatieve gevolgen. Zo wordt er zeer weinig melding gemaakt van belangrijke elementen in de game en kun je geen overzicht oproepen met elementen die van belang zijn.

Los van deze kleine foutjes in de gameplay is er vooral één ding waar de game last van heeft: de game gaat vrij snel vervelen. Natuurlijk is het winnen van gevechten leuk, maar de gevolgen van het winnen van een gevecht zouden verder doorgevoerd moeten worden. Zo kan het 'expand' gedeelte in de game veel meer uitgebreid worden, waarbij (we spelen immers toch op een ruimtemap) de veroverde gebieden veel meer invloed hebben op de status van jouw ras. De ontwikkelingen van het ras zelf zouden hier bijvoorbeeld ook betrekking op kunnen hebben. Ook zijn veel meer ontwikkelingen in de tech-tree nodig, naast de vooruitgang in wapenkracht en defensie. Met deze punten in gedachten zou de game meer diepgang krijgen en dus langer echt leuk blijven. Helaas blijft de nadruk dus vooral op gevechten.



Wat Homeworld eerder deed, doet Sword of the Stars lichtjes over. Helaas niet geheel omdat er een gebrek is aan diepgang en vernieuwing waar we zo op zitten te wachten in het strategiegenre. De game ziet er aardig uit en we krijgen natuurlijk de compleet onrealistische, maar totaal niet overbodige, gevechtsgeluiden in de ruimte te horen, toch is dit niet voldoende om het gebrek aan diepgang te compenseren. Wat overblijft is een redelijke game die redelijk lang vermaakt.