Review: ARMS
Door Stefan van B op 18-06-2017 om 11:46
|
Bron: Gamed
|
Met ARMS brengt Nintendo een kleurrijke en vriendelijk ogende vechttitel naar de Nintendo Switch. Als nieuwe serie moet ARMS het doen zonder een groot scala aan gevestigde karakters en een trouwe schare fans. Weet ARMS zich te onderscheiden van alle andere games in het vechtgenre en heeft de titel genoeg om het lijf om gamers lang bezig te houden?
In ARMS staat de gameplay centraal. Zo is er geen verhaallijn die context geeft aan het ARMS toernooi en staan alle spelmodi in dienst van de gameplay. Dit is ook zeker op zijn plaats. De gameplay in ARMS is namelijk uniek. Dit komt doordat de tien verschillende karakters elk beschikking hebben over elastische armen. Afhankelijk van of je met een licht of zwaar karakter speelt en welke vuisten je hebt geselecteerd, duurt het een tot twee seconden voordat je vuisten de tegenstander hebben bereikt. Dit geeft als verdedigende speler de mogelijkheid om aanvallen nog te kunnen ontwijken, maar als aanvaller de noodzaak om de bewegingen van je tegenstander te anticiperen. Het is een tijdselement dat in vrijwel alle andere vechttitels ontbreekt. Deze geeft ruimte om op je vechtstijl te reflecteren en optimaal gebruik te maken van de open arena’s, wat erg prettig is. De gameplay is namelijk nog een stap gecompliceerder.
De game werkt met een steen-papier-schaar principe. Een gewone vuistaanval doorbreekt een binnenkomende worpaanval, een worpaanval doorbreekt een verdedigende houding en een verdedigende houding weerstaat een gewone vuistaanval. Stel dat je een gewone vuistaanval ziet aankomen dan kun je direct in de verdedigende houding schieten, zolang je je vuisten bij je hebt althans. Zijn deze namelijk nog in de lucht, dan kun je niet direct overschakelen en moet je wachten tot ze na de aanval weer bij je terug zijn. Op dat moment is het noodzaak te ontwijken. Hiervoor kun je springen en een korte ontwijkingsmanoeuvre – die per karakter verschilt – inzetten. Daarnaast kun je de twee vuisten van je karakter afzonderlijk van elkaar afvuren en hier zelfs een curve aangeven. Tot slot laad je tijdens het vechten een speciale bonusmeter op, waarmee je een extra krachtig vuursalvo kan leveren. Zodoende is ARMS op het eerste gezicht erg toegankelijk, maar waarborgt de titel een strategische laag die de gameplay flink wat diepgang geeft.
Gezien we het hier hebben over een Nintendo Switch game zijn er ook verschillende besturingsmogelijkheden. Te beginnen met de Joy-Con los in de hand. ARMS maakt vernuftig gebruik van de bewegingsbesturingsmogelijkheden. Je dient de Joy-Con een kwart slag gedraaid, maar wel verticaal in je handen te houden, zodat je de schouderknoppen direct onder je duim hebt zitten. De Joy-Con recht voor je houdende kantel je naar links en rechts en naar voren en naar achteren om te bewegen. Je slaat met je vuisten door ook werkelijk te slaan. Kantel de Joy-Con naar elkaar toe om aanvallen te blokkeren en sla met beide vuisten tegelijkertijd voor een worp. De schouder knoppen gebruik je om te springen, te manoeuvreren en je speciale aanval te gebruiken. Het werkt opvallend intuïtief en is zelfs erg accuraat. Op deze manier spelen is dan ook erg vermakelijk, hoewel je op hete zomerdagen al snel in het zweet zult staan. Ik prefereerde zelf dan ook de Joy-Con aan de Switch te bevestigen of in de houder te klikken, zodat ik op een meer traditionele wijze kon spelen. Hiermee had ik ook meer controle over de bewegingen van de karakters. Eigenaren van een Pro-controller zullen op papier dan ook het best met de game uit de voeten kunnen.
