De kleine ontwikkelstudio Housemarque uit Finland is niet meteen de meest genoemde naam binnen de game-industrie, maar hun palmares op de PlayStation 4 is wel opvallend. Het bedrijf kwam onder andere met Resogun, Dead Nation: Apocalypse Edition, Alienation en Super Stardust VR. Vanaf deze week valt ook Nex Machina in dit rijtje, en opnieuw weet Housemarque indruk te maken.
Voor Nex Machina wijkt Housemarque weinig af van hun standaard-aanpak: neem een oude shooter-klassieker en geef er een moderne twist aan om een verslavende twin-stick shooter te produceren. Inspiratie kwam er ditmaal van de arcadeklassieker Robotron: 2084, de tweede grote titel van Defender bedenker Eugene Jarvis. Jarvis zelf mocht dit keer zelf ook mee aan tafel schuiven en samen met Housemarque werd op deze manier Nex Machina geboren. Daarbij creëerden ze een spel met een duidelijke opdracht: rondlopende mensen redden van de machines die hen willen ontvoeren, en ondertussen alle andere loslopende machines genadeloos neerknallen. Doe dit goed genoeg en je kunt dit opnieuw gaan doen in een nieuwe omgeving tot je uiteindelijk bij een baas terechtkomt, die je dient te verslaan om het level te beëindigen.
Veel moet je dus niet nadenken in Nex Machina, je moet gewoon uitvoeren. Je krijgt dankzij de eenvoudige opzet en de rechttoe rechtaan besturing een vloeiende ervaring die je toelaat moeiteloos door de levels te vliegen. Zelfs de framerate kan geen excuus zijn, deze loopt zowel op de PlayStation 4 als de PlayStation 4 Pro moeiteloos aan 60 frames per seconde, zonder enige drop. Het betekent tegelijkertijd dat Housemarque de game zelf moeilijker kon maken. Elke dood kan alleen maar aan een fout van jouw worden toegeschreven. Gezien je – behoudens het veroveren van een extra schild – al na één hit sterft, is een misstap niet toegelaten zodat je continu moet ontwijken. Het zorgt voor een spel waarin je jouw reactievermogen moet maximaliseren om de beste resultaten te bereiken.
Housemarque zorgt hierbij dat de game goed vooruitgaat. Je spendeert telkens een minuutje in een omgeving waarna je verder kunt. Hoewel een level toch zo’n 30 minuten duurt, heb je steeds een gevoel van beweging. Enkel tijdens de baasgevechten komt de actie wat tot stilstand, waardoor deze voor sommigen als teleurstellend zullen aanvoelen. Dankzij verborgen paden en andere geheimen is er voldoende reden om deze levels meermaals te spelen, zeker omdat je scores ook kunt opdrijven om een hogere plaats te bereiken op de leaderboards, je levels opnieuw kunt spelen met een vriend op de bank en je extra uitdagingen kunt bereiken tijdens deze levels. Er zijn amper een vijftal stages, maar deze zal je dus blijven spelen waarbij je ook telkens echt vooruitgang boekt.
Verder bouwend op de stijl van Resogun heeft Housemarque opnieuw een spectaculaire ervaring afgeleverd. De voxel-stijl is verder geëvolueerd zodat je meer detail, meer lichteffecten en meer partikels hebt. Ondanks dat de resolutie op de oude PlayStation 4 niet verder komt dan 900p, blijft het een prachtzicht. Dit is het soort titel waar je met plezier zou rondkijken, moest je de tijd krijgen om dat te doen. Waar je wel van kunt genieten, is de muziek. Ari Pulkkinen voorziet snelle elektronische muziek die nauw aansluiten op de gameplay, waarbij deze op zich al een reden zijn om de game nog eens te spelen. Ook geluidseffecten zoals het vuren van wapens zijn strelend voor het oor. Housemarque’s audiovisuele afdeling heeft dan ook opnieuw stevig werk afgeleverd.
|
