Ik ben gek op kapsalon. Het gerecht welteverstaan. De samenkomst van patat, shoarma of döner, kaas, salade en knoflooksaus is geenszins een Michelin-waardig gerecht maar wel een genot voor de smaakpapillen. Veelal niet duur en daarmee iedere cent waard. Maar wat nu als je het volledige bedrag betaalt en er de boodschap bij krijgt dat je de patat en de salade nu op mag eten maar dat de overige ingrediënten op een later moment volgen? Dat is een beetje hoe Tennis World Tour voelt.

Net als bij een kapsalon verheugde ik me ook op deze tennisgame. De tijden van Virtua Tennis en Top Spin liggen alweer even achter ons en dus is er een gat gevallen dat ontwikkelaar Breakpoint maar wat graag in wil vullen. Dat de studio bestaat uit ex-Top Spin ontwikkelaars stemt op voorhand dan ook hoopvol. Bij het opstarten blijkt er echter iets niet helemaal te kloppen. Hoewel je aan de slag kunt in Exhibition en de Tennis School om je op weg te helpen en de logische vervolgstap het uitbouwen van je carrière is schittert de online modus door afwezigheid. 'Coming soon', aldus het hoofdmenu. En dit blijkt niet de enige afwezige, ook het dubbelspel schittert door afwezigheid. Hierover heeft de ontwikkelaar een zelfde boodschap: het zal later worden toegevoegd. Alain Falc, CEO van BigBen Interactive, gaf recentelijk zelfs aan dat de game momenteel maar voor twintig procent is afgewerkt en dat ze de release toch niet uit hebben gesteld om zo Roland Garros te kunnen halen. Een valse start voor een full-priced game en ook voor de wel aanwezige content is er het nodige op te merken.


Na wat oefenwerk startte ik een carrière met een eigen gemaakte man, hoewel een vrouw ook mogelijk is. De aanpassingsopties zijn erg beperkt, er is enkel een keuze te maken uit presets en van een uniek karakter is dan ook amper sprake. Met dit personage dien je de rankings te bestormen, startend op nummer 100. Door toernooien te spelen verzamel je geld en ervaringspunten en het is tevens belangrijk om genoeg rust te pakken. Iedere maand kun je een viertal keuzes maken, denk aan het spelen van een toernooi of oefenwedstrijd, trainen, praten met een potentiële nieuwe trainer of sponsor en uitrusten als je gezondheid terugloopt. In een kalender kun je vooruit kijken naar wat de komende maanden brengt, zo kan het verstandig zijn om te rusten voorafgaande aan een groot toernooi.

Wanneer je goed weet te presteren kom je niet alleen hoger in de rankings, je verdient tevens geld en stijgt een level. Geld heb je nodig om je in te schrijven op toernooien en om nieuwe attributen te kopen terwijl het stijgen van een level gepaard gaat met een ervaringspunt. Deze kun je weer inzetten in de categorieën aanval, verdedigen en serveren. Verder speel je ook skill cards vrij, waar je er in het begin één van in kunt zetten en uiteindelijk uit kunt breiden tot vijf stuks. De kaarten hebben ieder hun eigen voordelen, denk aan meer uithoudingsvermogen. Ook het kiezen van een trainer en sponsor helpt hierin mee, ieder hebben ze hun eigen specifieke voordelen. Dit alles klinkt als een compleet pakket, toch valt dit in de praktijk nogal tegen. Hoe hoog mijn level ook werd en hoe meer skill cards ik ook in mocht zetten; nooit had ik het idee dat deze verbeteringen merkbaar waren op de baan. Verder was het jammer dat ik na level dertig niet meer kon stijgen en dus ook geen ervaringspunten meer kon verdienen. Omdat ik op dat moment nog 'maar' de nummer zestien van de wereld was had ik het idee dat er nog wel wat verbeterruimte in zat. Eveneens jammer is dat je altijd geld in overvloed hebt, mede omdat de aan te schaffen extra's weinig meerwaarde hebben. Waarom immers een ander racket aanschaffen als het één statistiek verbetert, terwijl het tegelijkertijd andere statistieken benadeelt?


