Metal Gear is terug op een Nintendo Console. Snake maakt menig terrorist het leven zuur op Nintendo's paarse kubus. Benieuwd of dit avontuur een succes op Nintendo's Gamecube? Lees dan snel verder!

Toch is Metal Gear Solid: The Twin Snakes niet alleen maar sluipen, in tegenstelling tot Splinter Cell. De game heeft ook een aantal actie georiënteerde momenten waarbij je wel als een bezetene mag rondknallen. Deze momenten zijn schaars, maar ze zijn er wel. Mede daardoor is de gameplay erg afwisselend. Het ene moment probeer je nog van A naar B te komen zonder gezien te worden, terwijl je het andere moment weer probeert een op afstand bestuurbare raket in goede banen te leiden.

Een ander verschil met de meeste games, is het feit dat je eigenlijk een groot level speelt, net zoals in Metroid Prime. De nucleaire basis ligt namelijk op een eiland in Alaska. Net als in Metroid Prime zal de game nieuwe gebieden inladen zo gauw je door een deur gaat of als je een lift gebruikt.
Metal Gear Solid staat naast zijn mooie verhaal en goede gameplay ook nog om iets anders bekend: de vreemde, maar originele eindbazen. Ik zal niets verklappen, maar je moet meer dan eens dingen doen die je nog nooit in andere games hebt gezien, dan wel gedaan. Deze eindbazen zijn enkele van de tofste uit de gamegeschiedenis.

Helaas is het spel niet helemaal perfect qua gameplay. Zo zijn er extra moves bijgekomen uit Metal Gear Solid 2 die je dus in het eerste (originele) deel niet kon doen. Op zich is dit natuurlijk hartstikke leuk, maar de makers hebben het level-design vrijwel exact hetzelfde gelaten als in het origineel. Hierdoor voelen de nieuwe bewegingen een beetje overbodig en de gameplay wordt er vaak een stuk makkelijker door. Denk hierbij aan een toegevoegde first person mode. Hierdoor kun je vijanden vaak al van een afstandje makkelijk uitschakelen, terwijl het level-design niet zo is aangepast dat dit een stuk moeilijker wordt.
Tevens voelt de game zo nu en dan ietwat 'oud' aan. Loop in het begin voor de grap een keertje het trappetje af en je weet wat ik bedoel. Dit was 6 jaar geleden mooi en nieuw, maar nu komt het eerder afgeraffeld over. Bij de Resident Evil remake is het leveldesign ook zo aangepast dat het wat moderner voelt, en dit miste ik bij Metal Gear Solid een beetje. Gelukkig zijn dit zo’n beetje de enige minpunten, want het blijft qua gameplay een dijk van een game.


In Metal Gear Solid: The Twin Snakes zijn alle stemmen ingesproken. Dit geeft het geheel een extra filmisch effect. Bijna alle acteurs uit het origineel hebben ook meegewerkt aan dit deel, maar alle stemmen zijn wel opnieuw ingesproken. De voice-acting is van verbluffend hoog niveau. Meestal geef ik er niet zoveel om of gesprekken wel of niet ingesproken zijn, maar hier is het zo goed gedaan dat het zeker de moeite waard is om te melden. In de game zul je namelijk regelmatig via een Codec (soort radio die in Snake’s oor zit) gesprekken voeren met verschillende karakters. Tijdens deze gesprekken zie je niets meer dan wat getekende gezichten die een aantal gezichtsuitdrukkingen hebben. Tijdens deze momenten hoor je pas hoe goed de voice-acting is. De characters komen overtuigend over mede omdat de stemmen met gevoel zijn ingesproken.

Helaas zijn er soms iets te veel gesprekken. Persoonlijk vind ik dat niet erg, aangezien het verhaal hierdoor nog meer diepte krijgt, maar mocht je er niet van houden, dan kan dat toch echt een minpunt zijn. Gelukkig halen de gesprekken bij lange na niet de onnozelheid die gesprekken uit Metal Gear Solid 2 soms haalden.