Review: Dissidia: Final Fantasy NT
Door Joni Philips op 19-02-2018 om 16:37
|
Bron: Gamed
|
Als een ervaren studio als Team Ninja aan de slag gaat met een sterke serie als Dissidia: Final Fantasy voor de allereerste console-release in die serie, worden er logischerwijs hoge verwachtingen geschapen. De maker van Dead or Alive lijkt namelijk de ideale keuze om de cross-over vechtserie naar een hoger niveau te brengen. Het inlossen van die verwachtingen blijkt echter niet zo gemakkelijk.
Dat komt grotendeels omdat Team Ninja niet verder bouwt op de fundamenten van de oude PlayStation Portable delen, maar ervoor heeft gekozen om zijn eigen ding te doen. Natuurlijk krijgen we nog steeds een cross-over vechtgame met helden en slechteriken uit de Final Fantasy games in de hoofdrol, maar we beleven geen één versus één arenagevechten meer. In plaats daarvan krijgen we te maken met drie versus drie confrontaties, wat betekent dat er op elk moment zes vechters rondlopen in het strijdperk. Dit zorgt voor een drukke bedoening, een absolute chaos die alleen echt stand weet te houden wanneer je met vrienden een team vormt. Dat gebeurt echter zeer weinig, offline is er namelijk geen multiplayer-modes zodat je continu moet overleven met enkele extreem domme computerbestuurde teamgenoten, en online zul je moeten afrekenen met connectieproblemen om samen te komen. Echt genieten van de teamaanpak zit er dus niet in.
Die online problemen staan het vechten in de weg. Je moet namelijk veel te lang wachten in een lobby alvorens je effectief aan de slag kunt gaan. En daarbij kan de game wel eens beslissen om een computergestuurde tegenstander toe te voegen aan het online samenspel. Eens het toch zover is, krijg je vaak te maken met lag, omdat de game teert op 'peer to peer' connecties ondanks het feit dat er zes spelers deelnemen, wat de ervaring verder verzuurt. Zelfs als de connectie echter vlekkeloos verloopt, krijg je niet vaak een super-ervaring. De game teert echt op samenwerking, op zorgen dat je samen opbouwt en aanvallen op elkaar afstemt. De vraag is dan natuurlijk, waarom heb je geen echte manier om online te communiceren? Voorgeprogrammeerde tekstberichtjes zijn geen goede vervanging voor simpele voice-chat. In de drukke layout zijn die tekstberichtjes namelijk onzichtbaar zodat ze hun doel missen.
Offline spelen is geen echt alternatief, het aanbod is hier gewoon te schaars. Je hebt simpelweg een Story Mode en een Gauntlet Mode waarin je steeds moeilijkere vijanden dient aan te pakken. Iets simpels als een oefenmode om de unieke punten van alle karakters onder de knie te krijgen – iets wat absoluut noodzakelijk is – is zelfs niet aanwezig. Team Ninja maakt dus dezelfde fout die Capcom maakte met Street Fighter V: een vechtgame op de markt brengen waarin simpelweg niet voldoende te beleven is. De studio probeert dit nog wat te verdoezelen met een uiterst onaangenaam progressie-systeem voor de Story Mode. De tussenfilmpjes – de hoofdbrok van deze verhalende mode – speel je namelijk vrij met 'Memoria' waarbij je deze munteenheid dient te verdienen in andere modes. Speel je niet genoeg in de andere modes, dan krijg je niet alle filmpjes te zien. Eer dat je daar bent, heb je alle gevechten al uren gezien.
Veel mogelijkheden om pret te beleven heb je dus niet, wat spijtig is want het idee van het oude vechtsysteem is wel bewaard gebleven. Aanvallen zijn verdeeld in twee categorieën, namelijk Bravery en Health aanvallen. Hoe groter het verschil qua moed tussen jou en een tegenstander, hoe meer schade je zult doen met de aanvallen tegen hun gezondheid. Dat betekent dat je vooral veel zult moeten afwisselen om je moed hoog te houden terwijl je voldoende schade uitdeelt om het gevecht toch te beëindigen. Het is een strategische opgave die voor heel wat hectiek kan zorgen. Een serie extra systemen die onvoldoende zijn uitgelegd maken alles echter nodeloos complex ten opzichte van de PlayStation Portable versies. Elk karakter heeft bijvoorbeeld zijn eigen speciale gaven, maar het gebrek aan een goede tutorialmode of zelfs maar een lijst met bewegingen zorgen dat je deze nooit gemakkelijk kunt begrijpen. Het ‘easy to learn, hard to master’ aspect van de voorgangers komt hierdoor niet tot zijn recht.
Ook in de uitbouw van de karakters zien we een duidelijke achteruitgang. In voorgaande Dissidia delen kon je middels nieuwe wapens of uitrustingen je personages aanpassen naar jouw wensen. De progressie van een Role Playing Game zat hem dus ook in de Dissidia serie. In deze PlayStation 4-versie is dat echter compleet overboord gegooid. Je verdient weliswaar nog steeds geld waarmee je bijvoorbeeld een nieuw kostuum kunt kopen, maar dit is puur cosmetisch. Een strategisch voordeel ondervind je er niet van, zodat de personages door de hele game heel stabiel blijven. Dat is natuurlijk beter om de game online te balanceren, maar het vermindert de opties terwijl het ook het gevoel van vooruitgang vermindert. Team Ninja heeft gelukkig niet te veel naar de concurrentie gekeken, de kostuums en dergelijke zijn alleen te koop met in-game geld. Er is geen enkele optie om echt geld te besteden, wat toch een positief punt is ten opzichte van sommige concurrenten.
Visueel kan de game zich gelukkig wel onderscheiden van zijn voorgangers. Prachtige karaktermodellen en schitterende effecten maken dit een ervaring die het bekijken waard is. De omgevingen bereiken spijtig genoeg niet hetzelfde niveau, er zitten hier en daar wel uitschieters tussen maar niet alle slagvelden komen even goed over. Een belangrijker probleem is de camera die de hectische actie – zeker gezien de overdaad van informatie die wordt getoond – niet altijd even goed in beeld kan brengen. Daardoor verlies je af en toe het overzicht. Op de muziek valt er veel minder aan te werken, het gaat om goede herwerkte versies van de klassieke nummers. Het geheel is dan in ieder geval aangenaam om te beluisteren.
|
|
|
Beoordeling
60
Op papier was de combinatie tussen de Dissidia: Final Fantasy serie en Dead or Alive ontwikkelaar Team Ninja een gouden. In realiteit slaagt de studio er niet in om de sterke punten van de serie te bewaren. Een goed gebalanceerd vechtsysteem met een leuk Role Playing Game-achtig progressiesysteem is veranderd in een nodeloos complexe vechtervaring zonder Role Playing Game fundamenten. Een zwakke netcode, een gebrek aan content en een overweldigende interface zijn fikse minpunten die zelfs de meest fanatieke Final Fantasy fan niet over het hoofd kan zien.
|
|
|
|
 16:48 Beste Splatoon 2 spelers ontmoeten elkaar 31 maart
 13:01 Ubisoft gaat retro met Far Cry 5 unboxing
|
| Reacties (0) |
|
|
Geen reacties gevonden
|
|
|
|
