Review: Yakuza 6: The Song of Life
Door Joni Philips op 19-04-2018 om 08:44
|
Bron: Gamed
|
Ook videogamepersonages moeten af en toe boeten voor hun misdaden. Dat is toch alvast het geval voor Kazuma Kiryu van de Yakuza serie. Na de gebeurtenissen van Yakuza 5 blijft hij niet alleen zwaargewond achter, maar verdwijnt hij ook achter de tralies. Wanneer hij naar drie jaar vrijkomt, blijkt de wereld danig veranderd.
Het uitgangspunt van Yakuza 6: The Song of Life voor PlayStation 4 bouwt flink verder op de voorgaande titel, maar in de effectieve uitwerking kan deze game qua verhaal toch op zijn eentje staan. Heel wat personages uit voorgaande games zijn namelijk simpelweg naar de achtergrond verwezen. Adoptiedochter Haruka ligt bijvoorbeeld in coma en vele bevriende gangsters zitten veilig opgesloten, zodat ze op geen enkel moment een rol van betekenis kunnen spelen. Kiryu staat er dan ook opnieuw alleen voor in de meedogenloze Yakuza wereld, een wereld waarin hij noodgedwongen terugkeert naar de misdaad ondanks een intens verlangen een normaal leven te leiden. Wat kun je nu eenmaal doen als gangster spelen het enige is wat je kunt in het leven? Als afscheidstournee van Kiryu – na meer dan een decennium is Yakuza echt klaar om over te stappen op een nieuwe protagonist – beleven we ditmaal een veel emotioneler avontuur waarin Kiryu duidelijk moet afrekenen met de consequenties van zijn leven terwijl hij niets liever zou willen dan een normaal leven te leiden.
Als afscheid van de langlopende held is dit dan ook niet het geschikte moment om alles door elkaar te gooien. De gameplay zelf bouwt verder op voorgaande titels, met dus een mix van gewone vechtscènes en de gekste minigames terwijl je een kleine stad verkent. Bij die minigames mag je onder andere denken aan het spelen van honkbal, het beleven van oude arcadegames, het bezoeken van hostess clubs, gaan sporten in een fitness, of speervissen. Er is nu zelfs een optie om een eigen Yakuza clan op te richten, waarbij je tot honderd man kunt rekruteren voor een bendeoorlog tegen een set rivalen. Deze is zeer ambitieus, maar eens je een winnende strategie hebt bedacht, zal je deze steeds blijven herhalen. Hierdoor verliest deze mode een deel van zijn charme. Ondanks het feit dat het aanbod weer heel uitgebreid is, is hier toch wat minder te beleven dan in voorgaande games. Er is overal wat minder keuze, hoewel je nog steeds tientallen uren kunt spenderen aan dit tijdverdrijf.
Ook wat minder gevarieerd is het gevechtssysteem, waar je nu eigenlijk maar één stijl hebt terwijl je vroeger kon wisselen. Je hebt dan nu ook veel minder vaardigheden, en zelfs het upgrade-systeem steekt veel eenvoudiger in elkaar zodat je bijna onmiddellijk toegang hebt tot de beste aanvallen. Het gevoel van progressie valt hier dan ook weg. Enkel het aantal objecten dat je kunt gebruiken tijdens gevechten – alles wat rondslingert in de strijdperken kan worden ingezet – is nog echt op het niveau van de voorgangers. Daartegenover staat wel dat het vechten nu veel vlotter verloopt, zo gaat de overgang van rondlopen naar gevecht nu moeiteloos waarna je met gemak een groepje vijanden kunt aanpakken. In het verleden bleef dit eerder beperkt tot 1 à 2 vijanden waarmee je wat meer moeite had. Als je dit als eerste game in een serie voorgeschoteld zou krijgen, zou het dan ook een stevig debuut zijn. Wanneer je logischerwijs gaat vergelijken, lijkt er echter iets te ontbreken.
Op audiovisueel gebied komen de vernieuwingen gelukkig sterker uit de hoek. SEGA is met deze game overgeschakeld naar een nieuwe engine, waardoor we een fikse upgrade zien ten opzichte van eerdere edities. Denk aan betere animaties, karaktermodellen die er nog beter uitzien en volledige voiceacting. Tegelijkertijd hebben we ook hier te kampen met een stap achteruit. Zo is de stad opvallend kleiner dan in het verleden, waarbij je weg vaak wordt geblokkeerd door onnodige hindernissen. De elementen die er wel nog zijn, lijken hierbij ook minder memorabel zodat deze versie niet zo lang in het geheugen blijft hangen. De nieuwe engine heeft ook zijn technische problemen, zo krijg je op de gewone PlayStation 4 af te rekenen met drops in de framerate en screen-tear. Op de PlayStation 4 Pro gaat alles beter, maar echt indrukwekkend is het evenmin. De game heeft op de Pro een resolutie van 1080p met een vaste framerate van 30 frames per seconde. SEGA heeft dus duidelijk nog wat werk om die nieuwe engine beter onder de knie te krijgen.
|
|
|
Beoordeling
70
SEGA lijkt een slecht moment gekozen te hebben om te innoveren. Het emotionele afscheid van Kiryu leidt naar een interessant verhaal – spijtig dat hierbij de nevenkarakters uit voorgaande titels grotendeels worden genegeerd – maar het verminderde aantal minigames en het eenvoudigere vechtsysteem maken dat deze mijlpaal ondergesneeuwd wordt.
|
|
|
|
 14:14 Tatoeëerder klaagt 2K en WWE aan
 15:54 Konami verliest Champions League rechten
|
| Reacties (4) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (89.200.33.xxx)
op 19-04-2018 om 13:04
|
|
Ik ben benieuwd of ze met het nieuwe karakter in Yakuza 7 boven Kiryu uit kunnen stijgen.
|
|
|
Gast (92.65.130.xxx)
op 19-04-2018 om 13:24
|
|
Wanneer kunnen we de god of war review verwxhten?
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 19-04-2018 om 14:05
[Niv: 747 / Exp: 37333]
|
|
Ik probeer hem aankomend weekend online te zetten.
|
|
Asianator
op 19-04-2018 om 20:18
[Niv: 164 / Exp: 8190]
|
Shin Ryú ga Gotoku... oftewel New Yakuza, zal voorlopig nog niet uitkomen in het westen, denk ik. 
En Yakuza 6 is heel interessant voor mij, echter moet ik eerst Yakuza 5 en Yakuza 0 nog uitspelen...
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
