Waar eindigt nostalgie en begint irritatie? Het is een vraag die ik mezelf stelde tijdens het spelen van Onimusha Warlords. Een game die alweer achttien jaar geleden werd uitgebracht door Capcom en waar nu een geheel nieuwe generatie mee kennis kan maken. Als je hier nog behoefte aan hebt na het lezen van onze review.
Voor wie onbekend is met de Onimusha reeks een kleine geschiedenisles. In 1997 had Capcom het idee om een ninja versie van Resident Evil te maken onder de naam Sengoki Biohazard. Het project werd opgestart voor de PlayStation, toch besloten ze het halverwege de ontwikkeling te annuleren. Afschrijven deden ze het idee echter niet, in plaats daarvan begonnen ze opnieuw, ditmaal op de PlayStation 2. De game werd uiteindelijk in 2001 uitgebracht en na een goede ontvangst volgden er nog eens twee delen en een drietal spin-offs. Met deze remaster gaan we terug naar waar het allemaal begon, Warlords is namelijk het eerste deel in de serie dat we nu kunnen ervaren op de PC, Nintendo Switch, PlayStation 4 en Xbox One.
Het verhaal, dat zich afspeelt in het feodale Japan, is niet al te diepgaand. Protagonist Samanosuke Akechi krijgt een brief van zijn nicht en tevens prinses Yuki omdat haar onderdanen verdwenen zijn. Eenmaal aangekomen bij haar kasteel blijkt ze ook zelf ontvoerd en de spil in dit alles is de doodgewaande Nobunaga Oda. Voeg bij dit verhaal een magische handschoen waarmee je de zielen van vijanden kan absorberen en de hoofdmoot moge duidelijk zijn. Laten we het zo zeggen: het is niet voor niets dat de game in vier tot vijf uur uit te spelen is zonder je al teveel te haasten.
Zoals gezegd speelt Onimusha zich af in een Japans kasteel dat vol zit met gevaren, waar je zo nu en dan puzzels op moet lossen, groene kruiden kunt verzamelen om je gezondheid aan te vullen en een vast cameraperspectief die je meer dan eens het overzicht laat verliezen. Precies, net zoals Resident Evil. Daar waar je bij diens grote voorbeeld vecht met vuurwapens doe je dit hier voornamelijk met zwaarden en gedurende de game krijg je er meerdere om zo gebruik te kunnen maken van de elementen licht, vuur en wind. De gevechten zelf bestaan vooral uit blokkeren, counteren en aanvallen, een combinatie die je al snel in de vingers zult hebben. Eenmaal verslagen vijanden laten weer orbs achter waarmee je onder andere je gezondheid kunt upgraden en je aanvalsmiddelen kan versterken. Naarmate je verder komt open je weer nieuwe deuren waardoor het bezoeken van reeds ontdekte locaties interessant blijft.
Omdat je de game in vier tot vijf uur uit kunt spelen is het goed te weten dat er de nodige herspeelbaarheid aanwezig is in het vinden van documenten of het vrijspelen van nieuwe outfits. Ook de te verdienen Achievements en Trophies spelen hier handig op in door je uit te dagen om de game binnen drie uur uit te spelen, de game juist te doorgronden in de Ultimate moeilijkheidsgraad of door je geen wapens te laten verbeteren. Heb je hier geen zin in dan kun je besluiten direct op Easy te starten om het jezelf makkelijk te maken.
Als remaster hoef je verder geen grootse vernieuwingen te verwachten. De grafische poetsbeurt geeft het spel een nieuwe lik verf (overigens zonder te verbloemen dat het twee generaties eerder verscheen) en de mogelijkheid om de thumbstick te gebruiken in plaats van de vroegere tank controls. Toch had er nog net wat meer moeite gedaan mogen worden om te kunnen spreken van een vloeiende ervaring. Waarom de map tevoorschijn halen als je de linkerstick indrukt, iets wat tijdens hectische momenten meermaals zal gebeuren? Waarom geen mogelijkheid om cutscenes over te slaan, waardoor je ze regelmatig meerdere malen moet bekijken omdat je net ervoor de dood gevonden hebt? Waarom niet op ieder moment handmatig saven en enkel op vaste punten deze mogelijkheid geven? Moeten we dit allemaal onder nostalgie scharen of hadden ze er beter aan gedaan om ons iets meer vrijheid te geven, bijvoorbeeld door de keuze aan de gamer te geven?
Onimusha Warlords is dan ook niet voor iedereen weggelegd. De tergende Engelse stemmencast (tip: schakel de Japanse in), ietwat houterige besturing, monden die niet meebewegen en vaste cameraperspectieven waardoor je vijanden vaak te laat zult spotten zijn voor een meer hedendaagse gamer net wat te old school. Daar kunnen de speelbare secties als Kaede, interessante puzzelsecties en sterke soundtrack waarschijnlijk weinig aan veranderen. We kunnen deze game dan ook enkel aanraden als je enige binding hebt met de franchise of simpelweg geïnteresseerd bent in een oude Capcom klassieker. Een status die de remaster in 2019 niet nogmaals toebedeelt krijgt, daarvoor zijn de verstreken jaren helaas voelbaar geworden.
Beoordeling
65
Onimusha Warlords heeft een nieuwe lik verf gekregen, er is ondersteuning voor breedbeeld en met een Easy mode kunnen we ons makkelijker door de game begeven. Toch hadden we graag wat meer gezien, denk alleen maar aan iets simpels als het kunnen overslaan van cutscenes. Vanuit een nostalgisch oogpunt en door het prijskaartje van twintig Euro is een aanschaf het overwegen waard, bedenk echter wel dat het spel de tand des tijds niet geheel heeft weten te doorstaan.
