Final Fantasy: Crystal Chronicles komt 11 maart in de Europese winkels. Wat je er van kunt verwachten? Lees snel verder om daar achter te komen.
Benieuwd wat Martijn en Bas van de game vinden?
Martijn
Final Fantasy: Crystal Chronicles heb ik samen met Bas uitgeprobeerd op de stand van Nintendo op de GameExpo. Op je gemak een game uittesten gaat daar niet, toch heeft Final Fantasy: Crystal Chronicles behoorlijk indruk gemaakt op mij. Lekkere heldere graphics, een beetje in de cartoony style waar ik erg van hou. Het spel komt het best tot zijn recht in de multiplayermode, maar helaas was er maar 1 controller beschikbaar om mee te spelen. Ook het geluid was afwezig bij het testen, waardoor we ook daarvan geen impressie hebben.
Het verhaal kwam niet echt van de grond tijdens het testen, wat vooral kwam omdat we ongeveer een kwartiertje hebben gespeeld. Wat wel duidelijk werd was het belang van het kristal. Je moest binnen een bepaalde afstand van het kristal blijven, waardoor je het kristal mee moest nemen op je tocht. Een party was nog niet gevormd en monsters zijn we niet tegen gekomen. Wel hebben we de world map bezocht, waar je gezellig overheen rijdt met paard en wagen.
Ondanks het gebrek van multiplayer en geluid heeft deze game toch indruk kunnen maken op mij. Graphisch ziet het er heel mooi uit, de singleplayer mode was leuk om te spelen (volgens mensen die de multiplayer al hebben gespeeld is het met meer mensen veel beter) en het verhaal stak goed in elkaar. In maart zal deze game ook in mijn collectie zitten.
 Op weg met de groep.
Bas
Mijn impressie van Crystal Chronicles zal niet erg uitgebreid zijn, want de tijd die ik met dit spel heb doorgebracht was helaas wat spaarzaam. Ik zeg bewust helaas, want voor een goeie (of matige wat dat betreft) RPG ben ik altijd te porren. Zeker wanneer ik weet dat aan de betreffende RPG mensen hebben meegewerkt, die ook hebben meegeholpen bij de ontwikkeling van The Secret of Mana; in mijn ogen de beste RPG ooit.
Grafisch lijkt het allemaal wel te kloppen, heel behoorlijk naar Gamecubestandaarden zelfs. De characters zijn leuk uitgewerkt en de hele visuele stijl is lekker sprankelend en oogt fris. Maar dat hadden jullie ook allemaal wel opgemaakt uit de screens. Ik vind zelf dat het spel – eenmaal aangesloten en wel – er altijd nog iets mooier uit ziet dan de screens, zo ook bij dit spel. Als alles eenmaal aan je ogen voorbij trekt, vloeien de beelden in elkaar over en begint het genieten.
In beweging gaat het in ieder geval ook allemaal lekker soepel en je ‘mannetje’ reageert soepel als jij met je analogue stick zegt dat hij zich naar links of rechts moet draaien. Ik heb al wat voorwerpen opgetild en als je daarmee rondloopt ging het zowaar iets zwaarder, lekker interactief dus.
Verder heb ik nog maar weinig van de gameplay meegekregen, omdat ik niet helemaal verder kwam in het spel om eerlijk te zijn. Er waren nog veel dingen te zien en het begin van het spel leek erg tekstintensief (zoals een goeie RPG ook hoort te zijn). Daardoor heb ik niet de tijd met dit spel doorgebracht die ik graag zou willen, maar dat komt zeker nog wel. Liefst met een paar goede vrienden, want met twee mensen vind ik games twee keer zo leuk en met vier gamers…inderdaad.
Nu maar hopen dat iedereen een GBA heeft…en linksnoer.
|