Geconcludeerd mag worden dat Nintendo er in is geslaagd een unieke gameplayervaring te bieden in het vechtgenre. Deze ervaring wordt zoals gezegd ondersteund door de verschillende gameplaymodi die de game biedt. Het toernooi is hierin dé introductie: tien achtereenvolgende wedstrijden tegen verschillende tegenstanders in variërende spelmodi. Deze kun je op zeven moeilijkheidsniveau ’s spelen, waarvan je op z’n minst niveau 4 of hoger moet hebben voltooid om deel te mogen nemen aan officiële wedstrijden online. Er is tevens een versus mode om het offline met maximaal vier personen tegen elkaar op te nemen. Het is echter het online-gedeelte waar de game schittert. Zo kun je gemakkelijk een vriendenlobby aanmaken en verschillende Switch-consoles met elkaar verbinden om met en tegen elkaar te spelen, maar de Party-modus is de werkelijke bling-bling van deze titel.
De Party-modus kun je zowel alleen als met een medespeler betreden. Hierbij kom je in een lobby terecht van maximaal tien spelers die – wanneer niet in een ander gevecht – met elkaar gematcht worden en in een verschillende gamemodi worden geplaatst. Het ene moment speel je een intens één op één duel en vervolgens neem je deel aan een twee versus twee volleybalmatch. ARMS is namelijk meer dan alleen serieuze één op één gevechten. Op verschillende manieren wordt er gecombineerd, waarbij bijvoorbeeld een free-for-all met vier spelers in een soort van vuistorgie resulteert. In andere modi speel je een intens baasgevecht uit, basketbal je met elkaar als bal en wordt je in teams van twee aan elkaar gebonden om het tegen het andere team te strijden. Wanneer een ronde is afgelopen kom je terug in de lobby en voordat je boe of bah kan zeggen start de volgende ronde al. Het gevolg is dat je blijft hangen, rivaliteiten ontwikkelt met bepaalde spelers en simpelweg plezier hebt.
Dit plezier wordt versterkt door de kleurrijke stijl die Nintendo zo siert. De karakters zijn uniek en verschillen duidelijk van elkaar. Van de sassy Twintelle tot het robotische politieduo Byte & Barq tot de krachtpatser Master Mummy: elk karakter vraagt erom met zich te laten spelen. Gezien de tien karakters onderling ook variërende eigenschappen en verschillende manoeuvres hebben, loont het om zo nu en dan eens te wisselen en voor jezelf te bepalen wat voor jou lekker speelt. De verschillende arena’s zijn daarnaast net zo gevarieerd als de karakters zelf. Zo is er een disco waarbij delen van de vloer willekeurig omhoog komen, een laboratorium waarbij lekkende vloeistoffen je tijdelijk kunnen verblinden en een sanatorium met een verborgen trampoline. Wanneer deze elementen in het spel komen dien je hier ook verstandig gebruik van te maken, enkel bijdragend aan de diepgang en het daarmee het spelplezier van deze titel.
Nintendo heeft daarbij ARMS – niet geheel verrassend – goed geoptimaliseerd voor de Nintendo Switch. De game loopt als een zonnetje in zowel handheld- als dockmodus en heeft scherpe graphics. Tof is ook hoe de armen zichzelf uitrekken en zich over het veld bewegen om vervolgens met een flinke dreun een explosieve klap aan de tegenstander te leveren. De kleuren spatten van je scherm, evenals het geluid van een goedgerichte vuistslag. De menusoundtrack kan wat herhalend zijn, er is namelijk een limiet aan het aantal keer dat ‘Wooooo-oooh-oooh-oh, Wooooo-oooh-oooh-oh, Ohhh-oh-ohhhhhhh’ per dag aangehoord kan worden, maar tijdens het spelen verschilt de soundtrack per arena. Deze tracks zijn aangenaam en vullen de stijl van de arena’s goed aan.
