Soms heb je weinig nodig om je te interesseren in een titel. Neem Stories of Bethem: Full Moon. De screenshots deden me direct denken aan één van m'n favoriete games aller tijden; The Legend of Zelda: A Link to the Past. Een compliment op visueel vlak, tegelijkertijd is er natuurlijk het gevaar dat ze teveel leentjebuur spelen.
Het verhaal heeft niet heel veel om het lijf. Protagonist Kohma heeft een vader die ernstig ziek is en hij trekt er dan ook op uit om een geneesmiddel te vinden. Al snel ontmoet je de Red Witch, die je laat weten dat er redding gevonden kan worden in de 'Oneiric Objects', items die verspreid liggen over het land. Nooit zul je echt binding krijgen met de gebeurtenissen of de karakters die hun verhaal tekstueel aan je vertellen. Er is flink wat ruimte voor humor, hoewel dit eigenlijk niet geheel binnen het thema van de game past, maar over het algemeen wel geslaagd te noemen is. Verwacht ook niet dat Kohma je veel hulp gaat geven over het pad dat je dient te bewandelen. De simplistisch vormgegeven map zorgt er regelmatig voor dat je niet goed weet waar je naartoe moet, gamers met weinig geduld zullen hier dan ook rekening mee moeten houden.
Op je zoektocht naar de Oneiric Objects zul je vele locaties bezoeken die ieder hun eigen thema hebben, denk aan groene bossen, besneeuwde vlakten en dorre woestijnen. Je bekijkt de game vanuit een 2D bovenaanblik en krijgt begeleiding door aandoenlijke deuntjes die vooral zijn ingespeeld door de piano en snaarinstrumenten. Omdat de game erg leunt op het opnieuw ontdekken van reeds bezochte locaties met gebruik van nieuwe hulpmiddelen valt de muziek na verloop van tijd iets teveel in herhaling, hoewel dit gelukkig nooit gaat irriteren.
Net als bij zijn grote voorbeeld zul je veel kerkers moeten doorgronden waarin je ook weer nieuwe kwaliteiten verwerft. Qua combat heeft Stories of Bethem: Full Moon een unieke insteek, je kunt namelijk geen gebruik maken van melee aanvallen. Alles verloopt via magie en dat is de ontwikkelaar te prijzen, tegelijkertijd vallen ze er ook mee door de mand. De combat voelt eenzijdig aan en werkt niet lekker genoeg. In het begin ben je niet krachtig genoeg om jezelf te wapenen en omdat de beloning minimaal is besluit je vijanden al snel te ontwijken op de momenten dat dit mogelijk is. Een beslissing die je ook neemt omdat er van verdediging geen sprake is en vijanden toch weer respawnen op het moment dat je een gebied opnieuw binnen stapt. De muntjes die je hierdoor mist neem je al snel voor lief en ook het laten liggen van MP (waarmee je magie gebruikt) is geen probleem aangezien dit zich automatisch weer vult.
Dit alles klinkt overwegend negatief, hoewel het vooral aspecten zijn die ik wil benadrukken voordat mensen met verkeerde verwachtingen in de game stappen. En dat zou jammer zijn, want ontwikkelaar GuGames heeft wel degelijk een goede game afgeleverd. Hoewel ietwat herhalend zijn de puzzels bijvoorbeeld een sterk aspect binnen het spel. Het verschuiven van blokken en verplaatsen van een ballon door een doolhof klinkt niet echt spannend, toch is de uitwerking erg goed. En laten we vooral niet vergeten dat we hier te maken hebben met een game die slechts acht Euro kost en je minstens twintig uur gameplay geeft. Voor dit bedrag krijg je een game die in veel elementen lijkt op The Legend of Zelda, maar tegelijkertijd genoeg differentiatie heeft om het toch uniek aan te laten voelen.
|
