Review: Battleborn
Door Rene Groen op 16-05-2016 om 08:55
|
Bron: Gamed
|
Battleborn is kleurrijk, divers en niet in één hokje te plaatsen. Tegelijkertijd is het overdonderend, kleinschalig en chaotisch. Een hoop termen die allen van toepassing zijn op dit nieuwste project van Gearbox en bij elkaar gehouden worden door een overkoepelend verhaal en een multiplayer.
Al snel blijkt echter dat de verhaallijn verwaarloosbaar is. Solus is de laatste ster in het universum, nadat Lothar Rendain alle andere sterren vernietigd heeft. Een vijftal facties van in totaal vijfentwintig helden besluiten samen te werken om zijn plan te stoppen, waarmee je het verhaal wel zo'n beetje hebt gehad. Toegegeven, de geanimeerde intro doet nog goede dingen vermoeden, maar al snel blijkt dit schijn. Dit is toe te schrijven aan een meerdere factoren. Je kunt het verhaal solistisch of coöperatief doorlopen, zowel online als met vrienden in splitscreen. Omdat het spel overduidelijk om samenwerking draait is het niet aan te raden alleen te spelen en dus zul je al snel met anderen willen spelen. Wanneer deze andere spelers vreemden voor je zijn worden de pijnpunten snel duidelijk. Op het moment dat iedere klasse zijn rol uitvoert is er niets aan de hand. Dit is met name het geval wanneer je met vrienden duidelijke afspraken maakt. Het spelen met vreemden zorgt daarentegen voor complete chaos. Iedereen gaat voor eigen succes en van enige collegialiteit lijkt nauwelijks sprake. Hekel punt is dat de missies al snel drie kwartier kunnen duren en je geheel opnieuw mag beginnen wanneer iedereen sterft. Het maakt dus niet uit of dit na vijf minuten gebeurt, of dat je net veertig minuten bezig was. Een zware straf waarin checkpoints uitkomst hadden kunnen bieden.
Ook op ander vlak is de campaign niet erg geslaagd te noemen. Wanneer je alleen speelt kun je de acht missies op volgorde aanvangen, speel je daarentegen met anderen dan zal er een stemronde plaatsvinden. Het kan hierdoor gebeuren dat je de zesde missie speelt, terwijl je zelf net missie twee had afgerond. Alsof Gearbox zelf ook aan wil geven dat het verhaal een ondergeschikte rol speelt. Dit is jammer omdat het juist de singleplayer is waar je de vijfentwintig uiteengelopen karakters leert kennen. Enkelen hiervan zijn direct toegankelijk, terwijl je de anderen vrij dient te spelen. Dit kan op diverse manieren, waarbij het doorlopen van de singleplayer één van de makkelijkste is. Het is wat dat betreft jammer dat de missiestructuur niet al te verrassend is. Je werkt jezelf door groepen vijanden, verdedigt een locatie of verslaat een baas; niet iets wat we niet eerder hebben gezien. De moeilijkheidsgraad zit hem ook met name in de aantallen vijanden, niet in hun intelligentie. Tijdens deze missies tracht de game je voortdurend met een glimlach te laten spelen door de onliners die de personages op je afvuren. Een enkele hiervan slaat de plank mis, maar over het algemeen zijn ze best grappig.
We benoemden ze al, de vijfentwintig verschillende helden waar Battleborn om draait. De één nog absurder dan de ander, waaruit blijkt dat de mannen en vrouwen bij Gearbox hun creativiteit de vrije loop gelaten hebben. Wat te denken van de vogelachtige Benedict, paddenstoel Miko, soldaat Oscar Mike of worstelaar El Dragón. De één is perfect aan de frontlinie, een ander vecht juist vanaf een afstand of is ideaal als healer. Allen hebben ze met elkaar gemeen dat je aanvalt met onbeperkte ammunitie, zodat je niet tussendoor op zoek hoeft te gaan. In de singleplayer ben je gedurende een missie gebonden aan dit karakter, maar in de multiplayer kun je na ieder potje wisselen. Om dit aan te moedigen begint iedereen altijd op level nul. Tijdens een match kun je vervolgens stijgen tot level tien, waarbij ieder behaald level je een keuze laat maken tussen twee extra's. Te denken valt aan een versterking van diverse aanvallen, zelf de keuze makend welke dit zijn. Wanneer je vervolgens een nieuwe match start dien je weer vanaf level nul te beginnen, maar kun je wel andere keuzes maken. De karakters zijn hierdoor niet alleen divers qua uiterlijk en mogelijkheden, maar is er nog eens een extra verdieping aan te brengen tijdens het spelen. Het enige nadeel is dat de opties nogal overdonderend aan kunnen voelen, zeker wanneer je te midden van het strijdveld snel een keuze dient te maken.
Naast het bovenstaande Helix systeem kun je ieder individueel karakter ook levellen, met een maximum van level vijftien. Bij het behalen van hogere levels krijg je extra opties in het Helix systeem en kun je nieuwe skins toepassen op de karakters. Hiernaast is er nog een overkoepelend spelersprofiel, de Command Rank, waarmee je verschillende loadouts kunt maken. Met alles wat je in de Story Mode en competitieve modi doet verdien je ervaringspunten die aan dit level bijdragen, hetgeen eveneens resulteert in het vrijspelen van nieuwe personages en verkrijgen van loot. Dit alles bij elkaar kan je behoorlijk overdonderen. Levellen tijdens een match, levellen per personage en levellen binnen je profiel; het is nogal wat om in je op te nemen. Toch werkt het prima. Het zorgt ervoor dat de voordelen ten opzichte van andere spelers minimaal blijven en het moedigt je aan om personages uit te blijven proberen, zonder dat je al direct aan één naam blijft hangen.
