Column: Waar Is De Rockster Ontwikkelaar?
Door Joni Philips op 16-08-2014 om 12:54
|
Bron: Gamed
|
Waar zijn de rocksterren van de game-industrie? De film- en muziekindustrie plaatsen hun sterren absoluut centraal bij de promotie van een nieuwe productie, maar de game-industrie houdt ze liefst verborgen. Wat is daarvan echter het nut?
In de jaren '90 veranderde echter alles. Trip Hawkins verliet EA om de 3DO te lanceren terwijl de oprichters van Activision hun eigen bedrijfje zagen veranderen in een nieuwe dictatoriale omgeving na de aanstelling van een nieuwe CEO. Het ergste is dat de hypocrisie van beide bedrijven eigenlijk ook beloond werd. Electronic Arts groeide meteen uit tot een gigantische firma, terwijl Activision na een bijna faillissement en een overname door Bobby Kotick dezelfde weg volgde als EA. Die twee kleine bedrijfjes draaien nog steeds mee in de game-industrie, maar het zijn nu twee van de grootste onafhankelijke uitgevers met een jaarlijkse omzet van enkele miljarden. Ze hebben ook af en toe een schandaaltje omwille van slechte werkomstandigheden. Je zou bijna denken dat EA's Trip Hawkins en Activision's Allan Miller zich omkeren in hun graf. Die mensen zijn nog niet dood, dus dat is wat moeilijk, maar je begrijpt het idee.
Het centraal stellen van de mensen die de game-industrie groot maken, zou een logische keuze zijn, maar niemand doet het. Sony verbergt de creatieve directeur achter Uncharted 4, Microsoft laat alleen hun managers aan het woord, Nintendo heeft specifieke werknemers van Twitter gehaald, Firaxis Games plakt gewoon overal de naam Sid Meier op en Valve heeft waarschijnlijk meer werknemers dan alleen Gabe Newell, maar dat is nooit echt duidelijk. Het gaat soms echter extreem, iets waarvan Assassin's Creed een excellent voorbeeld is. De creatieve directeur achter Assassin's Creed én Assassin's Creed II, Patrice Désilets, kreeg bijvoorbeeld amper aandacht tijdens de ontwikkeling van de spellen terwijl de lieftallige executive producer Jade Raymond continu op de voorgrond verscheen. Hij vertrok uiteindelijk naar THQ Montreal waar hij de ontwikkeling van 1666 startte. THQ Montreal werd enkele jaren later overgenomen door Ubisoft, maar Désilets werd snel op straat gezet terwijl Assassin's Creed rustig verder boert.
 We begrijpen wel waarom ze Raymond tonen in plaats van Désilets.
De personencultus lijkt wel aanwezig te zijn bij de 'indie' ontwikkelaars waar namen als Jonathan Blow, Notch en Phil Fish echte rocksterren lijken. Die laatste gedraagt zich zelfs zo met zijn wangedrag en gebrek aan respect. Oké, hun collega's die meewerken aan de games worden stevig onderbelicht, maar dat gebeurt eveneens binnen de traditionele game-industrie. De creatieve breinen krijgen op zijn minst de aandacht die ze verdienen, wat toch al een goed begin is. Deze creatieve breinen zorgen voor de unieke ervaringen die we willen beleven, dus waarom mogen ze niet centraal staan? Als je geniet van Minecraft, dan is het toch logisch dat je de volgende game van Notch in de gaten houdt? Als Minecraft 2 wordt gemaakt zonder Notch, is dat dan wel even interessant? Als iemand ooit Nevermind II maakt zonder de originele Nirvana leden, willen wij dat dan?
