Batman, Star Wars, Indiana Jones, Pirates of the Caribbean en Marvel. Het is slechts een greep uit de franchises die werden omgesmolten tot LEGO, en de nieuwste naam in deze almaar groeiende lijst is Horizon, waarvan al de games Zero Dawn en Forbidden West verschenen.
LEGO Horizon Adventures grijpt terug naar de eerste game, waarvan recentelijk nog een remaster werd uitgebracht. Het verhaal is losjes gebaseerd op het bronmateriaal, zo probeert Aloy haar verleden duidelijk te krijgen en heeft ze tegelijkertijd te maken met een apocalyps. Omdat het een LEGO-game betreft is deze zware kost met een knipoog gebracht. De antagonist wil bijvoorbeeld niets liever dan in de zon zitten en het personage Erend kan alleen maar aan donuts denken. Het is door deze humoristische inslag dat je het verhaal van Horizon niet hoeft te kennen om met dit uitstapje aan de slag te gaan.
Vanuit de centrale hub in de vorm van Mother’s Heart benader je de levels die zich in verschillende biomen bevinden. Op het moment dat je een bioom hebt uitgespeeld krijg je weer toegang tot een volgende, waarmee ook Mother’s Heart groeit. Hoe dit kleine dorpje er precies uit ziet is as aan jou. Op diverse plekken kun je decoraties en gebouwen plaatsen met je verdiende studs, afkomstig uit de Horizon franchise zelf, maar ook uit onder andere LEGO City, Ninjago en Amusement. Hoe meer gouden stenen je verzameld, hoe meer mogelijkheden je ontgrendelt van bouwwerken en kleding die je Aloy aan kunt trekken. Er is zelfs een community board aanwezig die je gouden stenen geeft als je de opdrachten die erop staan voltooit. Te denken valt aan het bouwen van drie decoraties, twintig vijanden verslaan in een hot dog outfit of iemand de ruimte insturen via de Space Shuttle.
Op visueel vlak is duidelijk dat de ontwikkelaar er alles aan heeft gedaan om de naam LEGO te mogen verdienen. Dit betekent dat niet slechts enkele elementen uit de welbekende blokjes bestaan, ze hebben er het complete spel uit opgebouwd. Opvallend genoeg staat het op ander vlak juist haaks op de LEGO-games die we kennen. Daar waar er vaak veel kapot te maken valt om de welbekende studs mee te verdienen is dat hier amper het geval. Ook verkenning is flink teruggeschroefd. Veel meer dan een klein zijpaadje voor een kist waar altijd muntjes in zitten hoef je niet te verwachten en terugkeren naar reeds bezochte levels om meer gouden stenen te vinden is er ook niet bij. Deels is dit te verklaren, er zijn immers geen tientallen personages met ieder hun eigen kwaliteiten, en toch vond ik dit teleurstellend. Weliswaar kun je ook als Varl, Teersa en Erend spelen, alleen brengen deze – afgezien van een ander wapen – geen eigen unieke kwaliteiten met zich mee.
In plaats van verkenning ligt de nadruk meer op het vechten. Dit doe je tegen de leden van de cult en de robots die je uit de hoofdgame kent. Door het gebruik van je focus kun je robots scannen om hun zwakke plekken bloot te leggen en door de pijlen van Aloy juist hierop te richten deel je meer schade uit. Vrijwel ieder gevecht begin je in het hoge gras, alwaar je niet gezien kan worden en dus een tactisch voordeel hebt. Spelend op de hoogste moeilijkheidsgraad kom je er zeker niet mee weg om blindelings in de aanval te gaan en meermaals vond ik dan ook de dood, om direct een nieuwe poging te kunnen ondernemen. Gelukkig zijn er meerdere moeilijkheidsgraden zodat een ieder er zijn eigen plezier uit kan halen.
Naarmate je verder komt speel je diverse, tijdelijk te gebruiken, power-ups vrij. Dit kunnen versterkingen zijn voor je pijl en boog, denk aan een spreidingsshot van meerdere pijlen of ijspijlen die de vijanden tijdelijk bevriezen, tot een imploderende bom en laarzen die je een sprintboost geven. Verslagen vijanden leveren XP op en bij het stijgen in level krijg je bijvoorbeeld meer gezondheid of richten aanvallen meer schade aan. De skill tree is per personage uniek, met overkoepelend de mogelijkheid om extra’s te kopen met je studs. Zo kun je een level direct starten met een willekeurige power-up of verdien je meer XP als je afrekent met vijanden door ze op hun zwakke plekken te raken.
Het probleem van de levels in LEGO Horizon Adventures zit hem niet zozeer in de lineaire opzet, het is vooral de herhalende lineaire opzet die te snel gaat vervelen. Hoewel de biomen verschillen en er nieuwe vijanden bij komen weet de opzet na een uur al niet meer te verrassen, en dan heb je nog een uur of acht te gaan om het hoofdverhaal af te ronden. Enkel de Cauldron-levels geven iets meer variatie op dit concept, met het nadeel dat ook deze weer sterk op elkaar lijken. Zo nu en dan mag je weliswaar iets bouwen binnen de levels, verwacht alleen niet meer dan een brug om de overkant te bereiken of een decoratiestuk dat verder geen functie heeft. Na het uitspelen kun je weliswaar nog proberen het community board te vullen of de Apex Machine Hunts te voltooien, toch voelt ook dit als een herhaling van zetten. Wat wel veel goed maakt is dat je de game zowel lokaal als online coöperatief kunt doorlopen. De hierboven beschreven kritieken vervallen weliswaar niet, wel maakt het de ervaring een stuk leuker.
Een ander kritiek is dat een viertal speelbare personages een nadeel met zich meebrengt. Aangezien ze ieder hun eigen XP verdienen ben je eigenlijk te zwak als je voortdurend wisselt, en dus blijf je sneller gebonden aan je favoriet. Voor mij was dit Aloy, en na het uitspelen van de game en het voltooien van de nodige Apex Machine Hunts wist ik net het maximale level van twintig te bereiken, terwijl de rest tot level acht tot tien kwam. Ben je echter een Trophy jager dan zul je ieder van de personages tot level twintig moeten brengen, wat gelijk staat aan vele uren grinden. En hoewel het leuk is dat de personages zijn ingesproken door de acteurs die dit ook voor de hoofdgames deden komen ze hier – buiten de tussenfilmpjes om – niet verder dan een handjevol uitspraken die zich steeds weer herhalen. In deze opzet is het een leuk uitstapje voor de Horizon-franchise die door de kritieken geen vervolg hoeft te krijgen.
Beoordeling
65
LEGO Horizon Adventures is een leuke poging om een jonger publiek kennis te laten maken met de serie, in vergelijking met andere LEGO-games is het alleen een erg uitgeklede versie. De wereld bestaat weliswaar uit LEGO, er is alleen geen reden om terug te keren naar eerdere levels, geheimen te ontdekken en personages te ontgrendelen, en laat dat nou net de sterke punten zijn van de andere LEGO-games. Het maakt het coöperatieve plezier er niet minder om, wel had ik stiekem op meer gehoopt.