De wedstrijden die je in het begin speelt nemen veelal slechts enkele minuten in beslag, toen ik eenmaal de grotere toernooien aan deed moest ik meer sets binnen halen en duurde een wedstrijd soms wel veertig minuten. Er waren momenten waarbij ik op het puntje van mijn stoel zat, strijdend voor ieder punt die uiteindelijk het verschil kon maken tussen winst en verlies. Het jammere is alleen dat deze spanning veelal voort komt uit een gebrekkige besturing. In basis werkt het prima. Met de verschillende knoppen sla je bijvoorbeeld een slice of een lob, door deze te combineren met de triggers is het mogelijk om je tegenstander te verrassen met een volley of dropshot en hoe langer je een knop ingedrukt houdt, hoe krachtiger je slag. Dit is niet zonder gevaar aangezien de kans eveneens groter is dat de bal uit zal gaan. Het vinden van een juiste balans is dan ook belangrijk. Problemen komen echter naar voren als de computer zich met je spel gaat bemoeien. Terwijl jij een mogelijkheid ziet voor een lob besluit de computer dat een normale slag beter is en drukt dit gewoon door zonder dat je hier invloed op hebt. Deze 'betrokkenheid' gaat zelfs nog een stapje verder, als de computer inschat dat jij een bal niet kunt retourneren zal je speler ook geen moeite doen. Het zorgt voor situaties waar een speler weigert ook maar een poging te wagen terwijl de bal makkelijk haalbaar was.

Deze bovenstaande punten zorgden voor de nodige frustratie en stonden niet op zichzelf. Er waren momenten waarop mijn speler gedurende een gehele game wegrende bij de service van mijn tegenstander. Dit komt bovenop de ergernis dat ze in hoeken lijken te bewegen, terwijl de animaties ook nog eens erg houterig over komen. Het haalt de algehele beleving onderuit en ook andere factoren dragen niet bij aan de sfeer. Neem bijvoorbeeld de wedstrijden waarin een derde, beslissende set gespeeld moest worden. Op dat moment moet je zelf onthouden hoeveel het staat aangezien de teller blijft steken op de eerste twee sets en de derde niet inzichtelijk maakt. Andere problemen zitten hem in het commentaar. Dat John McEnroe is aangetrokken als commentator klinkt op papier leuk, in de praktijk blijkt het te gaan om een beperkt aantal oneliners die continu worden herhaald en veelal niet passend zijn bij de situatie. Het publiek is eveneens niet echt enthousiast te krijgen voor de wedstrijden, slechts op enkele momenten laten ze zich horen. Je kunt ze dit ook nauwelijks kwalijk nemen, na het winnen van een toernooi dirigeerde een korte cutscene me direct terug naar het menu. Had ik niet alle moeite gedaan om een schaal te winnen? Een schaal die ik niet eens te zien krijg? Tel hierbij op dat de game oogt alsof het op de vorige generatie is verschenen en het is duidelijk dat Tennis World Tour op ieder vlak achter loopt.


Hoewel het spel niet beschikt over de officiële toernooien zijn er wel meerdere bekende spelers aanwezig. Namen als Roger Federer en Stan Wawrinka zullen de fans bekend in de oren klinken, toch missen we andere topnamen als Rafael Nadal en Novak Djokovic. Bij de vrouwen is het helaas een stuk kariger, slechts vijf namen zijn in de game opgenomen en dit brengt een probleem met zich mee. Wanneer je in de Career mode als man speelt zul je het op de grotere toernooien al snel op kunnen nemen tegen bekende namen, bij de vrouwen zul je slechts dit handjevol bekende namen tegen komen. Om dit nog eens te benadrukken geeft de ontwikkelaar de andere, zelf verzonnen tennissers maar weinig aandacht en noemt ze tijdens een match simpelweg 'AI'. Het is slechts één van de vele voorbeelden waaruit blijkt dat Tennis World Tour in zijn huidige staat nog niet uitgebracht had mogen worden. Dat Alain Falc in het eerder benoemde interview zelfs aan geeft dat we volgend jaar een verbeterde versie mogen verwachten zegt wat dat betreft al genoeg; blijf ver weg van deze game!