Ontwikkelstudio Team Ninja werkt momenteel aan uiteenlopende projecten, maar het bereikte hun grootste faam onder leiding van Tomonobu Itagaki, onder andere via de aartsmoeilijke Ninja Gaiden games. Itagaki is ondertussen lang ontslagen waarna de Ninja Gaiden serie langzaamaan ook verdween en Team Ninja overschakelde op toegankelijkere spellen. De studio keert nu echter terug naar de aanpak die hen destijds een stevige reputatie opleverde met de exclusieve PlayStation 4 game Nioh. Het is echter de vraag of Nioh diezelfde moeilijk te verdienen voldoening geeft voor een gelijkaardige topervaring.

Team Ninja heeft natuurlijk uitgebreide ervaring opgebouwd dankzij hun Ninja Gaiden serie, maar het dochterbedrijf van Koei Tecmo weet eveneens dat die stijl ondertussen verouderd is. Het grote publiek is nog steeds op zoek naar nieuwe aartsmoeilijke spellen, er wordt daarbij tegenwoordig echter meer gekeken naar de Souls serie – inclusief de exclusieve PlayStation 4 game Bloodborne – waar de actie van vroeger werd gecombineerd met onderliggende Role Playing Game systemen. De speler krijgt hierdoor nu eenmaal een echt gevoel van vooruitgang, zelfs op momenten dat deze genadeloos wordt afgemaakt. Het is een evolutie die Team Ninja zeker niet is ontgaan tijdens deze ontwikkelperiode. Nioh is dan ook geen simpele evolutie van Ninja Gaiden, maar eerder een mengelmoes van diens vloeiende stijl met de opzet van de Souls games. Het resultaat is een game die geen grote vernieuwingen brengt, maar die bekende ervaringen verder verfijnt.


Het fictieve, bovennatuurlijke verhaal dat draait rond de historische samoerai William Adams, heeft potentieel maar wordt grotendeels verteld via nodeloos gecompliceerde expositiescènes. Deze zijn daarnaast op onnatuurlijke wijze door de game gespreid, zodat de verhaalvertelling vaak een ongewenste onderbreking van de strijd vormt. Het is dan ook die actie die het voortouw neemt, actie die vanaf de eerste momenten absoluut meedogenloos is. Nioh lijkt soms eerder een strafexpeditie waarin de eenvoudigste vijanden middels enkele geslaagde aanvallen je plannen compleet kunnen verknallen. Het betekent dat spelers steeds op hun hoede moeten zijn, zeker omdat elke vijand deze uitdaging biedt, maar het wordt echt extreem in baasgevechten die dankzij harde aanvallen en een lange gezondheidsmeter onafgebroken aandacht opeisen. Bazen slaan gelukkig toe in bepaalde patronen maar het is al moeilijk genoeg om tijdig te reageren op hun acties zelfs wanneer de volgende actie kan worden voorspeld.

De speler heeft dan ook maar één belangrijk wapen: aandacht. Nioh biedt een groot aanbod aan mogelijkheden, waaronder een handig loot systeem, verschillende wapen- en geartypes met vitale customizatie-opties, drie standen om in aan te vallen met hun eigen effect op de aanvalskracht en een bijbehorende skill tree om eigen strategische keuzes aan te brengen. Spelers kunnen dit volledige aanbod gebruiken of juist focussen op één subelement, waarbij beide strategieën werken zolang de speler voldoende aandacht schenkt aan de vijanden en de omgevingen en tijdig aanvallen ontwijkt in de strijd. Aandacht wordt steeds de beslissende factor. De speler moet op elk moment rekening houden met zijn stamina – alias 'KI' – want elke actie verbruikt deze broodnodige resource en blijft even onbeschermd achter wanneer deze opgebruikt is. Het is dus een kwestie van deze voorraad managen en tijdig te laten bijvullen door even terug te trekken.


Stamina wordt echter niet alleen vlot verbruikt, het kan eveneens vlot worden verdiend. De game laat toe om na een succesvolle aanval een speciaal manoeuvre uit te voeren, de KI Pulse die de meter opnieuw oplaadt zonder de actie te onderbreken. Het perfect uitvoeren ervan is dan ook een belangrijke kunst. Deze KI Pulse wordt zelfs vitaal in latere gevechten waar vijanden een speciale vaardigheid hebben die de KI aanvulling van William vertraagt en die alleen kan worden afgestopt met een KI Pulse. Het stamina-systeem is interessant genoeg eveneens een hindernis voor vijanden. Het loont dus om vijanden te vermoeien door efficiënt te verdedigen want ze moeten daardoor ook enkele seconden toekijken zonder defensie. Efficiënte spelers moeten dan ook leren hoe deze systemen optimaal te combineren: eigen aanvallen vlot laten verlopen terwijl de KI nooit te ver daalt en die van de vijanden wel terugloopt. Het is moeilijk maar zo vitaal en belonend om meester van te worden.

De game is in de eerste plaats een singleplayer-ervaring waarin de speler zijn kunde moet bewijzen, maar het bevat eveneens multiplayer-elementen. Nioh beschikt zowel over coöperatieve als competitieve delen. De game is natuurlijk nog niet beschikbaar voor het algemene publiek zodat deze features nog niet tot het uiterste zijn gedwongen, maar ze bieden nu al een duidelijk handige en meer toegankelijke multiplayer zodat spelers snel aan de slag kunnen op de manier die ze willen. Ideaal om de speeltijd verder op te trekken tot indrukwekkende lengte. Team Ninja heeft namelijk veel content voorzien, voldoende om de speeltijd op te trekken tot honderd uur om de game echt compleet onder de vinger te krijgen. Er zijn bijvoorbeeld optionele zijmissies die wat ontspanning bieden ten opzichte van de uitdagende primaire opdrachten door hun kortere lengte, en de Twilight missies die de moeilijkheid in oude missies verder optrekken.


Nioh weet een interessante atmosfeer te creëren, waarin de karaktermodellen – ondanks repetitieve vijanden – de sterkste indruk maken. Het spel kan die lijn echter niet doortrekken naar de omgevingen. Zij kunnen op momenten weliswaar dodelijker zijn dan de vijanden, maar ze zijn te herhalend en te eenvoudig opgesteld. Er zijn enkele uitschieters maar het merendeel komt te vaak voor om indruk te maken. Nioh weet tegelijkertijd op technisch vlak wel indruk te maken met onder andere atmosferische lichteffecten, waarbij de speler zelf kan bepalen hoe de game presteert. Het start namelijk met een keuze om bijvoorbeeld de framerate vast te zetten op dertig frames per seconde om op deze manier de beste texturen te krijgen via de filmmode of om de framerate op te drijven naar zestig frames per seconde ten koste van de visuele details via de actiemode. Iedereen kan op deze manier zijn eigen favoriete aanpak kiezen.