Zelden lukt het een film om de kijker de volle speeltijd te amuseren. Regisseur James Gunn en zijn intergalactische team van superhelden is het echter gelukt. Met Guardians of the Galaxy Vol. 2 overtreft Gunn het eveneens door hem geregisseerde origineel en levert daarmee misschien wel de beste Marvel film tot nu toe af. Het zijn grote uitspraken, maar deze film verdient ze zeker.

In Guardians of the Galaxy Vol. 2 volgen we Star-Lord (Chris Pratt), Gamora (Zoe Saldana), Drax (Dave Bautista), Rocket (Bradley Cooper) en Baby Groot (Vin Diesel) in een avontuur dat een stuk grootser is opgezet dan zijn voorganger. De Guardians raken namelijk verwikkeld in verschillende conflicten, zowel intern als extern en ontmoetten daarnaast een grote variatie aan nieuwe karakters die naast terugkerende karakters als Yondu (Michael Rooker) en Nebula (Karen Gillan) om aandacht vragen. Terugkijkend op alle ontwikkelingen binnen de film is het moeilijk voor te stellen hoe stevig alle plotlijnen zijn uitgeschreven en eveneens tot een einde worden gebracht in een speeltijd van net iets meer dan twee uur.


Ondanks alle fantastische actiescènes waarmee de film rijkelijk is versierd ligt de focus in Vol. 2 op relaties. Peter Quill zal geconfronteerd worden met zijn vader (Kurt Russel), die hem meer leert over Quill’s bijzondere bloedlijn. Gamora zal haar adoptieve zus Nebula weer onder ogen moeten zien na de heftige confrontatie in de voorgaande film en Rocket moet wennen aan het leven met Baby Groot. Om verder niets te onthullen zal ik niet in gaan op de vele andere relaties die de film rijk is, maar gezegd kan worden dat Yondu werkelijk de show steelt. Vrijwel alle karakters krijgen in deze film meer diepgang, maar het is vooral Yondu die weet te verrassen.

Met al deze karakterontwikkelingen brengt Gunn ook een grotere emotionele lading naar het witte doek. Als je dacht dat Groot’s heldhaftige opoffering aan het eind van de eerste Guardians al een tranentrekker was, dan zal Volume 2 je des te meer ontroeren. Dat betekent zeker niet dat de humor verdwenen is. De film opent al erg sterk op een komische noot en de spot-on oneliners en vele komische scènes zullen je vele lachers geven door de film heen. Dat ik daar niet alleen in sta bleek uit het brede gelach dat door de bioscoopzaal galmde en zeker in het eerste uur volop aanwezig was. De toon wordt daarna wat serieuzer, maar dankzij de karakterontwikkelingen blijf je geboeid naar het scherm staren. Referenties naar andere Marvel-karakters ontbreken uiteraard ook niet en fans zullen nog lang door kunnen speculeren over wat ze nu precies gezien hebben en wat de betekenis hiervan is voor het Marvel Cinematic Universe.


Wat betreft de productiekwaliteit weet deze sequel zijn voorganger met overtuiging te overtreffen. Het bombastische kleurenspel dat telkens weer op nieuwe manieren wordt toegepast is adembenemend en voorzien van rijke details. Niet geheel onbelangrijk in de presentatie is de soundtrack, deze rockt. De gevarieerde afspeellijst kent weer bekende en minder bekende nummers, maar zijn ontzettend goed geplaatst. De choreografie van verschillende actiescènes zijn onlosmakelijk verbonden met de nummers, maar ook de boodschap van de songteksten verhoudt zich met betekenis vaak tot wat er op het scherm gebeurt. Het is een genot om te mogen aanschouwen hoe alle verschillende onderdelen van deze film op ontzagwekkende wijze samenkomen en de beste Marvel film vormen die tot op heden op het witte doek getoond is. Guardians of the Galaxy Vol. 2 is dan ook een film die je niet mag missen.