Gamen is de laatste jaren razend populair geworden en nog steeds is de markt groeiende. Dit betekent dat er dus constant nieuwe mensen beginnen met het fenomeen 'videogames' en dat deze mensen de oudere games gemist hebben.

Elke Master Robot vereist een andere taktiek om te verslaan. Zo zul je tegen Bubbleman onderwater vechten, waardoor je stukken hoger springt, terwijl je tegen Metalman op een lopende band vecht. De Master Robots zijn waardige tegenstanders, maar ze hebben allemaal één zwakke plek: een Master Robot kan namelijk niet tegen het wapen van één van de andere Master Robots. Je zult dus moet uitvinden in welke volgorde je de Robots het beste kunt verslaan, zodat je het wapen krijgt waar de volgende Master Robot slecht tegen kan.

Het gevecht met Metalman op de lopende band

Tijdens het spelen krijg je van Dr. Ligth zo nu en dan een upgrade. Deze upgrades bestaan uit bijv. de mogelijkheid van het plaatsen van een zwevend platform, waardoor een onoverbrugbaar gat ineens niet meer onoverbrugbaar is. De levels zitten vol met geheime gangen, die enkel met deze upgrades te bereiken zijn. Zo zou je er dus voor kunnen kiezen om een level opnieuw door te spelen voor dat ene extra leven.

Die extra levens zul je ook zeker nodig hebben, want Megaman 2 is pittig. Het is misschien wel een van de makkelijkste games uit de originele serie, maar dat zegt meer over de serie dan over de game. Het mooie van Megaman 2 is dan wel weer dat je werkelijk beter wordt. De levels zijn zo goed opgebouwd dat je constant uitdaging tegenkomt, maar dat het niet vervelend of eentonig wordt. De speler wordt regelmatig op de proef gesteld door gigantische (voor die tijd grafisch zeer mooi weergegeven!) robots (niet de Masters!) die verslagen dienen te worden en flinke gaten waarover heen moet worden gesprongen.

Capcom heeft geen enkele medelijden met de speler, want je zult sprongen regelmatig op een millimeter na niet halen. Zo is er bijv. een gedeelte in de game waarbij je over een vuurzee moet springen op blokjes die na een seconde of twee weer verdwijnen. Menig gamer zal hier uren bezig geweest zijn met trail en error, maar toch blijf je spelen. Je komt steeds een blokje verder en uiteindelijk is de voldoening gigantisch als je dan toch die lang verwachte overkant haalt. Je bent zo getraind dat je in principe met je ogen dicht het stuk kunt halen. Je weet precies op welk moment je moet springen om het volgende blokje te halen, terwijl dat blokje nog niet eens verschenen is! Deze voldoening voel ik nog maar zelden in de huidige games...

Het intro-scherm van Mega Man 2. Voor velen een prettige herinnering!

Als de acht Robot Masters zijn verslagen lijkt de game voorbij, maar niets is minder waar. Net zoals in de rest van de serie zal Megaman het nog moeten opnemen tegen Dr. Willy, maar om deze gestoorde genie te bereiken zul je eerst de gehele basis van de professor moeten doorkruisen. Dit betekent dus dat er meerdere missies volgen (met eindbazen) die het uiterste van je platform eisen. Je upgrades heb je meer dan eens nodig, om over de krachten van de Master Robots nog maar te zwijgen. Er volgen eindbazen die qua opzet niet onderdoen voor een aantal van de beste eindbazen van de huidige generatie.

Als je dan eindelijk denkt Dr. Willy te hebben bereikt blijkt er nog een verrassing te zijn; de Master Robots zijn terug. Je zult nu, met al je krachten, de Robots opnieuw moeten verslaan, maar dit moet nu een koud kunstje zijn. Uiteindelijk zul je tegen Dr. Willy vechten, een eindbaas die wederom heerlijk moeilijk is.

Megaman 2 was voor de NES een behoorlijk mooie game. Megaman zelf bestond bijv. uit 5 kleuren, terwijl de meeste sprites toentertijd het moesten doen met 3 kleuren. De animaties ogen lekker en de tegenstanders zijn bij vlagen schitterend. Helaas wil de game nog wel eens gaan vertragen als er net even teveel in beeld gebeurt, maar gelukkig gebeurd dit maar op een paar plekjes in de game.

Ook aan het geluid merk je meteen dat je een topper te pakken hebt. Mensen die de game hebben gespeeld zullen zeer waarschijnlijk de openingssong wel kunnen fluiten, net zoals het melodietje als je een Master Robot hebt verslagen. Ik heb meerdere malen zitten mee blèren voor mijn NES met de bliepjes die de console produceert als ik weer een nieuwe kracht had verkregen.

Het level van Airman met de nodige platform elementen.

Terwijl ik deze feature aan het schrijven ben bekruipt dat gevoel mij weer. De blauwe omgebouwde huis-tuin-en-keukenrobot schreeuwt vanuit zijn zwarte stofhoes naar me. Ik laat God of War in de PlayStation 2 zitten. De GameCube blijft achter met Baten Kaitos er nog in en Guild Wars voor de PC moet maar even wachten. Ik start de NES weer op (wat gaat dit heerlijk snel zonder laadtijden en allerlei reclame in het begin!) en binnen 10 seconden zit ik alweer in het level van Quickman.

Megaman 2 is een game die zeer diepgaand is, maar die je ook weer zo even oppakt. Met het wachtwoordsysteem kun je zo verder gaan waar je was gebleven, maar de echte gamer begint natuurlijk gewoon weer opnieuw. Je moet namelijk blijven trainen om het verdwijnende blokken parcours te kunnen blijven halen...