Het is alweer tien jaar geleden dat de eerste Assassin's Creed verscheen. De game bleek een schot in de roos en het is dan ook niet gek dat er snel nieuwe games, comics en films verschenen. Wellicht door deze stortvloed aan content sloeg de vermoeidheid onder gamers toe en werden de latere delen lauwtjes ontvangen. Ubisoft besloot een pauze in te lassen en zet de serie met Assassin's Creed: Origins opnieuw op de kaart.

We hebben hier namelijk niet te maken met een klassieke Assassin's Creed game. Natuurlijk, veel van de bekende elementen zijn bewaard gebleven, tegelijkertijd is er innovatie doorgevoerd die de serie goed kon gebruiken. Eén van de meest in het oog springende veranderingen is die van het vechten. Voorheen draaide het vooral om afwachten en counteren, een simpele manier om grote groepen vijanden van hun leven te ontdoen. Dood gaan was dan ook veelal oorzaak van een misplaatste sprong en zeker niet van een verloren gevecht. In dit nieuwe deel is het oude systeem vrijwel geheel overboord gegooid. Je moet anticiperen op vijanden, goed gebruik maken van je verschillende wapens en lichte en zwaardere aanvallen met elkaar combineren. Wanneer je tegenover meerdere vijanden komt te staan is het raadzamer om te vluchten dan om de confrontatie aan te gaan. Zeker wanneer je level nog niet toereikend is.


Hoofdpersonage Bayek, waarover later meer, kan namelijk in level stijgen door ervaringspunten te verkrijgen. Wanneer je vijanden treft die enkele levels hoger zijn dan jou is een gevecht aan gaan vrijwel zinloos. Je bent simpelweg niet sterk genoeg en dit maakt de game je meer dan eens pijnlijk duidelijk. Met het stijgen in level verdien je ervaringspunten die in te zetten zijn in een drietal categorieën, namelijk Jager, Strijder en Ziener. Het zijn de vertakkingen die je speelstijl benadrukken. Je kunt namelijk terugvallen op gadgets, stealthy te werk gaan of juist de confrontatie opzoeken. Hiermee samenhangend zul je vele wapens tegen komen, denk aan verschillende bogen voor dichtbij of veraf, zware hamers waarmee je veel schade uit kunt delen maar erg traag zijn, of juist lichtere zwaarden waarmee je snel kunt handelen. Wapens kan je bij een wapensmid sterker maken, verkopen of ontmantelen voor materialen.

De eerste indruk van Origins is dan ook positief en ook het verhaal weet je mee te nemen. We worden nog verder mee terug in de tijd genomen, naar het jaar 49 voor Christus om precies te zijn, en maken kennis met Bayek. In zijn rol van Medjay is hij een beschermheer van de Farao, een rol die hij door gebeurtenissen niet langer uit hoeft te dragen. Dit laat zijn verantwoordelijkheidsgevoel tegenover het volk echter niet verminderen en na een persoonlijke tragedie besluit hij er dan ook op uit te trekken. Klinkt dit allemaal nogal vaag? Dan ben ik geslaagd in mijn opzet, beter is het namelijk om het verhaal zelf te beleven. Wel wil ik erover kwijt dat Ubisoft de kennis van experts heeft ingezet om het verhaal zo authentiek mogelijk te vertellen en dat we dan ook in aanraking komen met namen als Cleopatra en haar jongere broer Ptolemy XIII die een belangrijke rol vertolkt binnen het verhaal.


De inmenging van deze hoofdkarakters is geloofwaardig, hoewel dit niet voor ieder aspect is op te tekenen. Daar waar Bayek, zijn vrouw Aya en andere hoofdpersonages sterk zijn neergezet is dit minder het geval voor veel andere stemacteurs. Het is niet zo dat hun verhalen niet interessant zijn maar vooral dat hun acteerprestaties het niveau kindertoneel nauwelijks ontstijgen. Dit simpelweg negeren is niet mogelijk door de opzet van de game. Zoals gezegd dien je veelal een bepaald level te bereiken om verder te kunnen komen binnen het hoofdverhaal. Om dit te bereiken ben je aangewezen op de side-missions waarvan er velen zijn en waar je juist te maken krijgt met deze kwalitatief minder bedeelde acteurs. Het komt er dus ook op neer dat je niet enkel het hoofdverhaal kunt volgen als je dit zou willen. Hoewel zeker geen straf zul je vroeg of laat aangewezen worden op randactiviteiten om het hogere level te bereiken. Aan het begin van de game vormt dit zeker geen probleem, hoewel je na de nodige uren wel op zult merken dat enkele van de missies op elkaar lijken.

