Review: Battlefield 2042
Door Stefan Vogels op 22-11-2021 om 16:13
|
Bron: Gamed
|
In scherp contrast met de voorgaande twee titels in DICE’s populaire franchise betreden we in Battlefield 2042 de slagvelden van de toekomst. Grootser dan ooit is het motto van deze nieuwe uitgave, met ondersteuning voor 128 spelers en immense slagvelden met dynamische weersomstandigheden. Ambitie te over, maar weet DICE deze ook waar te maken?
Helaas kan Battlefield 2042 geplaatst worden in een trend die we dit jaar al te veel zien. Games die eigenlijk te vroeg uit de oven worden gehaald en met een grote variatie aan problemen uitgebracht worden. Dat games vrij gemakkelijk van patches en updates kunnen voorzien biedt soelaas op de lange termijn, maar is dat wat we als gamers willen? Betalen voor een product in ontwikkeling? Het lijkt er soms sterk op dat de videogamesindustrie zich in deze richting beweegt, teleurstellend genoeg. Als ik mijn oordeel nu moet vellen dan zie ik in deze nieuwe uitgave potentie, maar vooral ook een hoop gemiste kansen en geslagen flaters.
Zonder al te veel poespas wordt Battlefield 2042 gepositioneerd als een ware multiplayertitel, zonder solocontent. In de nadagen van een enorme klimaatcrisis staan de verhoudingen tussen Rusland en de Verenigde Staten op scherp. Met behulp van No-Pats (Non-Patriated, ofwel mensen zonder thuisland) wordt op grote schaal gestreden om essentiële bakens binnen dat wat resteert van de menselijke samenleving. Het heeft niet veel om het lijf, maar dat hoeft het ook niet te hebben. In een drietal modi kan worden gestreden: All-Out Warfare, Hazard Zone en Portal. Elk met een unieke mix aan gameplaymogelijkheden.
In All-Out Warfare kun je terecht voor de moderne interpretatie van de klassieke Battlefield-gameplay. Hier strijden 128 spelers, verdeeld over twee teams van 64, tegen elkaar in ofwel Conquest of Breakthrough. Zeven compleet nieuwe, immense spelkaarten zijn ontworpen om hierin de hoofdrol te spelen. In Conquest wordt gestreden om verschillende punten binnen diverse sectoren; waarbij het team dat de meeste punten binnen een sector bezit deze overneemt. Het is een passende adaptie voor de toename in het aantal spelers. Echter zijn de spelkaarten zo groots opgezet dat tussen de punten vaak een enorme kale leegte schuilt. Er is een select aantal voertuigen aanwezig – welke ook tussentijds via een airdrop zijn te ontvangen – maar deze zijn regelmatig niet beschikbaar. Zo ren je al snel minutenlang door een eindeloze leegte om vervolgens overreden te worden door een passerende hovercraft. Niet direct het Battlefield moment dat je had gewild.
De spelkaarten hebben op mij vooralsnog weinig indruk weten te maken. Er is vrijwel geen noemenswaardige destructie aanwezig; alles oogt klinisch en er zijn veel open vlakten. Ideaal voor gevechten per voertuig, maar als voetsoldaat ben je sterk in het nadeel. De balans lijkt vooralsnog een beetje zoek. Als speler voelde ik mezelf amper een rol hebben in het verloop van de strijd; in tegendeel tot mijn beleving in eerdere uitgaven. Ook de dynamische weereffecten - eenzelfde enorme windhoos die over de kaart raast – voelt meer als een hebbedingetje, dan een essentiële toevoeging die het speelveld ingrijpend veranderd. Wil je echt direct actie? Dan speel je beter Breakthrough, waar achtereenvolgens telkens om één sector wordt gestreden. Het verhoogt de intensiteit van de strijd, hoewel tactiek met 64 tegen 64 vaak een mindere rol speelt.
Zodoende missen we in deze prominente Battlefield-spelmodi de spelervaring die de serie zo uniek maakt. Het helpt daarbij niet dat voor zowel de Amerikaanse als Russische teams gebruik gemaakt kan worden van dezelfde specialisten; elk met ontzettend ongemakkelijke oneliners die totaal in strijd zijn met de achtergrond van deze oorlog. Het is – evenals in Call of Duty – vooral kijken naar de kleur van het stipje boven een poppetje, dan naar het poppetje zelf. Hiermee is ook de traditionele klasse indeling komen te vervalen. Elke specialist heeft eigen vaardigheden, waarna je daarachter geheel zelf je uitrusting kunt bepalen. Een medische specialist met een sniper en bazooka is zo een optie. Deze keuzevrijheid is enerzijds positief, maar beïnvloed anderzijds de spelbalans op negatieve wijze.
