Review: Call of Duty: WWII
Door Rene Groen op 16-11-2017 om 13:24
|
Bron: Gamed
|
De wat oudere gamer zal ongetwijfeld titels gespeeld hebben die zich ten tijde van de Tweede Wereldoorlog afspeelden. Toch kwam er een punt waarop we deze setting wel hadden gezien en dus besloot Activision om de Call of Duty serie een andere richting op te sturen. Toch kwam er de laatste jaren de roep om terug te keren naar de oude setting en ontwikkelaar Sledgehammer heeft hier nu gehoor aan gegeven.
Het zorgt er niet voor dat we een geheel nieuwe game te spelen krijgen. Locaties die we reeds eerder hebben aangedaan in zowel games, TV series als films worden ook nu aangehaald. De bestorming van het strand van Normandië op 6 juni 1944 en de slag om Aken in oktober van ditzelfde jaar voelen hierdoor niet zozeer vernieuwend maar vooral herkenbaar aan. Tegelijkertijd is er natuurlijk een geheel nieuwe groep gamers die, al was het maar vanuit het gameperspectief, deze historische gebeurtenissen voor het eerst kunnen beleven in een grafische kwaliteit waar we vroeger alleen maar van konden dromen. Het is in ieder geval duidelijk dat de ontwikkelaar zich heeft laten inspireren door Band of Brothers. Hoewel we spelen als Ronald 'Red' Daniels uit Texas is hij slechts één van de mannen uit de 1st Infantry Division. Middels schitterende cutscenes beleven we niet alleen zijn gemoedstoestand, ook de mannen om hem heen en de relaties onderling worden belicht. Het is nergens zo diepgaand of emotioneel als bij de serie waar ze leentjebuur bij spelen, wel is het de ontwikkelaar te prijzen dat ze de zes uur durende singleplayer enige verdieping willen geven.
Gedurende deze speeltijd doorlopen we elf uiteenlopende missies waarin niet geschuwd is om de heftigheid van de oorlog in beeld te brengen. De houding van de Nazi's tegenover de Joden of de afgeschoten ledematen in een spervuur worden op realistische wijze aan de gamer gepresenteerd. Dit betekent echter niet dat alles even authentiek is. De momenten waarop je soms vele Nazi's weet uit te schakelen voelt hierdoor wat onnatuurlijk aan. Het tempo ligt dan ook wat hoog door soms een sprongetje te maken in de tijd om je zo langs belangrijke gebeurtenissen te loodsen. Uiteraard nog altijd op de lineaire wijze waar de Call of Duty serie bekend om staat. Toch zijn er tegelijkertijd ook de nodige veranderingen. Je health is bijvoorbeeld alleen op peil te houden middels medpacks die je van één van je teamgenoten kunt verkrijgen. Zo heeft eenieder zijn rol, je kunt namelijk ook bij ze terecht voor kogels, granaten of het spotten van vijanden. In andere missies stap je juist weer in een voertuig of moet je onopgemerkt blijven door je ware identiteit verborgen te houden. Dit alles ondersteund met een soundtrack die altijd een juiste snaar weet te raken.
Bij de multiplayer zien we een nieuwe toevoeging in de vorm van Headquarters. Het is een centrale hub met ruimte voor 48 spelers waar je vrij in rond kunt lopen. Je kunt hier bijvoorbeeld wapens en scorestreaks uitproberen of terecht in de één-tegen-één modus. Het idee erachter is simpel, doch doeltreffend. Uit een keuze van drie wapens wordt er door iedere speler één verworpen en met het overgebleven wapen ga je de strijd aan terwijl de overige spelers letterlijk toe kunnen kijken op het lager gelegen speelveld. Als je een potje wint blijf je staan, als je verliest moet je weer achteraan aansluiten. Een goede manier om wapens uit te testen of simpelweg even de tijd te doden. Wat je eveneens in Headquarters kunt doen is Supply Drops openen die je hebt verkregen door uitdagingen te voltooien. Later kun je deze ook kopen met COD Points, het positieve nieuws is dat ze enkel cosmetische toevoegingen bevatten en je dus nooit een voordeel zullen geven bij het gevecht.
