Review: Tactics Ogre: Let Us Cling Together
Door Joni Philips op 14-03-2011 om 06:16
|
Bron: Gamed
|
Origineel verscheen Tactics Ogre: Let Us Cling Together op de Super Nintendo, maar het werd uiteindelijk eveneens naar de Saturn en PlayStation overgezet. Nu maakt de game de overstap naar de PlayStation Portable, maar is het nog steeds de moeite waard?
Dankzij de Virtual Console, de PlayStation Store en de Xbox Live Arcade zien we dat sommige games de tand des tijds minder goed hebben doorstaan. Beperkingen van vroeger en te positieve herinneringen zorgen ervoor dat we bepaalde games onterecht tot klassiekers benoemen. Niet elke game overleeft nu eenmaal perfect de tand des tijds, en eerlijk gezegd kon Tactics Ogre wel eens één van die games zijn. Uiteindelijk werd de game maar door een klein publiek gespeeld en die benoemen hem tot de absolute top. Als Famitsu bijvoorbeeld hun lezers laat terugblikken op de meest bepalende games van de afgelopen generaties, dan scoort Tactics Ogre regelmatig hoog. Er ontstaat dan ook een zekere vrees dat deze game overschat is en dat hij nu verbleekt in vergelijking met moderne tactische RPGs. De vrees blijkt echter ongegrond want op enkele gebieden was Tactics Ogre duidelijk zijn tijd vooruit.
In het Super Nintendo tijdperk kenden maar weinig games een episch verhaal dat ook vandaag nog steeds de moeite is. Gelukkig is Tactics Ogre één van die games waarbij het verhaal eerder een politiek steekspel lijkt dan een standaard plot waarin het grote kwaad moet gestopt worden, omdat de wereld anders vernietigd wordt. Tactics Ogre laat je namelijk spelen als de wees Denam Parvel en zijn vrienden die sterk lijden door een grootse oorlog die wordt gevoerd. Hierbij besluiten ze het op te nemen tegen hun bezetters, maar al snel blijkt dat niet alles zo zwart-wit is als ze denken, en soms zul je moeilijke keuzes moeten maken die het verhaal een stuk donkerder kunnen maken. Gelukkig bevat de game een systeem om bepaalde beslissingen terug te draaien zodat je maar een klein deel moet herspelen indien je ontevreden bent.
Op deze manier kun je ook gemakkelijker de alternatieve verhalen te beleven, wat geen slechte zaak is. De game duurt namelijk zo'n veertig uur om uit te spelen. Om ervoor te zorgen dat het verhaal optimaal beleefd wordt, zijn de oude vertalingen weggegooid. De vertaler van Final Fantasy Tactics: The War of the Lions werd aan het werk gezet en hij gebruikt diezelfde, ouderwetse stijl omdat deze zeer goed past bij de setting. Het is even wennen, maar draagt absoluut toe aan de ervaring. Buiten de dialogen werd ook de soundtrack aangepakt. De muziek werd niet veranderd, maar gewoon opnieuw opgenomen zodat hij veel beter klinkt zolang je oortjes gebruikt. De PSP laat nu eenmaal betere muziek toe dan de SNES. De geluidseffecten klinken hierbij wel duidelijk minder, dat moeten we er spijtig genoeg bijnemen en het is maar een detail gezien de kwaliteit van de muziek.
Aan de muziek werd dus zwaar werk geleverd, maar dat gebeurde niet met de graphics. Er zijn enkele verbeteringen gebeurd aan effecten zoals voor magie, nieuwe tussenfilmpjes en de art werd aangepast; maar de sprites in het spel zelf blijven hetzelfde . Hierbij zullen vaak dezelfde sprites terugkeren, waardoor de game nog altijd sterk lijkt op het origineel. Aan deze sprites had veel verbetering mogelijk geweest en nu is dit toch een duidelijk zwakker punt. Tegelijk zorgt dit ervoor dat er geen technische probleem als slowdown zijn, en dat de laadtijden beperkt zijn. Het is geen Final Fantasy Tactics: The War of the Lions qua graphics, maar hij loopt wel perfect. Laat het je ook niet tegenhouden om te genieten van Tactics Ogre. De graphics werden dus niet aangepakt, maar het draagt bij aan de atmosfeer en ziet er goed genoeg uit.
Zoals bij elke RPG valt de gameplay op te delen in twee elementen. Langs één kant heb je de gevechten en langs de andere kant heb je de wereldmap waar je rustig kunt rondwandelen en je team kunt aanpassen. Pas in de gevechten zul je het verschil met een normale RPG zien, Tactics Ogre is namelijk een strategische RPG zoals Final Fantasy Tactics, dat van dezelfde producer komt; Disgaea en vele anderen. De gevechten spelen zich af op een kleine map waarop het terrein is opgedeeld in vele, kleine vierkantjes. Op elk vierkantje kan één personage staan, en elke beurt kun je een personage een bepaald aantal vakjes bewegen om dichter bij vijanden te komen die op hun beurt ook weer kunnen bewegen. Door onder andere rekening te houden met de hoogteverschillen en de eigenschappen van jou personages wordt dat een strategisch steekspel.
