Onder leiding van Konami ontwikkelde TimeShift developer Saber Interactive de downloadbare FPS Battle: Los Angeles voor PC, PlayStation 3 en Xbox 360. Kan de filmgame scoren waar de film zelf heeft gefaald?

Battle: Los Angeles was namelijk een slechte film en werd bekritiseerd omwille zijn vele clichés, vele herhalingen en ronduit zwakke plot. De game heeft dan ook geen goed voorbeeld, maar Saber Interactive was intelligent genoeg om dit te beseffen in tegenstelling tot de typische filmgame-developer. Men nam de film door en zag dat het onmogelijk was om de game te verlengen. Het plot was nu eenmaal al zwak en uitgerekt genoeg, de game werd zelfs iets korter gemaakt. Hierdoor kun je de volledige game doorlopen op een uurtje, maar het legt minder nadruk op het plot. Ook de weergave van het plot is veranderd, geen saaie CG filmpjes maar een comic-stijltje. De animatie is beperkt gehouden en dankzij de tekstballonnen is het eerder een interactieve strip. De combinatie van veranderingen transformeert het verhaal in een charmant cliché-stripverhaal, terwijl toch het volledige verhaal van de film wordt verteld.


Je kunt de game dus volledig doorlopen in een uurtje terwijl je toch het volledige verhaal van de twee uur durende film meekrijgt. De campagne is dus kort, maar Saber Interactive doet geen enkele moeite om de game te verlengen. Het blijft beperkt tot die singleplayer die kan uitgespeeld worden op drie moeilijkheidsgraden. Als je alle Trophies/Achievements wil verdienen, zul je dat ook moeten doen; maar dan nog ben je zeker op drie uur door het spel. Een multiplayer is namelijk niet aanwezig. In combinatie met het prijskaartje van €9,99 is dat een pijnlijke conclusie. Aan de helft van die prijs had het een goede koop geweest; nu is het te weinig. Hierdoor ga je wel verwachten dat men meer aandacht heeft besteed aan de graphics en het geluid, wat deels gebeurd is. Naast de tussenfilmjes is er ook veel aandacht gegeven aan de personages en ontploffingen.

Ook het effect dat je krijgt wanneer je bijna sterft – je scherm wordt grijs, alles gaat in slow-motion en stemmen worden stiller – is een leuk idee. Daartegenover staat het feit dat elke alien er hetzelfde uitziet en de (vernietigbare) omgevingen niet indrukwekkend zijn. Het is niet lelijk, maar gewoon generiek. Ook de muziek zorgt voor gemixte reacties. De muziek komt bijna allemaal van de film en is direct uit je hoofd eens je de game uitzet. De muziek is dus niet slecht, maar gewoon zo matig dat hij je niets kan schelen. Met de voice-acting gaat het gelukkig beter; deze valt frequent in herhaling, maar de aanwezigheid van Aaron Eckhart; het hoofdpersonage van de film; maakt veel goed. De geluidseffecten zijn iets minder opvallend, maar net zoals de grafische effecten, is dit een punt waarop de game scoort. Vooral de wapens van de buitenaardse wapens klinken goed.


Uiteindelijk is het de gameplay die telt en op dat punt springt Battle: Los Angeles totaal niet op uit de massa. Battle: Los Angeles is een compleet doorsnee FPS. De game is niet slecht, maar ontbreekt definiërende features om zich te onderscheiden van andere games. De game is de definitie van generiek in het gameplay-departement. De game bevat een zeer beperkt assortiment wapens, elk zonder naam. Je hebt ‘de bazooka,’ ‘het automatisch geweer,’ ‘granaten’ en ‘de sniper rifle.’ De sniper is hierbij zo krachtig dat je bijna de hele game hiermee kunt doorspelen. Door een overvloed aan munitie pickups zal je ook nooit zonder munitie zitten. Met deze hoop munitie neem je het op tegen kleine groepen vijanden die altijd bestaan uit éénzelfde type mensachtige alien. Aan het einde van een missie krijg je iets indrukwekkendere opdrachten zoals een vijandelijk schip neerhalen, maar dit is zeldzaam.

Het uurtje gameplay brengt ons zowat elke missie die je in een FPS mag verwachten zonder verrassingen; waarbij jouw inzet de helft van de tijd eigenlijk niet vereist is. Je wordt namelijk vergezeld door een capabel team dat de meeste vijanden wel de baas kan. Beter dan jou zelfs want tenzij je de bazooka of de sniper gebruikt, zal je met moeite de aliens pijn doen. Met granaten en automatisch geweer is het moeilijk richten, en zal je vele kogels nodig hebben. Een sniper-kogel daarentegen is altijd dodelijk. Battle: Los Angeles is eigenlijk een moeilijke game. Niet om te spelen, maar om te begrijpen. Het spel heeft geen unieke features, is gebaseerd op een slechte film en is eerlijk gezegd gewoon te duur voor wat het aanbiedt. Aan de andere kant is de game zeer vermakelijk en zul je je niet vervelen tijdens de tijd die je doorbrengt met de game. Battle: Los Angeles is pure, breinloze fun en meteen de eerste filmgame die onmiskenbaar beter is dan de bron. Een compleet doorsnee game met een verslavend kantje.