We zagen vorige generatie een instorting van het Role Playing Game genre, maar tegenwoordig is er weer een heuse wederopstanding. Bedrijven als Kadokawa Games en Nippon Ichi Software behoren tot de grootste proponenten van deze opleving. Dat zij ons samen God Wars: Future Past opleveren op PlayStation 4 en Vita, is dan ook weinig verbazend.
De game zelf probeert evenmin te verbazen. De voorgaande Strategic Role Playing Game van Kadokawa Games – Natural Doctrine – probeerde het genre te revolutioneren, maar met God Wars: Future Past gaat men voor een meer traditionele ervaring die eerder doet terugdenken aan Final Fantasy Tactics. Dan weet je ook meteen wat te verwachten natuurlijk. Stel een gevechtsgroepje samen en start een gevecht waarin je jouw troepen naar de overwinning dient te leiden tegen de vijandelijke troepen. Dat gebeurt in beurten, waarbij elk personage op het slagveld op zijn eigen snelheid aan de beurt komt. Als het één van jouw karakters is, dan moet je deze eerst bewegen om deze in de juiste stelling te brengen en dan kun je – als de vijand binnen bereik is – aanvallen. De uitkomst van de aanval wordt dan bepaald door verschillende factoren, bijvoorbeeld of je aanvalt in de rug van de vijand.
Dat is natuurlijk niets nieuws, het is iets wat we al jaren geleden gezien hebben. Je moet simpelweg leren rekening houden met de vele factoren. Gezien de vele opties – tientallen jobs, honderden vaardigheden en evenveel soorten equipment – is er sowieso voldoende om te leren, zelfs al ken je dit soort elementen al uit soortgelijke games. Daardoor blijft het ook zeer verslavend, zelfs ondanks minpunten zoals verouderde 3D modellen en het feit dat vaardigheden niet overzetbaar zijn tussen jobs. Wat wel uniek is binnen het vechtsysteem, is het Impurity systeem. Hoe meer acties een karakter onderneemt in een gevecht, hoe hoger diens Impurity level en hoe meer waarschijnlijk het is dat de vijanden hem of haar aanvullen. Er zijn daarbij vaardigheden die de Impurity van een karakter verhogen of verlagen, zodat je kunt proberen de vijanden te sturen naar de personages met de hoogste gezondheid. Dit geeft een extra strategische laag aan het geheel, welke je met plezier laat experimenteren.
Je blijft de game trouwens niet alleen spelen omwille van een verslavend vechtsysteem, maar eveneens omwille van het meeslepende verhaal. Dat verhaal draait rond het mythische land Mizuho waar de mensheid ooit in vrede samenleefde met de goden. Door de opkomst van technologie ging de mensheid onderling strijd voeren, terwijl ze zich eveneens afkeerden van de goden. Die goden besloten dan ook te reageren middels het oproepen van allerlei natuurrampen. Koningin Tsukuyomi kon de vrede herstellen door één van haar dochters op te offeren, waarbij ze meteen het zekere voor het onzekere nam en ook haar andere dochter Kaguya opsloot als toekomstig offer. Wanneer de koningin verdwijnt, slaagt Kaguya's jeugdvriend Kintaro er echter in om haar te bevrijden. Samen gaan ze op zoek naar de koningin en een manier om de vrede te bewaren zonder offers.
Onderweg beleven ze verschillende avonturen, waarbij ze allerlei interessante karakters ontmoeten, wat meteen ook één van de hoogtepunten mag worden genoemd. In tegenstelling tot andere games in het genre heeft elk teamlid een eigen persoonlijkheid, zodat je hier ook echt om gaat geven. Dankzij de prachtige 2D animatiefilmpjes en een sterke voice-acting – wat geldt voor zowel de Japanse als de Engelstalige stemacteurs – is het ook een pretje om te volgen. Het enige grote minpunt is dat het verhaal met momenten wat moeilijk te begrijpen is. Het ontwikkelteam lijkt hier echter rekening mee te hebben gehouden. Er is een optie om een korte samenvatting te lezen van elk gesprek, ideaal als je even niet begrepen hebt wat er gezegd is. Dat zal je echter niet te vaak nodig hebben als je goed oplet.
|
