Forbidden Siren is een survival horror game van Sony Computer Entertainment Japan. De game was een klein succes, maar werd bekritiseerd omwille van de moeilijkheidsgraad en enkele andere foutjes. SCEJ probeert het nu opnieuw met Forbidden Siren 2. Kan de game de foutjes van het voorgaande deel rechtzetten en goed presteren?

Sightjacken zat ook al in deel 1 en is nu nog belangrijker. Dit systeem laat je toe om door de ogen van een ander personage of een vijand te kijken met de L1 knop. Zo kun je zien in welke richting de vijand kijkt en hem rustig voorbij sluipen wanneer hij niet in jouw richting gluurt. Spijtig genoeg is het nogal moeilijk om snel het juiste gezichtsveld te vinden, vijanden kun je snel vinden door hen te zoeken met de andere schouderknoppen, maar in sommige missies moet je door de ogen kijken van je partner. Deze is veel moeilijker te vinden.

Dit valt vooral op in de missies waarin je rondloopt met Shu Mikamu, een personage dat bijna blind is en door de ogen van zijn hond Tsukasa moet kijken. Hij is dan ook het enige personage dat je kunt bewegen terwijl je sightjack gebruikt. Dat is echter niet handig, ten eerste volgen de AI personages je niet altijd en ten tweede is het bewegen veel ingewikkelder. Je moet namelijk bewegen ten opzichte van je hond en niet ten opzichte van je personage. Ook vervelend is dat je sightjack wegvalt als Shu wordt aangevallen en dan mag je in het wilde weg gaan meppen ofwel lang proberen om je Tsukasa terug te vinden.



De AI in de game is ook gewoon gebrekkig, je mag niet te snel bewegen of je raakt je partner kwijt. Hij blijft nergens achter een deur steken of iets dergelijks, maar hij loopt veel trager dan jou en moet altijd zien wat jij doet. Enkel wanneer je met de soldaat op gang bent, gaat het goed. Daar leidt je partner jou rond en niet omgekeerd. Het pad van de vijand is ook zo voorspelbaar als wat, het is letterlijk gescript hoe de vijanden moeten lopen. Zo kom je in één van de eerste levels een zombie tegen die je partner bedreigt. Het grappige is echter dat hij jou compleet negeert en rechtstreeks naar haar gaat, terwijl zij in een huisje zit met de deur dicht en jij in zijn gezichtsveld staat.

De game speelt zich af op een eiland waarop allerlei mensen beland zijn, toch zijn de omgevingen gevarieerd genoeg. Zo vind je onder andere een mijn die uit meerdere verdiepingen bestaat, een klein bergdorpje en een pretpark op het eilandje. Deze omgevingen kom je regelmatig tegen, maar met verschillende personages. Hierbij moet je echter nog steeds opletten want er kunnen in de tussentijd veranderingen zijn gebeurd qua plaatsing van de vijanden. Over het algemeen ziet het eiland er ook goed uit, het is misschien niet de spectaculairste PlayStation 2 game, maar er zijn wel redelijk veel kleine details. Desondanks blijft er veel ruimte voor verbetering.



De game heeft een echt Japans horrorfilmtintje, zo heeft de game net zoals Ringu een heel grijzig uiterlijk. Je ziet wel kleuren, maar met een duidelijke grijstint. Dit geeft de game een heel duister en angstaanjagend sfeertje. Ook de personages lijken zo overgelopen uit Japanse films. Dit geldt ook voor de twee soundtracks van de game. Met de Engelse heb je het gevoel dat je naar een slechte gedubde Aziatische film aan het kijken bent, terwijl de Japanse soundtrack je in de game trekt. Om die sfeer te behouden, krijg je ook geen gezondheidsmetertje te zijn, en net zoals in de oudere horrorfilms doen je personages aan overacting met hun gezichtsuitdrukkingen.

De game is een goede verbetering ten opzichte van het origineel en horrorfans moeten de game dan ook zeker eens spelen. Toch zijn er nog enkele fouten te vinden zoals de AI, die dringend verbeterd moeten worden. De game is daarnaast ook anders dan Resident Evil en daardoor zal de titel niet zoveel mensen aanspreken. Zo moet je de titel al niet in huis halen als je niets hebt met Japanse horrorfilms.