In gevechten zul je dan ook met tientallen dingen moeten rekening houden: de kant waarnaar een personage kijkt, zijn klasse, het wapen dat hij gebruikt, zijn afstand tot de vijand, de personages die tussen een aanvallend en een verdedigend personage staan, het weer, ... Elke stap moet doordacht zijn of je personage wordt met gemak gedood. In deze PSP versie is het effect daarvan een pak minder dramatisch dan origineel, de game is hierdoor iets gemakkelijker. Zo krijg je nu enkele beurten om een 'dood' personage te redden en wordt een 'dood' pas permanent na enkele gevechten. Als het echt misloopt, kun je gevechten ook vijftig stappen terugdraaien in deze versie met het 'Chariot Tarot' systeem. De game onthoudt hierbij wat het verschil is tussen de alternatieve scenario's en het originele. Je kunt zelfs opnieuw teruggaan naar het originele scenario als je dat liever wil.
Desondanks zul je zeker niet door de game vliegen, gevechten duren bijna altijd langer dan tien minuten en je moet opletten op elk van de negen personages die je gebruikt. Indien je dat wil, kun je de controle van (een deel van) deze personages doorgeven aan de AI, maar zelfs dan zul je nog een basisstrategie moeten meegeven. Het is ook belangrijk om te kiezen wie je een gevecht instuurt. Je hebt een vijftigtal personages in de game, maar je kunt er amper negen gebruiken per gevecht. Desondanks zullen toch alle vijftig personages regelmatig in level kunnen stijgen. Ervaringspunten worden namelijk toegekend aan klassen en niet aan spelers. Elk personage in een bepaalde klasse heeft hetzelfde level. Tegelijk worden er wel individuele skill points uitgedeeld waarmee je nieuwe vaardigheden kunt toevoegen aan personages. Zelfs personages kiezen is dus zeer belangrijk in dit nieuwe deel.
Hierdoor hoef je echter geen uren meer te spenderen aan het levellen van individuele personages, je hoeft je enkel te concentreren op het levellen van bepaalde klassen. Het is allemaal net iets anders, net verfijnder dan in het origineel. Op enkele gebieden werd de gameplay dus verbeterd, maar Square-Enix ging nog een stap verder. Ze introduceerden ook een nieuwe feature, namelijk een multiplayer. In deze multiplayer importeer je jouw singleplayer-team waarna je het op een twintigtal maps kunt opnemen tegen een vriend. Deze maps zijn uit de volledige singleplayer gehaald, dus je kunt best wachten tot je de game volledig hebt uitgespeeld alvorens je hier aan begint.
Perfect is dit geheel echter niet, door de nieuwe functies heeft de game veel meer knoppen nodig en daardoor wordt de besturing een stuk moeilijker op de PSP die geen overvloed aan knoppen heeft. Het is gek om te zien aangezien de Super Nintendo uiteindelijk maar evenveel knoppen had, maar het is een spijtig minpunt. Ondertussen hebben we het einde van de review bereikt en heb je een duidelijk antwoord op de vraag gekregen. Ondanks zijn hoge leeftijd blijft Tactics Ogre: Let Us Cling Together een absolute topper, de voorloper van de moderne S-RPG neemt het zelfs met gemak op tegen zijn veel gelauwerde, spirituele opvolger Final Fantasy Tactics. Eigenlijk is er maar één bedenking: is deze game niet te uitgebreid voor een PSP? Als je echter niet bang bent om uren aan een stuk te gamen met een handheld, is deze game ideaal voor jou!
|
|
|
Beoordeling
| Gameplay |
 90 |
| Sound |
90 |
| Graphics |
70 |
| Replay |
95 |
Tactics Ogre: Let Us Cling Together blijft een must-have.
|
90 |
|
|
|
|
 06:17 SCEE UK baas denkt aan PS3 prijsdaling
 06:16 De Sims Middeleeuwen
|
| Reacties (6) |
|
|
Pagina:
1
|
|
dantekloon
op 14-03-2011 om 06:28
[Niv: 189 / Exp: 9458]
|
|
Zekers een vette game, +je krijgt nog eens een leuke artbook en mini soundtrack CD.
|
|
|
Gast (77.164.239.xxx)
op 14-03-2011 om 16:20
|
|
Spel is super, veel beter dan de FF serie.
Ze hadden de graphics expres zo gelaten, het is een beetje opgepoets, ze wouden dat oude gamers het zouden herkennen.
Deze lui moeten echt weer een nieuwe S-RPG maken, zij zijn de enige die games naar een nieuw level kunnen tillen. Zie bijvoorbeeld Vagrant Story of FF 12.
|
|
|
Gast (81.240.35.xxx)
op 14-03-2011 om 19:50
|
|
Disgaea draait perfect op de psp dus dat van de graphics is gewoon onzin :( die snes sprites zijn gewoon voor de nostalgasten
maarja, ze mogen ook niet te veel kosten maken op een game met zo'n kleine fanbase
|
|
Lennie1973
op 14-03-2011 om 22:04
[Niv: 31 / Exp: 1566]
|
|
dit is een leuke game. Ben blij dat ze de pspversie in europa hebben uitgebracht
|
|
|
Gast (77.164.239.xxx)
op 15-03-2011 om 18:25
|
|
@Gast (81.240.35.xxx)
Teveel kosten?
Ze hebben Matsuno zelfs ervoor teruggehaald.
Spel verkoopt verder gewoon goed in Japan.
|
|
|
Gast (212.204.191.xxx)
op 26-06-2011 om 13:48
|
|
mooie review, geweldig spel! Maar snes spellen hebben wel degelijk een goede verhaallijn. FF4, 5, 6, Chrono Trigger.
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