Natuurlijk besef ik me dat het bovenstaande behoorlijk negatief klinkt, dus laat me iets verduidelijken. Dat ik het punt zo duidelijk naar voren breng is omdat ik vind dat je moet weten wat je te wachten staat als je nog niet aan de game begonnen bent. Als je het type gamer bent dat een rechtlijnig avontuur wil volgen dat direct van A naar B loopt vraagt Origins misschien wel teveel van je tijd. Met het hoofdverhaal zul je al snel een uur of vijftien á twintig kwijt zijn en als je alles uit de game wil halen kun je dit aantal met gemak verdrievoudigen. De wereld ligt namelijk bezaaid met missies, collectibles, piramides, vijandige kampen en bovenal schitterende locaties in een map die gigantisch is en waar je dan ook maar wat graag een foto van neemt. Hier te gehaast doorheen gaan is zonde. In die zin is de missiestructuur juist een pluspunt want het verwacht van de speler juist om op ontdekking te gaan en de wereld in zich op te nemen. Dit kan per paard, kameel of gebruik makend van Senu. Deze roofvogel is te vergelijken met de uil uit Far Cry Primal en vormt je ogen in de lucht. Ter vervanging, of eigenlijk als voorloper, van Eagle Vision.


Het verkennen van de omgeving is absoluut geen straf. Een piramide in de verte nodigt uit om ontdekt te worden, hoewel de kans groot is dat je op de reis hier naartoe afgeleid zult zijn. Door een onschuldig kind dat aan het spelen is, karakters die een gesprek met elkaar voeren of juist door het wildleven dat het op jou of juist op elkaar voorzien heeft. Even van je beoogde pad afwijken om ze van hun huid te ontdoen is een bezigheid waar ik dan ook regelmatig door afgeleid werd. Maar er is nog zoveel meer. Of het nu activiteiten zijn als het strijden op paard en wagen of juist individueel in het Amfitheater, onder water gaan om schatten op te graven of juist het strijden vanaf een boot, de Griekse, Romeinse of Egyptische invloeden in je opnemen of het hallucineren door toedoen van de woestijn; constant wordt je meegesleept door indrukwekkende ervaringen. Het is wat dat betreft jammer dat het spel nog wel geplaagd wordt door enkele bugs. Van onschuldige als boten die ineens in de lucht zweefden tot meer serieuze als activiteiten die niet wilden starten en vastlopers die een herstart van het systeem vereisen. Momenten die je uit de beleving halen en helaas niet op zichzelf staan. De AI van vijanden is op momenten namelijk ondermaats, zo lopen ze zonder vorm van zelfbesef gerust in de vallen die eigenlijk als obstakels voor de speler moeten dienen. Ook het escorteren van een metgezel is frustrerend wanneer deze weer eens beslist een vijandige groep tegemoet te sprinten. Hoewel het hier gaat om spaarzame momenten in de meer dan veertig uur die we in de game hebben gestopt is het toch jammer dat oude problemen hun kop laten zien.

Maar laten we vooral met een positieve noot afsluiten. Assassin's Creed: Origins verdient het namelijk niet om met een nasmaak achtergelaten te worden. De interessante tijdsperiode, de vele activiteiten, de schitterende locaties en de geweldige muziek winnen het namelijk ruimschoots van de minder bedeelde acteurs en technische imperfecties. Hoewel de Assassin's Creed serie nog altijd duidelijk te herkennen is weet Ubisoft dit in een nieuwe richting te sturen. Eentje die wat meer RPG-elementen toevoegt en het eentonige vechtsysteem van weleer eindelijk weet te doorbreken. Ik kan niet bepalen of dit voor jou voldoende is om de serie weer in de armen te sluiten of zelfs als startpunt te gebruiken, wel weet ik dat ze met dit soort innovaties een frisse titel hebben neergezet waar ik me nog zeker urenlang in ga vermaken.