Mr. Driller debuteerde in 1999 in de arcade en een jaartje later kwam hij voor het eerst op console, de puzzelgame werd redelijk goed ontvangen, maar kreeg weinig aandacht. De sequels deden het nog slechter en kwamen enkel in Japan uit. Met het Nintendo DS debuut wil Namco de serie terug leven in blazen, de game kwam dan ook meteen met de launch en maakte gebruik van het touchscreen.

Mr. Driller is een puzzelgame waarin je moet boren tot een bepaalde diepte, dat lijkt ongetwijfeld op Dig Dug, een andere Namco game. In Mr. Driller heb je echter geen vijanden, je moet gewoon de juiste diepte bereiken. Dat wordt echter niet gemakkelijk, ten eerste moet je rekening houden met je zuurstofvoorraad, deze moet je onderweg bijvullen met groene capsules. Elk niveau heeft meer dan genoeg groene capsules, maar je moet het natuurlijk wel goed aanpakken.

Daarnaast vernietig je bij het boren niet één blokje, maar alle blokjes in dezelfde kleur die aan dat ene blokje verbonden zijn. Dat leidt tot de tweede moeilijkheid van de game, door het vernietigen van een bepaald blok, kun je een lawine van blokjes veroorzaken. Als je geraakt wordt door een vallend blokje, ben je dood. Als je geluk hebt, komt het blokje een ander blokje van dezelfde kleur tegen en blijft hij daaraan hangen. Daarom ga je best ook zeer strategisch te werk om dat te vermijden, ondoordacht werken zal je niet helpen in deze puzzelgame.

De besturing van deze game is zowel met het touchscreen als met gewone besturing zeer gemakkelijk. Je tikt gewoon op het scherm als je naar beneden wil graven, als je in een andere richting wil graven zul je het juiste blokje moet aanduiden. Dit gaat natuurlijk even gemakkelijk met de combinatie van D-Pad en de A-knop. Ook het gebruiken van voorwerpen gaat snel. Een druk op de X-knop of op de Change knop op het touchscreen, verander je van scherm en kun je de voorwerpen selecteren die je wilt gebruiken. Deze voorwerpen zijn vooral handig in de Dristone mode, waar ze gebruikt worden om bijvoorbeeld alle rode blokjes te vernietigen of alle groene blokjes in rood te veranderen.



Je verliest 1% zuurstof in die Dristone mode per keer dat je boort. Die mode is dan ook de meest strategische. Door het strategische gebruik van voorwerpen en het onderuithalen van de juiste blokjes, kun je het einde bereiken zonder een zuurstoftekort te krijgen. Het bovenste scherm wordt in deze mode gebruikt voor je voorwerpen. Dan is er de Pressure Driller, daarin moet je rekening houden met je zuurstof en ook nog eens sneller boren dan de gigantische boormachine die werkt op het bovenste scherm. Als je op het bovenste en onderste scherm hetzelfde beeld ziet, heb je verloren. De derde mode is de VS Mode, waarin je ook met één cartridge aan de slag kunt.

Time Attack is de vierde mode, in deze mode moet je geen rekening houden met je zuurstof, maar moet je gewoon zo snel mogelijk werken. Onderweg moet je dan nog kleine klokjes verzamelen die een stuk van je tijd afhalen. Anders haal je de vooropgezette tijd zeker nooit. Op het bovenste scherm zie je in deze mode de blokjes die hoger liggen dan je scherm. Je kunt dus opletten op lawinegevaar. De belangrijkste mode, Mission Driller, is ongeveer hetzelfde als Time Attack. Hier moet je echter wel rekening houden met je aantal levens en je zuurstofvoorraad. Uiteindelijk draait het op hetzelfde neer als de Time Attack, maar als je het goed genoeg doet, krijg je nieuwe personages.

Deze veelheid aan modes en de records die je kunt vestigen, zijn een reden om de game lang te spelen. Uiteindelijk ga je steeds willen doorgaan tot je het level hebt gespeeld, zelfs als je enkele keren stomweg sterft. Het voordeel is ook dat er een zekere willekeurigheid is aan de levels, de blokjes liggen nooit op dezelfde plaats dus je kunt ook nooit de opbouw van de levels vanbuiten leren. De grootte van de levels maakt de game echter niet altijd geschikt voor korte speelsessies. Vijfhonderd meter boren gaat nog redelijk snel, maar als je duizend of tweeduizend meter moet boren, gaat niet in vijf minuten. Je hebt spijtig genoeg geen optie om ergens midden in een level op te slaan, je moet je DS in slaapmode zetten of opnieuw beginnen als je geen tijd meer hebt.



Het ontwerp van de game is lekker eenvoudig gehouden, je ziet kleurrijke blokjes op je scherm en je hebt en animé-achtig personage op het bovenste scherm met een 'postzegel' van de locatie. Die kleurrijke blokjes zouden nogal snel saai worden als het telkens hetzelfde is, maar afhankelijk van je omgeving en de diepte veranderen de blokjes en de achtergrond. Zo krijg je op de maan blokjes voorgeschoteld met een maanmotief en zie je sterren op de achtergrond. De gehele tijd is er een leuk achtergrondmuziekje te horen, maar dat is niet spectaculair. Dit verschilt ook voor elke omgeving, alleen de geluidseffecten blijven constant. Deze zijn leuk, maar je gaat het niet missen als je het geluid afzet. Zowel de graphics als het geluid zullen je terug doen gaan in de tijd, ze doen denken aan het Super Nintendo tijdperk.

Amerika kreeg een afgezwakte versie van deze game ten opzichte van de Japanse versie, maar verrassend genoeg kreeg Europa de volledige versie, inclusief Dristone mode en singlecard multiplayer. Een wijze beslissing van Namco, daardoor gaat de game veel langer mee en heb je een extra reden om deze leuke puzzelgame te kopen. Mr. Driller is een originele puzzelgame die lang meegaat, maar geen verplichte aankoop.