Dit laatste is belangrijk om de multiplayer leuk te houden. Deze PvP-modus, waarin je altijd speelt in een team van vijf, bestaat uit Capture, Incursion en Meltdown. Los van de verschillen is er ook een overeenkomst, de modi bestaan allen slechts uit een tweetal maps. Dit is een gering aantal wat ongetwijfeld uitgebreid zal worden, maar wel erg karig aanvoelt. Mijn tip is om in te stappen bij Capture. Het laat je vechten om een drietal posities op de map, waarmee het redelijk traditioneel van opzet is. Tijdens het vechten verzamel je Shards, waarmee je weer extra's kunt aanschaffen die je helpen in de strijd. Denk aan Turrets met verschillende functies of Healing Stations en je hebt een aardig idee van de mogelijkheden.
In de andere twee modi draait alles om computergestuurde Minions. Bij Incursion dien je deze Minions het vijandige kamp in te brengen om ze aldaar een tweetal robots uit te laten schakelen. Het is een chaotisch tafereel, mede omdat er geen gebruik is gemaakt van multi-lane maps. Anders gezegd; beide groepen dienen hetzelfde pad te bewandelen om tot elkaars basis te komen. Een groot nadeel hiervan is dat er van tactiek weinig sprake is. De actie zal zich voornamelijk op het middelste punt centreren en in het ergste geval zal dit ook de gehele match zo blijven. Van progressie is hierdoor vrijwel geen sprake. Anders is dit voor Meltdown. Het doel is nu om de Minions in de oven van de tegenstander te gooien, maar omdat ze hier wel gebruik maken van multi-lane kun je veel meer tactiek toepassen. Capture dient dan ook vooral als de basis, Meltdown voor de verdieping en Incursion is (vooralsnog) verwaarloosbaar.
We lieten het in de intro al doorschemeren; Battleborn is van alles wat. Dit betekent echter niet dat alles ook even geslaagd is. De minpunten zijn duidelijk de campaign en Incursion, terwijl de vele karakters en Meltdown juist tot de pluspunten behoren. Dit laatste is wel met de kanttekening dat je de ware pracht van Battleborn pas leert kennen als je met een groep gelijkgestemden speelt. Als ieder van deze spelers bereid is een rol te vervullen, zonder het teamverband direct overboord te gooien en voor eigen succes te gaan, schittert het spel. Zelfs als dit het geval is kun je wel overdonderd worden door de vele mogelijkheden van levellen die Gearbox bedacht heeft. Wanneer al deze puzzelstukjes ineen vallen kun je zeker veel plezier halen uit de game, wanneer echter blijkt dat één van deze stukjes voor je gevoel ontbreekt, dan is het beter om te zoeken naar een shooter die meer in je straatje ligt en iets minder MOBA elementen bevat.
|
|
|
Beoordeling
70
Een eerste blik op Battleborn doet direct denken aan Borderlands. Het opvallende kleurgebruik en de diverse karakters blijken echter alleen aan de oppervlakte de vergelijking te doorstaan. De verhaallijn is minder gestroomlijnd en de multiplayer heeft een andere invalshoek. Toch neemt dit niet weg dat 25 unieke karakters en een vermakelijke Meltdown multiplayer modus veel plezier kunnen geven. Het is dan wel te hopen dat je een vaste groep vrienden kunt vinden om deze MOBA ervaring met je te delen, anders is de kans groot dat het team bestaat uit los zand dat eigen succes boven het groepsbelang prefereert. In zijn huidige staat is er weliswaar nog genoeg te verbeteren aan Battleborn, maar tegelijkertijd is er een solide basis om op verder te borduren. Vraag is alleen of je wilt wachten tot het cement van deze basis is opgedroogd, of nu al een sprong in het diepe wil wagen.
|
|
|
|
 04:48 Trophies Resident Evil: Umbrella Corps
 08:44 Ondertitelde video's voor Tokyo Mirage Sessions #FE
|
| Reacties (4) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (78.21.217.xxx)
op 16-05-2016 om 10:27
|
|
Toch blij dat ik aan deze geen geld besteed heb.
|
|
Redneckerz
(Redacteur)
op 16-05-2016 om 11:37
[Niv: 227 / Exp: 11336]
|
Nog voor ik de review las dacht ik ''Dat zal wel een 70 scoren, zon game is het wel''
En ja hoor 
Laat ik wel even optekenen dat Randy Pitchford een zak hooi is. Battleborn is een leuke game ''voor erbij''.
|
|
MaartenL
(Redacteur)
op 16-05-2016 om 15:16
[Niv: 472 / Exp: 23598]
|
Had deze uit verveling gekocht en vermaak me er aardig mee, zeker nu ik wat degelijke items heb 
Er is inderdaad nog wat werk aan ivm balans en matchmaking maar daar zijn ze gelukkig al mee bezig.
|
|
flip122
op 16-05-2016 om 15:31
[Niv: 73 / Exp: 3645]
|
Ik twijfel nog een beetje om deze te halen , door de gemixte reactie's overal ben ik zo bang dat als ik hem nu haal hij over 2 maanden alweer naar €30-40 gezakt is.
Gewijzigd door flip122 op 16-05-2016 om 15:32
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