De multiplayer is omarmd met een nieuw klassesysteem dat het Pick 10-systeem van eerdere delen laat vallen. In plaats daarvan kies je een divisie die trouw is aan de tijdsperiode, denk aan Infantry of Airborne. Naast een algemene perk bouw je het karakter verder uit met de specialismen die binnen je klasse vallen. Bij de Infantry kun je bijvoorbeeld twee attachments op je primaire wapen zetten en één op je secundaire wapen terwijl je bij Airborne niet zichtbaar bent op de minimap hoewel de afstand van je wapen minder zal worden. Dit alles staat los van een gekozen wapen, hierin blijf je de vrije hand houden en zal dus niet belemmerd worden door je gekozen klasse. Qua modi worden we op het eerste gezicht niet echt verrast. Oude bekenden als Kill Confirmed, Capture The Flag en Team Deathmatch keren dan ook allemaal terug, het is alleen jammer dat de negen maps (tien als je de preorder map Carenthan mee zou rekenen), ondanks hun variatie, wat schaars aanvoelen en een ietwat zelfde opzet kennen. Door de veranderde setting zijn deze mappen meer horizontaal gebouwd, hoewel het tempo nog altijd passend is bij de Call of Duty serie. Het is allemaal wat minder snel dan bij de futuristische setting van de afgelopen jaren, tegelijkertijd keren ze niet terug naar de snelheid van bijvoorbeeld Call of Duty II. Het is hierdoor wellicht niet geheel passend bij de setting maar gamers weten wel wat ze mogen verwachten.
Ondanks de terugkerende modi komt de ontwikkelaar ook met een geheel nieuwe toevoeging in de vorm van War. Een aanvallende ploeg van zes spelers probeert progressie op het slagveld te boeken door de verdedigende partij van eveneens zes spelers terug te dringen. Bij Operation Neptune dient de aanvallende partij bijvoorbeeld Omaha Beach te bestormen en de bunkers in te nemen, vervolgens communicatieapparatuur te vernietigen en twee kanonnen uit te schakelen. Om niet slechts zes spelers het strand te laten bestormen worden zij ondersteunt door computergestuurde medestanders om zo, in ieder geval op dit vlak, de accuraatheid van de oorlog te onderstrepen. De rollen tussen de twee partijen wisselen per potje zodat een ieder beide ervaringen mee kan maken. Hoewel War een welkome toevoeging is zien we een probleem vanuit de ontwikkelaar en vanuit de community. Momenteel zijn er slechts drie maps waarbij de balans niet altijd even goed is. Soms concentreert de actie zich rondom een nauwe doorgang waardoor een ieder al snel terugvalt op het gooien van granaten en de ware bedoeling achter de mode verloren gaat. Het probleem vanuit de community is dat War draait om samenspel, daar waar velen juist hun eigen individuele acties prefereren. Spelen met bekenden is dan ook aan te raden.
Als laatste mag Zombies niet onbehandeld blijven, een mode die je zowel alleen (met bots) als online kunt spelen. Wanneer je reeds eerder Zombies hebt gespeeld in een eerdere Call of Duty weet je ongeveer wat je mag verwachten, echter is de toon nu wel een stuk duisterder. Het draait allemaal om de creatie van een zombieleger die de oorlog in het voordeel van de Duisters moet beslechten. Het is aan de speler om de golven steeds sterker wordende zombies het hoofd te bieden en tegelijkertijd opdrachten te vervullen. Deze opdrachten zijn ditmaal iets duidelijker dan voorheen en de puzzels voelen ook wat logischer aan. Door de nodige schrikmomenten en de donkere setting staat het haaks op de de gelijknamige mode van vorig jaar waar het draaide om een pretpark en de inbreng van David Hasselhoff. Tegelijkertijd zijn elementen als de samenstelling van je eigen loadout en klassen, alsmede het vrijspelen van nieuwe kwaliteiten, bewaard gebleven. Het jammere is dat we het vooralsnog moeten doen met één speelbare map.
