Is meer altijd beter? Het is een vraag die ik mezelf stelde bij het spelen van Control. Een game die zich afspeelt op één locatie en wellicht teveel informatie op je af blijft sturen. Op papier klinkt het wat saai en ook de uitwerking laat te wensen over.
Control is een bovennatuurlijke thriller die zich afspeelt in The Oldest House, een groots gebouw dat toebehoort aan de Federal Bureau of Control. Deze Amerikaanse overheidsinstelling onderzoekt paranormale verschijningen, veelal tot uiting gekomen in objecten (Altered Items) of gebeurtenissen (Altered World Events). Het hoofdgebouw ziet er van de buitenkant uit als een normale wolkenkrabber, van binnen is het een ander verhaal. Bij binnenkomst zie je lichamen in de lucht zweven, een bedreiging onder de naam Hiss heeft het pand in zijn greep en sta niet raar te kijken als de opbouw van een verdieping ineens voor je ogen verandert.
Te midden van deze chaos staat Jesse Faden. Nadat de vorige directeur van de Federal Bureau of Control is overleden krijg jij de functie in je schoenen geschoven en de bijhorende taak om orde te scheppen. Als speler ontdek al snel dat er meer aan de hand is. Met enige regelmaat voert Jesse interne dialogen en refereert ze naar een verleden waar je pas later in de game meer duidelijkheid over krijgt. Het grootste probleem is dat de verhaalvertelling uit teveel puzzelstukjes bestaat, gepresenteerd middels gesprekken, videopresentaties, audio opnames en te lezen clipboards. Deze collectibles geven meer inzicht in de experimenten die gaande zijn, het gebouw waar je in rondloopt en de personen die er werk(t)en. Op zichzelf zijn ze interessant, het zijn er alleen teveel. In het begin las ik ze nog aandachtig, als je bedenkt dat er in totaal meer dan honderdvijftig te vinden zijn dan zul je wellicht begrijpen dat ik na enige tijd mijn interesse verloor. Less is more is hier zeker van toepassing, juist omdat het mysterie rondom het verhaal sterk genoeg is als ze dit op een betere manier gepresenteerd hadden.
Een ander probleem dat ik met de game ervoer is dat het kantoorpand na een tijdje gaat vervelen. Ondanks de diverse verdiepingen, afgescheiden met een toegangsniveau en daardoor niet direct toegankelijk, bestaat het vooral uit gangen of meer open ruimtes met aangesloten kantoren. Enkele aanwezige planten of een rode gloed om gevaren mee aan te duiden zijn niet genoeg om het grijze blok wat meer uitstraling te geven. De karakters maken het wat dat betreft nog wel wat goed. Met name de mysterieuze schoonmaker Ahti pakt een hoofdrol en ook de filmpjes met hoofdonderzoeker Casper Darling, de man die ook Remedy's eerdere titel Alan Wake van zijn stem voorzag, springen er positief uit. De invulling van Jesse Faden vond ik daarentegen wat minder sterk, mede omdat de gezichten qua graphics niet heel sterk zijn en soms zelfs een wat plastic uitstraling hebben.
Als Control één ding goed doet dan is het ongetwijfeld het neerzetten van de sfeer. Als je in de richting van The X-Files denkt dan heb je een aardig beeld van wat je mag verwachten. Terwijl je de omgeving uitkamt en antwoorden probeert te vinden verschijnen er regelmatig Hiss ten tonele. Deze verschijnselen vanuit een andere dimensie nemen bezit van objecten en personen en komen dan ook in meerdere gedaanten. Naast de normale agenten zijn er onder andere de zwevende Drifters die objecten naar je gooien, Tempest die puin als een schild om zich heen dragen ter bescherming en Clusters die Hiss hun leven teruggeeft en daardoor als eerste uitgeschakeld dienen te worden. Op de langere termijn is er helaas wat weinig variatie tussen de vijanden, meer dan een handjevol verschillende uitwerkingen kom je niet tegen. Tevens is er geen moeilijkheidsgraad in te stellen, graag had ik deze nog wat hoger willen zetten omdat er veelal niet heel veel uitdaging is. Sterker nog, het lastigste stuk zat voor mij in een sidequest die ik pas na het uitspelen heb gedaan. Deze extra, optionele opdrachten halen je met enige regelmaat wel uit de verhaalvertelling omdat sommigen je opdragen binnen een bepaald tijdsbestek naar een locatie te gaan. Extra vervelend als je net met een hoofdmissie bezig was.
In je strijd tegen de Hiss dien je te vertrouwen op slechts één vuurwapen, het Service Weapon. Dit zogeheten Object of Power beschikt over speciale krachten, zo kent het meerdere vormen en zullen kogels na een korte cooldown weer automatisch worden aangevuld. Door diens verschillende vormen, waarvan je er altijd kunt wisselen tussen twee, kun je zelf kiezen hoe je wil spelen. In totaal zijn het er vijf, denk aan een revolver, shotgun of juist een op te laden schot. Bij iedere vorm kun je extra attributen plaatsen zoals meer accuraatheid of het verkrijgen van energie bij headshots. Deze energie heb je weer nodig voor de andere kwaliteiten die Jesse bezit. Naarmate de game vordert vergaar je zelf eveneens bovennatuurlijke krachten zoals de mogelijkheid om objecten richting vijanden te gooien, kortstondig kunnen zweven of een vijand voor je te laten vechten. Het geeft een aardig pakket aan mogelijkheden die je, kijkend naar de combat, echter lang niet altijd nodig zult hebben. De mogelijkheid om objecten te werpen en het vuurwapen waren voor mij voldoende om de game uit te spelen, mede omdat er van tactiek weinig sprake is. Net als bij de wapens kun je ook zelf extra kwaliteiten inzetten om zo je eigen speelstijl te onderstrepen, denk aan extra health of juist minder energie gebruiken bij het opwerpen van een schild.
Wanneer je alles uit de game wil halen ben je zeker zo'n vijftien uur bezig, een spelduur die oploopt als je echt alle informatie tot je wil nemen. Eenmaal de game uitgespeeld kun je verder gaan met het afronden van sidequests of het verzamelen van Achievements / Trophies. Gedurende mijn playthrough waren er nog wel enkele aandachtspunten waarvoor de ontwikkelaar overigens wel een Day One patch heeft aangekondigd. Met name de framerate wilde op drukke momenten of het snel draaien van de camera een duik nemen. Een ander punt van aandacht zijn de slechte geplaatste savepoints en de map die niet altijd even duidelijk is en goed in wilde laden. Het is hierdoor lastig je richting te bepalen, ondanks de bewegwijzering in het kantoor zelf. Control is dan ook geen foutloze game. Daarvoor is de setting net wat te saai en de verhaalvertelling te uitgebreid. Tegelijkertijd kunnen we het natuurlijk ook omdraaien: als je een game zoekt met een diep achtergrondverhaal die doet denken aan de X-Files dan is Control zeker wat voor jou. Het is alleen jammer dat veel andere aspecten hierop achter blijven.
Beoordeling
70
Control heeft een interessant verhaal die de ontwikkelaar helaas uiteen gezet heeft in teveel losse puzzelstukjes. Hierdoor verlies je de interesse en dat is jammer, juist omdat het overkoepelende pakket niet had misstaan in The X-Files. Omdat er ook de nodige haken en ogen aan de gameplay en de setting zitten weet Control nergens het niveau van Alan Wake te halen, een eerdere game van de studio die bewijst dat Remedy tot meer in staat is.