Dit brengt mij tot het einde van deze ietwat lange review van ARMS. De gameplay is echter zo verfrissend voor het genre dat het wel wat extra aandacht heeft verdiend. Nintendo heeft met deze titel wederom een toffe competitieve ervaring weten af te leveren die naar mijn inziens een lang leven is beschoren. De Party-modus kan je uren achtereen bezig houden, terwijl de game ook ideaal is voor korte sessies. Het enige grote gebrek dat ik kan noemen is het feit dat er vrijwel geen extra’s zijn vrij te spelen. Een gewonnen wedstrijd levert wel punten op die je kunt inruilen voor het spelen van een mini-game, waarbij je nieuwe vuisten – elk karakter heeft er standaard drie, maar met deze mini-game kun je ook de vuisten van andere karakters vrijspelen – voor de vechters kunt vrijspelen. Hier zal je wel even zoet mee zijn, maar het is niet de verborgen uitdaging die een game als ARMS had kunnen gebruiken. Desalniettemin doet de belofte van gratis downloadbare content in de toekomst veel goeds, wat de game tevens een langere levensduur geeft. Ben je een liefhebber van vechttitels en ben je opzoek naar een verfrissende en uitdagende ervaring, of wil je gezellig een potje vriendschappelijk knokken met vrienden? Dan biedt ARMS datgene wat jij zoekt.
|
|
|
Beoordeling
85
ARMS is een innovatieve titel in het vechtgenre. Nintendo’s gewaagde keuze om van de typerende combo-structuur in vechttitels af te stappen is beloond met een unieke en vermakelijke speelervaring. ARMS heeft de potentie een nieuwe competitieve hit te worden, door de uitdagende en strategische gameplay die achter het aandoenlijke en typisch Nintendo-ogende uiterlijk verscholen zit. De game heeft enkel te weinig om het lijf om een echte klassieker te worden, maar dit stopt mij niet er voorlopig nog even flink op door te slaan.
|
|
|
|
 09:38 Kwaliteiten van Mario + Rabbids in beeld
 10:32 [E3] Top 10 meest bekeken video's
|
| Reacties (5) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (95.96.243.xxx)
op 18-06-2017 om 20:14
|
|
Mooi geschreven review, nog een vraagje heb je ook local multiplayer geprobeerd en zoja hoe was dat? Nog een beetje overzichtelijk genoeg net splitscreen?
|
|
Stefan Vogels
(Redacteur)
op 18-06-2017 om 20:50
[Niv: 58 / Exp: 2923]
|
Dankje  Ik heb inderdaad lokale multiplayer met twee personen getest. Over het spelen met drie of vier personen op één console kan ik niets zeggen, aangezien ik daarvoor niet genoeg Joy-Con bezit.
Wat betreft het spelen met twee personen gaan zowel graphics als framerate er niet op achteruit. Je hebt enkel een minder breed zicht op de arena, maar gezien de game automatisch op één tegenstander focust (in groepsgevechten kun je met één knop direct wisselen) zal je niet je oriëntatie verliezen. Ook in handheld-modus - mits je niet te ver van je scherm af zit - is dit nog prima te doen.
Ook het spelen met één losse Joy-Con werkt prima, je mist dan enkel de mogelijkheid tot bewegingsbesturing. Denk dat die speelwijze namelijk wel de meest toegankelijke is voor nieuwe spelers om de game mee te starten. Als ze het eenmaal doorhebben kunnen ze op de traditionele wijze verder. Zo ging het bij mij althans
|
|
|
Gast (62.238.203.xxx)
op 18-06-2017 om 21:17
|
|
He leuke review goed gedaan met welke personage speel jij het meest? *D
|
|
|
Stefan Vogels
(Redacteur)
op 18-06-2017 om 21:37
[Niv: 58 / Exp: 2923]
|
Dankje! Op dit moment speel ik het meest met Master Mummy, een zwaarder karakter. Wat deze in snelheid mist maakt die op in aanvalskracht, plus als bonus regenereer je gezondheid in de verdedigende modus. Met dit karakter online al flink wat succes gehad
|
|
|
Gast (143.179.123.xxx)
op 19-06-2017 om 10:39
|
|
Bedankt voor he toelichting!
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
