Jarenlang focuste Toshihiro Nagoshi op Yakuza, maar nu produceert hij met zijn team de PlayStation 3 en de Xbox 360 game Binary Domain. Wordt Binary Domain echter even goed als Yakuza? Met een uitgebreide presentatie hoopte SEGA dat te bewijzen op de Gamescom.

Mijn Gamed collega’s Maarten en Nick hadden vele afspraken in de Business Area van Gamescom, maar ik beperkte me tot een drietal afspraken (omdat ik uiteindelijk maar één dag ging) en ik kon meteen starten met een knaller. Samen met drie buitenlandse collega’s stond ik ingepland in het eerste slot op de eerste dag voor Binary Domain. Op voorhand beloofde het een interessante meeting te worden – SEGA had mede-producer Daisuke Sato uit Japan overgevlogen om te antwoorden op alle onze vragen – en de nieuwste feature van het spel voor te stellen. We kregen er als allereerste ‘journalisten’ wereldwijd een voorstelling van het Consequence systeem, een systeem dat bepaalt hoe je teamgenoten met je omgaan en Binary Domain moet onderscheiden van de andere bestaande Third Person Shooters.

In Binary Domain wordt de speler bijna continu vergezeld door twee AI teamgenoten waarbij die teamgenoten een grote rol kunnen spelen. Ze kunnen onder andere cover bieden of jou medicijnen toedienen indien je zwaar gewond bent. Hun loyaliteit en het verhaal zijn echter afhankelijk van het vertrouwen dat zij in jou hebben. Hebben ze geen vertrouwen in je, dan moet je ook niet verwachten dat ze jouw bevelen gaan opvolgen. Ze slaan je advies openlijk in de wind en beledigen je gewoon tijdens de game en de filmpjes. Hebben ze echter het nodige vertrouwen in je, dan helpen ze je continu en geven ze complimenten als je goed presteert. Gezien de taaiheid van de vijanden – het zijn allen robots die flink wat kogels incasseren – zal je dat nodig hebben.


Om duidelijk het effect van het systeem te tonen had SEGA twee PlayStation 3 consoles meegenomen, met elk hun eigen savegame. SEGA begon met een demonstratie van het effect van slecht vertrouwen en in deze demo weigerden medestanders Cain en Faye duidelijk om hoofdrolspeler Dan te helpen. Hij moest de klus alleen klaren en dat leverde de nodige problemen op. In de tweede playthrough was het vertrouwen dan weer hoog en dat zag je; je teamgenoten kwamen je direct reviven en ze stemden in met je commando’s. In tussenfilmpjes was er zelfs wat ruimte voor amusement. Het opbouwen van veel vertrouwen hangt af van personage tot personage; zo zullen sommige personages (je stelt zelf je team samen) geen problemen hebben met spelers die liever niet samenwerken.

Ondanks dit Consequence systeem zal de game nooit te gemakkelijk worden, SEGA belooft dat het level design en de moeilijkheidsgraad ervoor zorgen dat het geen ‘walk in the park’ wordt eens je op hoog vertrouwen zit. Er is namelijk een verschil tussen willen en kunnen samenwerken. Als je de vijanden niet kunt verslaan, zal je plan ook niet slagen natuurlijk. Dat plan stel je op via commando’s welke je selecteert via de D-Pad, maar dat is niet de enige mogelijkheid. De game krijgt ook stemherkenning wat je toelaat om via 75 woorden bevelen te geven. In veel games mislukt die stemherkenning, maar hier verliep het – ondanks het vele lawaai op de beurs – verbazend vlot. De AI reageerde namelijk op dezelfde snelheid als bij de D-Pad commando’s.


Tijdens de demo kwam het Consequence systeem goed naar voren en we kijken zeker uit naar dit systeem. Het geeft een extra dimensie aan je teamgenoten en enige stimulans om hen niet als kanonnenvoer te gebruiken. Tijdens de demo ging onze aandacht echter niet alleen uit naar het nieuwe systeem, maar vielen er ons ook wat mindere zaken op. Zo zag de omgeving in deze demo er zeer steriel uit, vielen de personages opvallend snel in herhaling met hun opmerkingen (wat vooral opviel dankzij het slecht en overbodig Frans van Cain) en vielen de animaties wat tegen. De tijd die er zat tussen de commando’s die je gaf en de reactie was ook opmerkelijk, hoewel het natuurlijk mogelijk is dat je teamgenoten wel snel reageren, maar alleen hun antwoord uitstellen.

Ook de artificiële intelligentie van de vijanden leek eenvoudig. De meeste vijanden deden niet eens moeite om cover te zoeken en van onderlinge samenwerking was zeker geen sprake bij de vijandelijke robots. De game lijkt eerder te rekenen op het feit dat de vijanden veel kogels kunnen opvangen dan dat ze intelligent zijn. Gelukkig zijn er echter de nodige moeilijkheidsgraden en was het goed mogelijk dat er gespeeld werd op een lage moeilijkheid. Er blijven dus nog enkele vragen achter na onze Eyes-On. Met een release op 17 februari heeft SEGA echter voldoende tijd om de laatste zaken aan te pakken en een zeer interessante PlayStation 3 en Xbox 360 game te ontwikkelen. Over een half jaar weten we of het hen gelukt is.