In 2014 werd Oddworld: New ‘n’ Tasty! uitgebracht, een remake van Abe’s Oddysee uit 1997. Inmiddels kunnen we het verhaal van Abe vervolgen in Oddworld: Soulstorm, wat op diens beurt weer een remake is van Abe’s Exoddus uit 1998. Kortom: een oude game in een nieuw jasje, vraag is natuurlijk of dit resulteert in een ervaring die je vandaag de dag wil spelen.
In de vorige game maakten we kennis met Abe, toebehorend aan het Mudoken ras. Zijn leven bij het vleesverwerkingsbedrijf RuptureFarms krijgt een onverwachte wending als hij hoort dat er een nieuw product op de markt komt, gemaakt uit het vlees van de Mudokens. Hij zet een reddingsactie op touw en weet uiteindelijk vele van zijn soortgenoten te bevrijden uit de kluwen van Mullock the Glukkon en zijn leger Sligs. Eind goed, al goed? Helaas niet, zo blijkt bij de start van dit vervolg. Zijn oude werkgever is Abe op het spoor gekomen en is niet van plan om zijn vleesingrediënten nogmaals te laten ontsnappen. Wederom zal Abe zijn rol als leider dan ook uit moeten voeren.
Makkelijk zal dit niet worden. Abe is geen vechtmachine en zal vooral rustig en zorgzaam te werk moeten gaan. Dit komt mede omdat de levels ditmaal meer open en minder lineair zijn, iets wat de ontwikkelaar ook wil benadrukken door de camera regelmatig een stapje terug te laten doen. Gevaar komt van meerdere kanten en te midden van deze chaotische taferelen zal hij zijn vrienden moeten bevrijden. Geheel machteloos ben je gelukkig niet. Door te Chanten kun je vijanden over nemen en ze zich tegen hun collega’s laten keren of ander werk voor je op laten knappen. Chanten is niet overal mogelijk en je doet er dan ook goed aan om de omgevingen uit te kammen op zoek naar bruikbare materialen om bijvoorbeeld flesjes water, ontvlambare stoffen of verdovingsmijnen mee te creëren. Je kunt deze gebruiken om vlammen te doven, obstakels weg te branden of vijanden tijdelijk mee te desoriënteren zodat je ze vast kunt binden. Een andere mogelijkheid is het maken van een gezondheidsmiddel om een zieke Mudoken mee te genezen.
Nadat Abe als een held is ontvangen bij de ontsnapping uit RuptureFarms zullen de Mudokens hem ook nu blindelings volgen. Je doel is om ze naar een portaal te brengen zodat ze kunnen ontsnappen waarbij er vaak geen directe doorgang is. Helaas zijn je volgelingen niet altijd in staat om goed naar je te luisteren of een gepaste actie uit te voeren wanneer de situatie hierom vraagt, graag had ik gezien dat ze iets intelligenter waren. Met name omdat het aantal geredde Mudokens je Quarma Points bepalen die weer toegang geven tot één van de vier eindes en zelfs twee bonuslevels. Ditmaal worden ook het aantal gedode vijanden meegenomen in je puntenaantal en het is dan ook verstandig om situaties niet altijd met geweld op te lossen.
Zoals eerder opgemerkt is Abe erg kwetsbaar en levels laten zich veelal spelen als een puzzel. Je moet goed nadenken hoe je situaties benadert zonder de vijanden te alarmeren. Helaas lukt dit lang niet altijd zonder dat de game zelf een spaak tussen je wielen gooit. De franchise heeft nooit bekend gestaan om zijn strakke besturing en de toevoeging van een dubbele sprong draagt bij aan de speelbaarheid, toch zorgen onnauwkeurige controls en vervelende cameraplaatsingen er te vaak voor dat situaties niet goed zijn in te schatten. En zelfs op de momenten dat je hier geen hinder van ondervindt zijn er andere problemen die je een goed resultaat alsnog in de weg staan. Te denken valt aan een vijand die vast blijft staan in zijn patrouille waardoor je niet verder komt of een onbruikbaar checkpoint omdat je net bij het ingaan hiervan te maken kreeg met een vijand. Door dit soort problemen voelt het alsof Oddworld: Soulstorm nog net wat meer ontwikkeltijd had kunnen gebruiken om de plooien glad te strijken.
Zonder deze frustraties is Oddworld: Soulstorm een game met een laag tempo die je gedurende vijftien tot twintig uur tactisch laat spelen. Je probeert vijanden te slim af te zijn en tegelijkertijd redding te brengen. Het verhaal is weliswaar niet erg diepgaand, toch zorgen de mooie tussenfilmpjes en de prima stemmen en geluidseffecten ervoor dat je betrokken raakt. In de door ons gespeelde PlayStation 5 versie liep de game op een solide 60fps, afgezien van enkele momenten waarop er een kleine dip waarneembaar was. De integratie van de haptische feedback voor het lopen en doorzoeken van de omgeving en de adaptieve triggers voor het gebruik van chant voelen helaas niet erg speciaal, op dat vlak mogen ontwikkelaars nog wat creatiever te werk gaan.
Beoordeling
65
Oddworld: Soulstorm is in termen van sfeer een goede voortzetting van Abe's verhaal, helaas blijft het qua techniek op momenten hangen bij het bronmateriaal.
