Ontwikkelstudio Cowardly Creations is een kleine Sloveense studio die vooral aandacht verdient voor diens ironische naam. Deze draagt weliswaar de naam Laffe Creaturen, maar debuteerde met het angstaanjagende horroravontuur Uncanny Valley. Op de PC is deze zelfs al een tijd terug verschenen, maar de game is er nu ook op PlayStation 4, PlayStation Vita en Xbox One: het ideale moment voor ons om te kijken hoe laf wij nu eigenlijk zelf zijn.
Qua opzet lijkt deze pixelgame – een gekende grafische stijl in de wereld van indie ontwikkelaars – alvast dieper aan te leuren bij een traditionele horrorfilm dan een horrorgame. Geen zwaarbewapende mannen, maar een doodgewone kerel die aan een nieuwe job in een nieuwe streek begint. Overdag woont protagonist Tom in een grijze flat, waarna hij ’s nachts begint aan zijn eenzame job als nachtwaker in een verlaten fabriek. De eerste nacht in de fabriek is een verkenningstocht van enkele minuten waar niet veel te beleven valt. Je loopt simpelweg door de gangen van de fabriek om zeker te zijn dat er geen inbrekers of dergelijke zijn. Het is een eenvoudige klus waar bijna niets kan mislopen. Je moet alleen zorgen dat je op tijd naar een huis gaat voor een goede nachtrust. Maar dan gedurende de dag want je bent nu eenmaal de nachtwaker.
Die rust krijg je echter niet omwille van enkele nachtmerries. Het is de start van een patroon voor Tom. Tijdens de nacht zit hij alleen in de verlaten fabriek en overdag wordt hij geplaagd door de nachtmerries. Hoe dit alles verloopt, hangt grotendeels af van jouw eigen keuzes en beslissingen. De game is door te spelen in een tweetal uur, maar dan beleef je maar één potentiële uitkomst. Uncanny Valley heeft namelijk een hele series eindes, onder andere eentje waarbij je al na twintig minuten klaar bent. Zoals je wel kunt verwachten zal je nooit het volledige verhaal ontdekken in één speelbeurt, zeker omdat je keuzes beïnvloeden in welke einde je terechtkomt. De opzet van de nachtmerries is redelijk rechtlijnig, maar de tocht door de fabriek is dat niet zodat je zelf bepaalt waar je gaat en wat je ontdekt in de volgorde die jij wenst.
Uncanny Valley werkt grotendeels als een avonturengame. Er liggen overal objecten verspreid die je dient te vinden om meer te leren over het verhaal. De game is hierbij zeer vrijgevig, je kunt al heel snel audio opnames vinden die verklappen wat er echt aan de hand is. Hoe snel je die vindt, ligt aan jou. Het geeft een grote keuzevrijheid, waarbij dit niet is zoals in The Walking Dead waar alle keuzes naar hetzelfde eindpunt leiden. De keuzes zijn significant en je krijgt zelfs grote stukken van de game niet te zien als je bepaalde keuzes maakt. Dat heeft ook een duidelijk negatieve kant: het verhaal durft van de hak op de tak te springen. Je slaat namelijk niet alleen scènes over, maar ook de uitleg die erbij hoort zodat een volgende scène niet logisch lijkt. De vrijheid is dan ook niet alles.
Het verkennen wordt af en toe afgewisseld met vijandelijke confrontaties, welke steeds voorzichtig moeten worden aangepakt. Tom is namelijk geen actieheld. Hij heeft wel een wapen en munitie maar hij is slecht in het herladen en vijanden bewegen heel snel. Je verlegt je focus dan ook beter naar de eenvoudige stealth-elementen. Tegelijkertijd is het ook niet gemakkelijk te spelen want de besturing is niet goed overgezet van PC naar console. Alles werkt minder vlot. In combinatie met technische glitches voelt alles oninteressant aan. Je gaat gelukkig niet te snel dood, hoewel wonden wel een effect hebben. Als je verwondt ben aan je been, kun je bijvoorbeeld niet meer bukken zodat je ook niet kunt wegkruipen. Ook dat is een goed idee want het dwingt je een andere oplossing te zoeken, hoewel dit ook in praktijk niet altijd even leuk is.
|