Hoewel Call of Duty: WWII met zijn indrukwekkende singleplayer en multiplayer modi een geslaagde terugkeer naar het verleden weet te realiseren ligt het grootste probleem vooralsnog bij de connectie binnen de multiplayer. Of beter gezegd: het ontbreken van een goede connectie. Al vanaf diens lancering klagen gamers over verbindingsproblemen en op het moment van schrijven zijn deze nog altijd niet geheel opgelost. Onze review is echter vooral gebaseerd op de momenten waarop alles goed werkt. Sledgehammer Games is er wat ons betreft dan ook in geslaagd om de serie succesvol terug te laten keren naar de Tweede Wereldoorlog. Niet zozeer door de historische accuraatheid honderd procent in acht te nemen, wel door de belangrijkste gebeurtenissen op een Band of Brothers-achtige wijze te benaderen in de singleplayer en door de inbreng van de wapens uit deze tijd en boots on the ground binnen de multiplayer. Dit alles zonder de Call of Duty formule uit het oog te verliezen.
|
|
|
Beoordeling
80
De terugkeer naar de Tweede Wereldoorlog zorgt voor een gevoel van nostalgie onder de oudere gamers en een nieuwe kennismaking met een andere tijdsperiode voor de jongere garde. In het verhaal worden we langs belangrijke gebeurtenissen geloodst middels een presentatie die vooral draait om broederschap. De multiplayer sluit aan bij de tijdsperiode door te kiezen voor 'boots on the ground', hoewel het bekende tempo van de Call of Duty serie bewaard is gebleven. In combinatie met het nieuwe War en de meer duistere Zombie modus is er genoeg te beleven, mits de verbindingsproblemen worden opgelost. Op het moment van schrijven is het spelen van de multiplayer namelijk allesbehalve een garantie en het is te hopen dat de ontwikkelaar deze problemen snel het hoofd weet te bieden.
|
|
|
|
 14:23 WWE SuperCard Seizoen 4 nu beschikbaar
 11:08 Arms voegt nieuwe vechter toe
|
| Reacties (6) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (84.24.92.xxx)
op 16-11-2017 om 13:33
|
|
Goede review! Kan me er goed in vinden. Haal voor het eerst weer plezier uit cod sinds BO2. Cijfer 8 vind ik dan ook op zijn plaats. Ik weet niet of jongere gamers hier ook net zo veel plezier uit halen, maar voor de mensen die al spelen sinds modern warfare lijkt het weer een stap in de goede richting!
|
|
|
Gast (90.24.105.xxx)
op 16-11-2017 om 17:39
|
|
Ik had het meer een 7 gegeven. Maar ja, het is persoonlijk. Vind CoD weinig meer aan, zelfs met deze return to WWII.
|
|
|
Gast (217.121.70.xxx)
op 16-11-2017 om 23:06
|
|
Zou het zelfs een 6 geven, totaal niks nieuws te beleven en dan heb je ook nog eens zo’n dure season pas die je eigenlijk wel moet kopen om een beetje spelers te hebben en afwisseling te krijgen.
En als het een minder groot / bekend spel zou zijn geweest had het spel met de zelfde verbindingsproblemen een 4 gekregen...
Maargoed ik ga weer star wars Battlefront 2 spelen want daar heb je wel afwisseling en gratis DLC en heb nog geen cent aan microtransacties moeten betalen, want dat is optioneel...
Snap dat gezeur totaal niet. Je kan gewoon alles unlocken door te spelen, ja sommige characters zijn duur maar dan heb je tenminste een doel om voor te spelen (net als prestige in COD)...
|
|
|
Gast (84.24.92.xxx)
op 17-11-2017 om 00:03
|
|
Gast (217.121.70.xxx)
Snap je punt niet helemaal over de DLC van cod welke je zou moeten hebben voor afwisseling? Dit zijn toch alleen maps, geen nieuwe wapens/modes/missies of wat dan ook? Als jij nieuwe maps moet hebben omdat je anders niet genoeg afwisseling hebt dan snap ik niet dat je cod (of elk anders spel met een map-pack dlc) in eerste instatie zou kopen..
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 17-11-2017 om 12:00
[Niv: 747 / Exp: 37333]
|
@ Gast (217.121.70.xxx)
Ik ben het niet met je eens. Niets nieuws te beleven? Toegegeven, de Call of Duty formule blijft grotendeels bewaard, echter zorgt de andere setting en daarmee de andere wapens wat mij betreft toch voor een heel andere beleving. De review is verder niet gebaseerd op de inbreng van een Season Pass en hoewel ik graag vanuit de base game wat meer maps had willen zien ben ik het niet met je eens dat je nu ineens flink tekort komt. Je punt dat de game enkel een 80 scoort op basis van de naam is verder onzin, de redenen hiervoor staan uitgebreid omschreven in de review zelf.
Betreffende Star Wars; die review komt binnenkort en daarna mag je een mening geven 
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
