Eerder dit jaar verscheen Hogwarts Legacy. Gebaseerd op de Harry Potter franchise wist het ons mee te nemen in de tovenaarswereld. Een geslaagd project dat zorgde voor enthousiaste reviews en bijpassende cijfers. Enkele maanden later is er een tweede grote franchise die een uitbreiding krijgt middels een game, alleen is het succes hier ver te zoeken.

The Lord of the Rings: Gollum speelt zich af tussen de gebeurtenissen van The Hobbit en The Lord of the Rings en draait om het opnieuw verkrijgen van de ring nadat je deze bent verloren aan Bilbo Baggins. Een periode die J.R.R. Tolkien blijkbaar niet al te interessant vond om te beschrijven en waar de schrijver achter de game ook een moeilijke taak mee kreeg toebedeeld. Zonder alles weg te geven zitten Gollum en zijn alterego Sméagol de helft van de tijd opgesloten en voer je opdrachten uit die het verhaal niet voortstuwen en voornamelijk aanvoelen als het uitvoeren van taakjes. Gollum die tags verzameld van overleden mijnwerkers of explosieven aan moet steken klinkt op papier even spannend als in de game. Verwacht ook geen vrijheden om op verkenning te gaan, ondanks dat nietszeggende collectibles misschien anders doen vermoeden gaat het om een lineair avontuur, waarbij het woord ‘avontuur’ erg losjes gelezen mag worden.


Gollum laat zich in third-person besturen en de gameplay komt neer op platformen, combat en stealth. Helaas faalt de ontwikkelaar op ieder vlak. Het platformen draait er vooral om dat je een punt moet bereiken door te klimmen en te springen. Om hierin te slagen is het natuurlijk handig als je weet waar je naartoe moet, hetgeen vaker niet dan wel het geval is. Dit komt door een combinatie van een slecht leveldesign en een nog slechtere camera. Een camera die dwars door Gollum heen gaat of ineens ondersteboven hing was eerder regel dan uitzondering en het gevolg is dat je lukraak springt, in de hoop dat je de goede kant op gaat. Zelfs op de momenten dat je wel weet waar je naartoe moet is het maar de vraag of je op het beoogde platform terecht komt. Meer dan eens schoot ik het doel voorbij, zonder te weten wat ik nu precies fout deed. Het enige lichtpuntje is dat de checkpoints veelvuldig aanwezig zijn, toch is het lachwekkend te noemen dat er een Achievement / Trophy aanwezig is om de game uit te spelen zonder dood te gaan.

Omdat Gollum slechts een schlemielige verschijning is kan hij niet terugvallen op combat. Geheel machteloos is hij niet, de Orcs die geen helm dragen kunnen van achteren worden benaderd, waarna hij op hun rug springt en ze laat stikken. Je leest het goed, de kleine Gollum met zijn dunne armpjes is op deze momenten krachtig genoeg om een zware, sterke tegenstander om te leggen. Dezelfde Gollum die zijn uithoudingsvermogen er met enkele stappen doorheen jaagt en dan ruim de tijd nodig heeft om dit weer aan te vullen.


Dit soort onlogische keuzes zien we ook terug in de stealthsecties. Gollum kan stenen gooien of zich in het gras verstoppen, bekende kost van vergelijkbare games in het genre, alleen dan een stuk slechter uitgewerkt. Vijanden te slim af zijn is niet mogelijk aangezien je verplicht bent om de opzet van de ontwikkelaar te volgen. Zie je een lamp? Dan zul je deze uit moeten zetten om een schaduw te creëren. Krijg je een steen aangereikt? Reken er maar op dat je deze moet gebruiken om een bewaker af te leiden. Niet alleen is het weinig origineel of vraagt het enig creatief denkwerk van de speler, de vijanden zijn ook nog eens erg dom. Als je een lamp hebt uitgeschakeld zullen ze er even naartoe lopen en zonder deze weer aan te zetten teruglopen. Mocht je betrapt worden dan geven ze hun zoektocht op als je voor hun neus de schaduwen in duikt. Sta je op een tafel? Dan hebben ze geen idee meer hoe ze je te pakken kunnen krijgen.

Met het bovenstaande moge het duidelijk zijn dat The Lord of the Rings: Gollum weinig toe weet te voegen aan de franchise en helaas zijn dit niet de enige redenen, de game bevat namelijk behoorlijk wat bugs. Het vastzitten in de omgeving is nog te verhelpen door een checkpoint opnieuw te laden, bij andere problemen was de oplossing minder duidelijk. In een sectie diende ik binnen gehoorafstand van een vrouw te blijven, waarna ze op één locatie bleef staan en ik geen idee had wat de game van me wilde. Ze praatte niet, bewakers wisten me constant te pakken in mijn pogingen om verder te komen en na een half uur besloot ik de game dan maar af te sluiten. Toen ik later verder ging bleek dat een conversatie niet was ingeladen en ik nu wel verder kon spelen. Het is slechts één van meerdere voorbeelden.


Gelukkig is er toch nog één punt dat wel goed is uitgewerkt, en dat is Gollum zelf. Zijn bewegingen zien eruit zoals we hem kennen uit de films, zijn stemacteur is perfect gekozen en zijn innerlijke conflict met Sméagol komt leuk naar voren. Althans, op de vooropgezette momenten. Er is weliswaar een systeem aanwezig waarbij je zelf een kant moet kiezen tussen de twee door de ander van je standpunt te overtuigen, helaas heeft dit geen enkele invloed op het verhaal. Ook de soundtrack verdient een pluim, helaas zijn de sterke punten hiermee toch echt wel benoemd. Daar waar Gollum nog goed is vormgegeven is dit niet te noteren voor de rest van de game. Omgevingen zijn flets en saai, vijanden lijken weggelopen uit het PlayStation 2-tijdperk en tonen geen enkele emotie en de animaties zijn stroef. Mocht je jezelf toch willen pijnigen door de game aan te schaffen, ga dan zeker niet uit van uitspraken die de ontwikkelaar deed aangaande de spelduur. De twintig uur waar ze over spreken kan gerust worden teruggebracht tot twaalf uur, zelfs nadat ik (naar schatting) honderd keer kwam te overlijden. Of we de ontwikkelaar wel mogen geloven in hun excuses is wat mij betreft maar de vraag, een wanproduct als deze heeft geen enkel bestaansrecht, zelfs niet voor de grootste Lord of the Rings fans.