Het is absoluut logisch in de film- en de muziekindustrie dat het originele talent een reden tot succes is. Dumb & Dumber zonder Jim Carrey en Jeff Daniels geeft een flop, The Son of The Mask is een oorlogsmisdaad, Queen zonder Freddie Mercury is niet dezelfde band, … Het verschil is soms zelf uitermate subtiel. Televisieserie Community kende bijvoorbeeld een flinke dip in kwaliteit zonder hun baas Dan Harmon, ondanks het feit dat de acteurs en de rest van de creatieve cast hetzelfde was gebleven. Videospellen worden natuurlijk niet door één persoon ontwikkeld, maar elke game heeft zijn creatieve leider, zijn rockster. Films en muziek zijn ook geen creaties van enkelingen, maar je krijgt daar ook supersterren die een film dragen. Het feit dat Christopher Nolan de man achter Interstellar is, doet ons bijvoorbeeld al vooruitkijken naar de film omdat Nolan betrokken is.
 Het is dezelfde franchise, dus deze gast zal ongetwijfeld even goed zijn als Jim Carrey.
De game-industrie verpersoonlijkt echter liever hun bedrijven, zelfs als de mensen die de studio groots maakten vertrokken zijn. Dat is nu eenmaal goedkoper en je moet minder rekening houden met het geluk van de werknemers zodat je fans langer sprookjes kunt voorschotelen. Het huidige Rare is bijvoorbeeld een stevig voorbeeld: de volledige leiding van het bedrijf is al generaties geleden vertrokken naar de diverse ontwikkelstudio's. Het team achter Perfect Dark en GoldenEye vormde zo de basis voor Free Radical Design dat met de PlayStation 2 launchgame TimeSplitters kwam. De naam 'Rare' doet ons desondanks denken dat het huidige Rare de perfecte kandidaat is om een nieuwe Perfect Dark game te ontwikkelen, terwijl de makers van die game ons al lang een nieuwe leuke FPS proberen voor te schotelen. En als je een nieuwe, goede Crash Bandicoot wil, waarom hopen op Naughty Dog als Andy Gavin en Jason Rubin daar al lang niet meer werken?
De oude aanpak van Electronic Arts en Activision betekent dat de mensen meer aandacht moeten krijgen, wat natuurlijk niet leuk is voor bedrijven die liever hebben dat je denkt dat het Naughty Dog en het Rare van nu (ondanks al hun kwaliteiten) identiek hetzelfde bedrijf zijn als het bedrijf dat je kende in de jaren '90. Het zou ook het vertrouwen in nieuwe franchises doen stijgen. Experimentele films als Inception, nieuwe series als Scandal en debuterende groepen als Noel Gallagher's High Flying Birds scoren omwille van Leonarde DiCaprio en Christopher Nolan; Grey's Anatomy bedenkster Shonda Rhimes en Oasis frontman Noel Gallagher. Als we Titanfall nu eens echt publiekelijk zouden verkopen als de nieuwste game van West en Zampella, de mannen achter Call of Duty? Misschien dat het maken van nieuwe franchises dan ook echt loont en dat de game-industrie dan eens echt een stap vooruit zet.
|
|
Pagina:
1
|
2
|
|
|
|
 13:38 [GC] Nieuwe plaatjes Bayonetta 2
 08:32 Kirby and the Rainbow Curse
|
| Reacties (2) |
|
|
Pagina:
1
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 16-08-2014 om 19:32
[Niv: 752 / Exp: 37605]
|
|
Sterk stuk en heel herkenbaar. Probeer zelf vaak achter de namen te komen van de games die ik leuk vond om te spelen, maar zelfs dan is het soms lastig om de goede namen tegen te komen.
|
|
streetfighter
op 17-08-2014 om 18:04
[Niv: 42 / Exp: 2104]
|
|
Kenji Eno gedraagde zich soms wel als een rockster,
developed a maverick reputation during his work with WARP, and shocked the Japanese video game press in a dramatic 1996 press conference where he burned bridges permanently with Sony by jumping on a plush doll of Muumuu, the mascot of their hit game, Jumping Flash!. Eno also displayed a video depicting the PlayStation logo morphing into the logo for Sega Saturn
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
 |
 |
|
| Titel: |
| Column |
|
| Type: |
| Feature |
|
| Releasedatum: |
| Niet |
|
| Ontwikkelaar: |
| Gamed |
|
| Uitgever: |
| Gamed |
|
| Media: |
|
Geen media gevonden
|
|
|
