Review: McDroid
Door Joni Philips op 16-03-2016 om 17:05
|
Bron: Gamed
|
Ontwikkelstudio Elefantopia zorgde via McDroid voor een alternatieve invulling voor het alom vertegenwoordigde Tower Defense genre. Het team besliste om de passieve aanpak te vervangen door een variant waarin de speler een cruciale rol speelt, een beslissing die zorgde voor kleine successen op de computer. Het is echter de vraag of de game nu eveneens loont op de PlayStation 4 en Xbox One.
Het begint alvast op unieke wijze, met de robothond McDroid die na een lange afwezigheid opnieuw op haar thuisplaneet belandt. Het is er opvallend stil, het blijft echter niet lang stil want je wordt verrast door vreemde buitenaardse wezens welke trachten je ruimteschip te vernietigen. Het is aan jou om wapens op te bouwen zodat je dit schip kunt verdedigen. Dit bouwen van wapens doe je door zaadjes te planten, waarna deze uitgroeien tot aardbeiplanten. Hun vruchten verzamel je om ze dan in te ruilen tegen wapens, die je ofwel op specifieke punten neerpoot ofwel op je eigen rug houdt. Hier is maar plaats voor één wapen, dus het is aan te raden eerst alle open punten vol te bouwen. Na enkele momenten beginnen de eerste vijanden tevoorschijn te komen, welke dan automatisch worden afgemaakt door de wapens. Jij besteedt ondertussen je tijd aan het herstellen van dat wapentuig en je ruimteschip, en het verzamelen van aardbeien om een betere verdediging op te bouwen.

Het is eigenlijk de normale aanpak van een Tower Defense game met iets meer aandacht voor het onderhoud van je wapens en het verzamelen van grondstoffen. De taken die in een andere game simpel gaan met een veeg van de analoge stick vereisen hier wat meer inspanning omdat je continu heen en weer aan het lopen bent. Dat kan interessant zijn in een game als Ratchet & Clank: QForce waar dit wordt afgewisseld met platformactie, maar in dit geval is het eerder nutteloze opvulling, bedoeld om een vertrouwd concept toch anders aan de man te brengen. Vernieuwen om te vernieuwen draait nu eenmaal niet altijd goed uit. Ook de half geslaagde komische opmerkingen en de rocksoundtrack die je ondertussen proberen af te leiden, kunnen niet verbergen hoe snel deze titel repetitief wordt. Dit geeft je ook tijd om aandacht te schenken aan de afwerking, welke niet altijd even nauwgezet gebeurde met bijvoorbeeld twee vijandtypes die klonen lijken te zijn, ondanks dat ze compleet andere effecten hebben, en vijanden die eens vastlopen in de omgeving.
McDroid beschikt gelukkig wel over een gevarieerd aanbod aan wapens om je te motiveren om verder te gaan, maar het lijkt desondanks niet de bedoeling te experimenteren. Het valt op dat de verschillende levels een 'correcte' manier hebben om te overwinnen, iets waar recentelijk vrijgespeelde wapens vaak een centrale rol spelen. Je krijgt echter geen indicatie van de juiste keuze, het is iets wat je zelf moet uitvissen via Trial en Error. De game kiest namelijk frequent voor een 'hands-off' aanpak om de speler te laten leren, wat toch in schril contrast staat met het eerdere probleem. De twaalf levels hebben gelukkig allemaal twee extra uitdagende versies, die bijvoorbeeld zorgen voor meer vijanden, waarin je iets meer kunt werken met andere strategieën. De extra's zoals The Spiral waarin je vele golven aan vijanden moet overleven, zijn hiervoor echt ideaal. Je kunt hier echt nadenken over de beste manier om verder te komen, het wordt namelijk geen makkie om hier vijftig golven te weerstaan.

De game heeft een beperkt aantal levels, maar het weet de speeltijd toch artificieel op te drijven. Het spel dwingt je namelijk dezelfde levels meerdere keren opnieuw te spelen. De reden hiervoor ligt in het wapen-upgradesysteem. Je kunt namelijk je vrijgespeelde wapens versterken, iets waarvoor je diamanten moet inzetten. De balans tussen het aantal diamanten dat je nodig hebt om een wapen te verbeteren en het aantal diamanten dat je verdient in een level zit namelijk helemaal fout. Het lijkt wel een Free-2-Play game waarin de ontwikkelaar hoopt dat je geld uitgeeft om deze diamanten sneller te verzamelen. McDroid is echter geen Free-2-Play game en er wordt helemaal geen downloadbare content aangeboden. Het is dan ook gewoon een gekke beslissing. Eens je deze verbeterde wapens in bezit hebt en ontdekt dat ze eigenlijk geen reusachtige verbetering zijn, begin je jezelf af te vragen waarom je überhaupt zoveel tijd hebt verloren aan het diamanten verdienen... Het is een extra klap voor je motivatie, welke tegen dit punt al een dieptepunt bereikt.
|
|
Beoordeling
40
Echt succesvol kunnen we de aanpak van McDroid bezwaarlijk noemen. De game heeft weliswaar een leuk idee, maar het heeft geen boeiende uitwerking. Extra's als de 60s rock soundtrack zijn onvoldoende om de zwakke plekken als het grinden en het beperkte aantal levels te verbergen, waardoor je vaak al stopt voor je het einde van de titel bereikt.
|
|
|
07:10 Trailer Hellblade: Senua's Sacrifice
15:55 Gameplay Until Dawn: Rush of Blood
|
Reacties (0) |
|
Geen reacties gevonden
|
|
|
|