Eind augustus 2005 verscheen 187 Ride or Die op Xbox en PS2, de game was geen topper te noemen, op Gamed scoorde het spel amper 51. Toch nam Ubisoft de beslissing om het spel uit te brengen op PSP maar onder de naam Street Riders. Wij namen de game onder handen om te kijken of hij het op PSP beter kan doen.

De game is wel een port, maar Ubisoft heeft wel enkele missies toegevoegd, spijtig dat de game wel nog altijd geen AI heeft. Zo zal je in een beschermmissie op een gegeven moment rustig bezig zijn met schieten op enkele wagens voor je, terwijl de wagen die je moet beschermen, veilig achter je rijdt. Op dat moment bedenkt de AI niets beter dan je voorbij te steken en in je vuurlijn te komen rijden waardoor niet alleen de tegenstander, maar ook jij op die wagen schiet. Ook de AI van de tegenstanders is niet perfect, Ubisoft heeft een rubberband AI gebruikt wat betekent dat de tegenstander altijd dichtbij blijft. Daarom is het ook aangeraden om zoveel mogelijk op je tegenstanders te schieten als je aan de leiding rijdt.

Naar het einde van de game toe, krijg je steeds minder zin om door te spelen. Niet alleen zijn de omgevingen en de missies repetitief, maar de missies worden ook veel moeilijker rond missie 40. Het is echt frustrerend om de perfecte race te rijden, je tegenstanders enkele keren te doden, maar toch nog voorbij gestoken te worden in de laatste honderd meter, zeker als je de eerste dertig missies zonder problemen alles won. Daarnaast is de game ook al niet zo lang, de 67 missies zijn elk te klaren in gemiddeld vijf à tien minuten. Dat betekent dus dat je niet langer dan tien uur zult besteden aan de game, de Quick Hits en Multiplayermode veranderen daar niets aan.



De tussenfilmpjes zien er prachtig uit maar spijtig genoeg geldt dat niet voor de rest van de game. Die zijn er maar standaard uit. De omgevingen zijn niet echt mooi en herhalen zich constant. Dat bevordert het gevoel dat je verschillende gebieden moet veroveren zeker niet. Om alles goed te laten komen op PSP, heeft men een deel van het detail moeten opofferen. Dit zorgt er echter wel voor dat de game een stabiele framerate heeft, wat veel belangrijker is een racegame. De game heeft wel last van enkele glitches, ik heb enkele keren opgemerkt dat het geluid wegviel of de auto's plots in het zwart-wit werden weergegeven.

Tijdens de races hoor je ook veel minder commentaar van Dupree en Buck, je zult enkel nog Buck horen wanneer je slecht aan rijden bent. De geluidseffecten zijn niet speciaal, de wapens en crashes klinken dof. Over de muziek kunnen we gelukkig wat positiever zijn, de liedjes die Guerilla Black speciaal voor deze game gemaakt heeft, zijn van hoog niveau en zullen zeker zijn liefhebbers aanspreken.

Hetzelfde als 187 Ride or Die, maar toch beter. De speelstijl van de game past nu eenmaal beter bij de PSP, het zijn korte missies en de besturing is eenvoudig. Toch zegt dat niet zoveel over de kwaliteit van het spel. Enkel mensen met een extreme gangsterfascinatie zullen de game kunnen appreciëren.