Om de serie ‘All-Out Warfare’ alinea’s af te sluiten wil ik ook nog kort terugkomen op een paar andere kwalijke zaken, waarmee de serie duidelijk enkele stappen terugzet. Zoals de erbarmelijke interface, die je scherm vult met oplichtende iconen die je goed zicht ontnemen. De spelkaart is ontzettend groot, maar een mogelijkheid om in te zoomen ontbreekt. Zo is het nog wel eens gokken waar je cursor zit voorafgaand aan het selecteren van een nieuwe plaatsing. Opvallend genoeg ontbreekt voice-chat, wat de samenwerking binnen je squad hapert. Ook kan je niet van squad wisselen, ontbreekt er een scorebord en zijn er geen clans. Tot slot is het bijzonder dat na afloop van een spelronde je niet doorgaat met hetzelfde team binnen dezelfde server, maar er opnieuw matchmaking plaatsvindt. Dit creëert de kans dat je meerdere malen achtereen op dezelfde kaart speelt en ontneemt de mogelijkheid om over meerdere spelrondes met dezelfde squads op te trekken.
In Hazard Zone probeert DICE weer echt wat anders. Hierin worden 32 spelers – verdeeld over groepen van vier – gevraagd om data te verzamelen uit gecrashte satellieten. Elke squad strijd voor zichzelf en probeert niet alleen te overleven, maar ook zoveel mogelijk data te verzamelen. De hoeveelheid verzamelde data bepaalt namelijk de winnaar. Sterft jouw squad ongelukkig genoeg halverwege het spel al? Dan is het game over. Het is een spelmodus die vooral goed werkt als je kan communiceren met je teamgenoten, zodat je bij voorbaat het best speelt met vrienden en praat over Discord. Persoonlijk behoort deze spelmodus dan ook niet tot mijn favorieten – bij ontbreken van een vaste vriendengroep die deze titel speelt, maar hierover verschillen gelukkig de meningen.
De Portal spelmodus is waar DICE nieuwe zaken uitprobeert en spelers laat experimenteren. Hier vind je klassieke kaarten, uitrustingen en meer uit Battlefield 1942, Bad Company 2 en Battlefield 3. Je hebt de vrijheid om zelf knotsgekke spelmodi te bedenken en eigenschappen aan te passen. Springen om te herladen; zombie- en hardcore modi; beperkte wapensets et cetera, et cetera. DICE zelf heeft al een voorschot genomen op enkele unieke modi, zoals de VIP-spelmodus waarin je één specifieke speler uit je team moet beschermen. Het is leuk om enkele klassieke kaarten en spelmodi opnieuw te beleven via Portal. Echter verkoos een groot gedeelte van de spelers er al snel voor om spelmodi te ontwerpen waarin je razendsnel ervaringspunten kon verdienen. Hierdoor is progressie binnen content van gebruikers uitgeschakeld, wat toch een lichte afknapper is.
Zodoende valt er genoeg aan te merken op Battlefield 2042. De game lijkt simpelweg nog niet af te zijn. Met maar 7 kaarten en 22 wapens – de Portal modus daargelaten - zijn de keuzes en variaties sterk beperkt. Daarnaast kent het spel ook nog tal van technische en grafische glitches. De verbinding is nog vrijwel niet stabiel, zodat er frequent haperingen te ontdekken zijn tussen jouw input en acties op je scherm. Ook willen spellen soms niet laden, zodat je eindeloos naar een zwart scherm blijft staren tot je besluit de software dan toch maar af te sluiten. Dat er boven in het menu wel een winkeloptie pronkt – vooralsnog zonder inhoud – steekt. Wat precies de kosten en inhoud gaan zijn is nog onduidelijk, maar kijkend naar de prominente rol van specialisten is het duidelijk dat EA hier op voorhand al dollartekens in de ogen had.
Battlefield 2042 biedt vooralsnog een weinig bijzondere of indrukwekkende spelervaring. De game is prima speelbaar en heeft zeker wel toffe momenten en situaties, maar mist over het algeheel het bombastische dat eerdere delen zo uniek maakte. Er bestaat zeker de potentie dat deze game nog uit gaat groeien tot een volwaardig deel in de franchise, maar vooralsnog voelt het spel niet af. Ten aanzien van eerdere titels neemt de game opvallende stappen terug, zonder hier noemenswaardige aanpassingen voor in de plaats te brengen. Voor de volledige prijs van een nieuwe titel biedt de game op dit moment nog te weinig om een echte aanbeveling te verdienen.
|
|
|
Beoordeling
60
Battlefield 2042 ambieert een grotere en moderne schaal van oorlogsvoering, maar mist in de uitvoering de beleving die een Battlefield game uniek maakt. De game lijkt prematuur te zijn uitgebracht en mist vooruitstrevende elementen uit eerdere titels. Het gaat spannend zijn om te zien hoe deze game zich zal ontwikkelen en of de ambitieuze beloftes ingelost gaan worden.
|
|
|
|
 17:40 Mass Effect: Legendary Edition mogelijk naar Xbox Game Pass
 16:12 Sherlock Holmes: Chapter One
|
| Reacties (0) |
|
|
Geen reacties gevonden
|
|
|
|
