In 2002 werd Genius Sonority door The Pokémon Company opgericht om consoletitels van Pokémon te ontwikkelen. In 2006 kwam het bedrijf echter met een Pokémon titel op de handhelds. Is Pokémon Link een interessante Nintendo DS titel?

Pokémon Link is een puzzelspel in de stijl van Yoshi's Cookie waarbij Pokémon iconen gebruikt worden in plaats van koekjes. Deze Pokémon iconen stellen tientallen verschillende Pokémon voor en ze zijn gemakkelijk te herkennen. De speler moet deze iconen op het onderste scherm sorteren in rijen van vier blokjes. Daarna kun je ook tijdelijk rijen van drie of uiteindelijk twee blokken doen verdwijnen. Met een succesvolle rij van vier blokjes kun je dus snel het scherm leeg spelen. Hierbij speelt Ditto een grote rol, hij kan gebruikt worden als een joker, wat handig is in de Adventure mode. Hij is dus te vergelijken met het Yoshi koekje in Yoshi's Cookie. Op deze manier kun je ook twee rijen tegelijk wegspelen waarvoor extra punten worden gegeven.

Deze rijen moeten natuurlijk eerst gevormd worden, daarvoor kun je de rijen in Yoshi's Cookie stijl in vier richtingen schuiven met de stylus. De blokjes die van het scherm vallen, komen er langs de andere kant opnieuw bij. Je kunt bijvoorbeeld blokken naar beneden bewegen, in dat geval vallen de andere blokjes langs boven er opnieuw bij. Het is wel spijtig dat - in tegenstelling tot bij Yoshi's Cookie - naar boven schuiven zeer moeilijk is. Je kunt een blokje onmogelijk twee plaatsen omhoog schuiven. Enkel bij een onmiddellijke match op de lijn erboven kan een blokje naar boven. Tijdens het vormen van rijen blijven er natuurlijk blokjes bij komen. Je verliest dan ook op het moment dat de twee schermen gevuld zijn, met twee schermen duurt dat echter even. De game is dus niet echt moeilijk.


Met Yoshi's Cookie in het achterhoofd is de game weinig origineel en weinig interessant. In de Adventure mode kun je wel enkele extra features verwachten. Deze Adventure mode maakt sowieso het verschil tussen Yoshi's Cookie en Pokémon Link. In deze mode neemt Lucy Fleetfoot het op tegen het Phobos Batallion, een gemene organisatie die Pokémon steelt. Ze moet hiervoor verschillende stages uitspelen die op te delen zijn in vier types. Je hebt Research, Storage, Phobos Mobiles en Mr. Who's Den stages. Bij de Research stages is het de bedoeling om lijnen weg te puzzelen, er komen hierbij geen extra blokjes bij. In de Storage levels moet je een bepaald aantal blokjes doen verdwijnen, je moet echter snel zijn want er vallen continu blokjes naar beneden.

De Phobos Mobiles gaan verder op het concept van de Storage stages, maar de tegenstander probeert je hierbij continu te dwarsbomen. Hij kan bijvoorbeeld alles in zwart-wit laten verschijnen zodat je de verschillende Pokémon moeilijker herkent. Deze stages zijn het leukst omdat ze onvoorspelbaar en uitdagend zijn. Alle andere stages volgen eenzelfde stramien, enkel deze komt verrassend uit de hoek. Het laatste type stage is Mr. Who's Den waar het speelveld groter is dan bij de normale stages. Binnen twee minuten moet je zoveel mogelijk rijen zien te vormen. Bij Mr. Who's Den verschijnen wel meer zeldzame Pokémon wat belangrijk is. Je moet namelijk alle Pokémon verzamelen om de National Dex te vervolledigen. Spijtig genoeg is de kans klein dat je de National Dex ooit compleet krijgt.


Hier is een simpele reden voor, de zeldzame Pokémon verdwijnen te snel waardoor het verzamelen frustrerend wordt. Aan de andere kant heb je weinig reden om deze game vaak te spelen indien je de Pokédex niet wil vullen. De game ontbreekt namelijk het verslavende gevoel van andere puzzelgames. Zelfs de uitgebreide multiplayer ontbreekt de verslaving die nodig is voor een puzzelgame. De game is daarvoor te simpel. Het feit dat je na het scoren van één rij van vier tientallen blokjes in rijen van drie en dan twee kunt wegspelen maakt het spel te simpel en neemt ook de strategie weg. De frequente verschijning van Ditto helpt ook niet, hij maakt het spel veel te gemakkelijk. Enkel de Phobos Mobiles matches bieden je enige uitdaging, maar dat is alleen omdat ze een gevecht eindeloos kunnen verlengen.

De game heeft weinig spectaculaire graphics, ze zijn echter wel zeer functioneel. De verschillende Pokémon zijn gemakkelijk te herkennen en je wordt niet afgeleid tijdens het puzzelen. Buiten het puzzelen om wordt het verhaal verteld, dit gebeurt via filmpjes in een tekenfilmstijl. Deze filmpjes zien er stijlvol uit. Qua geluid is Pokémon Link weinig spectaculaire, je zult het geluid zelfs meestal niet opmerken. Het haalt je dus niet uit je concentratie. Pokémon Link is een spel dat enkele uren leuk is, maar daarna gaat vervelen. De game is te simpel om verslavend te worden. Met het gemiddelde puzzelaanbod van de DS in het achterhoofd mag je deze overslaan. Er zijn betere, en vooral, meer verslavende alternatieven, Meteos en Tetris DS bijvoorbeeld.