Tony Hawk is een naam die bij mij verbonden werd aan skategames die zó over the top waren dat het leuk was om ze te spelen. Maar nu we toe zijn aan het zevende deel, vraag ik me toch echt af of deze over the top actie nog steeds hetzelfde gevoel teweeg brengt. In deze review zocht ik het voor je uit.
Het verleden achtervolgt me
Ik moet vele jaren terug in mijn gedachten om het me te herinneren. Het was de dag dat de demo van Tony Hawk uitkwam en ik nog met een dial-up verbinding mijn internet moest aanslingeren. Van 's avonds laat tot diep in de nacht sleepte ik de demo op langzame snelheid binnen, zonder me te willen realiseren dat de telefoonkosten rustig doorliepen. Eenmaal de demo binnen installeerde ik het snel en vermaakte ik me vele uurtjes met het ene level dat de demo rijk was.
Inmiddels zijn we alweer vele jaartjes verder en is er het nodige veranderd. Niet alleen is mijn internet een stuk sneller, ook de Tony Hawk games hebben zich vermenigvuldigd. Gaandeweg de franchise zich verder ontwikkelde ben ik afgehaakt. Af en toe speelde ik nog eens een level bij een vriend, maar daar bleef het bij. Nu is daar echter Tony Hawk's American Wasteland en bij mij rees dan ook de vraag of de game hetzelfde gevoel teweeg kon brengen als de Tony Hawk demo die ik vele jaren geleden speelde.
De verhaallijn van deze game is er wederom niet één waarmee je een oscar binnen sleept. Dit keer worden we in de huid geplaatst van een jongen uit het platteland die afreist naar Hollywood om daar zijn geluk op skategebied te gaan beproeven. Dit geluk is echter niet het eerste waar hij kennis mee maakt, al zijn bezittingen worden vrijwel direct gestolen. Gelukkig lopen er echter ook nog goede personen rond, en wel in de vorm van Mindy, een vrouwelijke skater. Zij leidt je rond binnen Los Angeles en zo leg je al snel contacten met enkele lokale skaters en een groep skaters die een skatepark op willen zetten. Dit skatepark zal Wasteland gaan heten, en daarmee is de naam van de game meteen duidelijk. Doel is nu om verschillende onderdelen te verzamelen om op deze manier het park vorm te geven. Zoals gezegd, het verhaal heeft weinig inhoud, maar is een goede kapstok om het spel aan op te hangen.
Veranderingen
Natuurlijk kan Neversoft zich er zeer gemakkelijk vanaf maken door enkel met een nieuwe verhaallijn te komen, maar zo erg is het gelukkig niet. De grootste vernieuwing lijkt te zitten in de toevoeging van een BMX fiets. Aangezien Mat Hoffman en Dave Mirra hun fietsje toch niet meer aan een game hebben verbonden, lijkt dit een logische stap, maar gelukkig is het niet enkel een gimmick. De fiets bestuurt anders dan het skateboard, maar doet het wel opvallend goed. De balans blijft gelukkig behouden omdat de BMX binnen de game geen groot geheel inneemt.
Een andere 'vernieuwing' is de focus mode. Ik heb het woord vernieuwing expres tussen aanhalingstekens gezet, want helemaal nieuw is het natuurlijk niet. In diverse spellen wordt het element namelijk ook gebruikt, maar het maakt voor het eerst zijn opwachting in de skatereeks van Tony Hawk. Je moet deze truc wel leren, maar hij kan daarna goed van pas komen. Voor een kort tijdsbestek wordt de tijd namelijk vertraagd, zodat je beter ziet wat je aan het doen bent. Hiermee zijn nieuwe trucjes makkelijker aan te leren. De rest van de vernieuwingen bestaan vooral uit trucjes welke ik hier natuurlijk niet op ga sommen, maar welke je zelf zult moeten ontdekken.
|
68
