Ik speel al zo’n vijfentwintig jaar games en het gebeurt dan ook niet vaak dat ik nog een ervaring krijg die ik niet eerder heb meegemaakt. Beyond Eyes weet dit wel te realiseren, het is alleen jammer dat deze ervaring niet honderd procent geslaagd te noemen is.

De totstandkoming van Beyond Eyes is vrijwel geheel toe te wijzen aan Sherida Halatoe, een Nederlandse dame die vrijwel de gehele ontwikkeling van het spel op haar heeft genomen. Dit doet ze als oprichter van haar eigen ontwikkelstudio die ze zelf als volgt omschrijft: ”Tiger & Squid creates small quirky videogames to make people happy, sometimes a little sad and then happy again.” Het is een omschrijving die ook toepasbaar is op deze eerste studiotitel die draait om het tienjarige meisje Rae. Na een ongeluk verliest ze haar zicht en lijkt ze enkel troost te vinden bij de kat Nani die haar trouw komt bezoeken in de tuin. Tot het moment dat de kat wegblijft en Rae besluit haar comfortzone te verlaten om hem te zoeken.


Je beleeft het spel vanuit de derde persoon, waarbij de wereld om je heen vrijwel geheel wit is. Door rond te lopen vul je de wereld steeds iets verder in, maar verwacht niet dat je grootse omgevingen hebt om te verkennen. Wanneer je iets te ver afwijkt van het pad dat de ontwikkelaar voor ogen heeft, zul je te maken krijgen met afbakeningen als muren of hekken. Rae moet verder het hoofd zien te bieden aan de gevaren die ze ervaart. Dit kan een hond of een vogelverschrikker zijn, waardoor ook het kleurenpalet verandert. De veelal groene velden worden hierdoor ineens een stuk donkerder en dreigender.

Naast zicht spelen ook de zintuigen reuk en gehoor een belangrijke rol, hetgeen zich uit in een gele werveling op het scherm. Wanneer een object verder groen oplicht kun je hier een interactie mee uitvoeren, maar de momenten waarop dit gebeurt zijn spaarzaam. Je bent dan ook vooral bezig om de wereld in te kleuren door rond te lopen en kleine problemen het hoofd te bieden, maar hier ligt ook het probleem. Hoewel het te begrijpen is dat een blind meisje in een vreemde omgeving rustig loopt zorgt dit wel voor frustraties bij de speler. Het tempo is namelijk zeer traag. Zelfs dermate traag dat ik de game op momenten eerder uit wilde zetten, terwijl de drang om het emotionele avontuur voort te zetten overeind bleef.


Ondanks dit trage tempo is de game toch in een uur of drie uit te spelen. In deze tijd krijg je een schitterende ervaring voorgeschoteld, alsof een schilderij tot leven komt doordat jij het steeds meer vorm en inhoud geeft. De muziek sluit hierop aan, het weet de stemming van het moment perfect te ondersteunen. Als verhalende, unieke ervaring stelt Beyond Eyes dan ook zeker niet teleur, het is enkel jammer dat het tempo zo enorm traag is. Er is een grote kans dat je hierdoor vroegtijdig zult afhaken, en zelfs als je doorzet zul je het spel snel hebben afgerond. Ben je een gamer die een unieke ervaring wil dan zit je zeker goed, verwacht je iets meer diepgang in gameplay en enige vorm van herspeelbaarheid, dan kun je hier met een grote boog omheen lopen.