Als enige worstelfan binnen de redactie is het niet gek dat ik de recensies op me neem. Toch is dit de laatste jaren weinig reden tot vreugde en wist WWE 2K20 slechts een 30-score te behalen. Deze serie gaat dan ook een jaartje de ijskast in om tot bezinning te komen en het is de vraag of WWE 2K Battlegrounds dit gat waardig in kan vullen.
Het zal direct duidelijk zijn als je een blik op de screenshots of filmpjes werpt; er is gekozen voor een andere benadering. Een stijl die minder aansluit bij het realisme dat de WWE 2K reeks neer wil zetten en meer doet denken aan WWE All Stars. Dit is ook terug te zien in de campaign die ditmaal eens niet draait om het creëren en uitbouwen van een personage. In plaats daarvan denkt Paul Heyman dat er naast Raw, Smackdown en NXT genoeg ruimte is voor nóg een promotie en dus reist hij de wereld over om talent te werven. Het brengt ons niet naar de traditionele stadions, uitzonderlijk talent kom je op bijzondere locaties tegen als een moeras en een kasteel. De aankleding is ook op ander vlak bijzonder te noemen, zo is de opzet van een stripboek leuk bedacht maar matig aangekleed met korte inleidingen zonder voice-overs. Aangezien je ook nog eens speelt als enkele onbekende namen en de verhaallijn een aaneenschakeling van identieke matches is slaat de verveling al snel toe in de zes uur die het duurt om er doorheen te komen.
De cartooneske uitstraling beperkt zich niet tot de graphics. Sta niet raar te kijken als worstelaars metershoog de lucht in springen of dat een alligator schade toebrengt als je te dichtbij komt. Hierop aansluitend zijn de controls simpel gehouden. Sterker nog, met simpelweg button mashen is het niet al te lastig om de campaign te doorlopen. Van echte diepgang is dan ook geen sprake en helaas is dit ook het geval voor de worstelaars zelf. De mannen en dames zijn onderverdeeld in een vijftal categorieën; Technician, High-Flyer, Powerhouse, Brawler en All-Rounder. De ene categorie is sterker, de ander leniger of juist een combinatie hiervan. Het probleem is dat de worstelaars binnen een categorie, los van hun signature moves en finishers, identiek zijn. Hierdoor missen ze een eigen identiteit en voelt het merendeel aan als een kopie van elkaar.
Een ander hekel punt is dat de game adverteert met tientallen supersterren uit het verleden en het heden, in werkelijkheid zijn er slechts zestien mannen en acht dames direct beschikbaar. Naast een handjevol namen die je nog vrij speelt in de campaign dien je de rest met Golden Bucks te ontgrendelen, een valuta die je eveneens gebruikt voor alternatieve kostuums. Hoewel je deze Golden Bucks in ieder onderdeel van de game verkrijgt is de progressie dermate langzaam dat de ontwikkelaar hoopt dat je de portemonnee trekt om dit proces te bespoedigen. Microtransacties worden weliswaar niet agressief gepromoot, toch is dit een systeem dat beter past bij een free-to-play titel en niet bij een game van veertig Euro. Het zorgt ervoor dat grote namen als de huidige kampioenen Drew McIntyre, Bayley en Asuka pas na verloop van tijd vrijgespeeld kunnen worden. Om het gehele roster te ontgrendelen zul je urenlang moeten grinden, dan wel tientallen Euro's uit moeten geven.
Naast de campaign zijn er diverse matches om aan deel te nemen. In de Battle Challenge creëer je een eigen worstelaar wiens statistieken je uit kunt breiden alleen voelt de inhoud toch vooral aan als de campaign zonder een verhaal. Bij de cage matches is er een kleine twist omdat je eerst voldoende geld moet verzamelen voordat je een ontsnappingspoging kunt ondernemen. Verder zien we Triple Threats, Fatal Fourways en King of the Battlegrounds, een Royal Rumble mode waarbij je zo lang mogelijk in de ring moet zien te blijven. Om de matches wat meer inhoud te geven kun je op voorhand een keuze maken uit enkele power-ups, denk aan health dat sneller regenereert of meer krachtige aanvallen. Het is leuk bedacht hoewel sommige van deze power-ups net iets te krachtig zijn. Een ander probleem, en dan met name online, is dat de reversals te makkelijk zijn uit te voeren. Hierdoor krijg je matches waarin ze over en weer plaatsvinden en geen van beide spelers enige progressie boeken. In de singleplayer ondervind je hier geen hinder van aangezien de kunstmatige intelligentie uiterst zwak is.
Naast de eerder genoemde kritische punten is er helaas nog wel wat meer op de game aan te merken. In sommige van de moves ontbreken er frames waardoor de karakters lijken te teleporteren en hier bovenop is de hit detection lang niet altijd op orde. Ook het commentaar weet weinig indruk te maken, hoewel het op zichzelf niet slecht is worden uitspraken voortdurend herhaald, refereren ze naar andere moves als die worden uitgevoerd, reageren ze laat op de acties of erg overdreven op een simpele actie. Ondanks de andere richting van WWE 2K Battlegrounds ten opzichte van de traditionele game is er dan ook nog altijd genoeg aan te merken.
Beoordeling
50
Na het debacle van WWE 2K20 gooit 2K het nu over een andere boeg met WWE 2K Battlegrounds. Ze verruilen het realisme voor een comic-stijl en verkiezen een pick-up-and-play benadering. Op zichzelf werkt dit prima, ware het niet dat ze er iets teveel in doorgeslagen zijn. Tel hier de microtransacties, het matige commentaar en saaie campaign bij op en we kunnen niet anders concluderen dat ook deze game weinig indruk maakt.
