Bij sommige games ligt de inspiratiebron er zo dik bovenop dat het direct duidelijk is. Magnetic: Cage Closed doet dan ook niet echt zijn best om te verhullen dat het Portal als grote voorbeeld heeft, vraag is alleen of dit resulteert in een even kwalitatieve game.

Eerder dit jaar verscheen Magnetic al voor de PC en Xbox One eigenaren krijgen nu ook kans om ermee aan de slag te gaan. Het verhaal draait rondom Prisoner XE-47623, oftewel Irene Rachel Randall. Ze zit gevangen in Facility 7, alwaar ze in afwachting is op haar dood, maar het hoeft niet zover te komen. Je krijgt namelijk een keuze: de dood of deelnemen aan experimenten en daarmee mogelijk je vrijheid terugwinnen. De keuze laat zich raden en dus krijg je een geweer in handen gedrukt met speciale gaven. Deze Magnet Gun is namelijk in staat om objecten naar je toe te trekken of van je af te duwen, tevens is het een ideale manier om in de lucht te zweven en zo gevaarlijke situaties te overwinnen.


In eerste instantie stuit je op kleinere kamers waar je een puzzel dient te overwinnen, om vervolgens weer naar een volgende kamer te gaan en deze situatie te herhalen. Het is een ietwat saaie en eenzijdige opzet, hetgeen eveneens toe te schrijven is aan de saaie uitstraling van het spel. Gevaren als groene giftige gassen, paarse elektriciteit en rood/gele vlammenwerpers weten dit nog enigszins te doorbreken, maar als de ontwikkelaar zich ten doel had gesteld om een grauwe sfeer te creëren die bijdraagt aan de neerslachtigheid van het verhaal, dan zijn ze hierin geslaagd.

De Magnet Gun moet de echte ster vormen van het spel, maar slaagt hier slechts deels in. De functies zijn ietwat beperkt en de taken waar je mee te maken krijgt te herhalend. Veelal ben je bezig om blokken op een platform te zetten of te gooien, dan wel een schakelaar om te zetten. Het is pas later in de game dat zich wat meer vrijheid openbaart en er wat meer diepgang wordt geboden, vooral omdat de ruimte waarin je speelt grootser is opgezet. De gameplay is niet slecht te noemen, probleem is alleen dat de echte diepgang ontbreekt, daarvoor blijft de ontwikkelaar teveel vasthouden aan de ideeën die al aan het begin aan je worden gepresenteerd. Hadden ze eerder in de game het tempo omhoog geschroefd, dan hadden ze een betere indruk achter gelaten.


Hoewel het verhaal niet al te diepgaand is krijgt deze wel wat meer inhoud door psycholoog Dr. Karen Womberg en het hoofd van de faciliteit, William Keene. Zij praten tot de speler en op momenten dien je zelfs keuzes te maken die vertakkingen in het spel moeten realiseren. Dit klinkt op papier als een flinke dosis herspeelbaarheid, maar het valt in de realiteit tegen, het is namelijk niet zo dat de game zich op een andere manier ontwikkelt. Na het uitspelen van de vijf uur durende game krijg je wel wat extra speeltijd door de Time Trial. Het eerder benoemde duo kan rekenen op sterke stemacteurs, maar dit is dan ook meteen het enige positieve wat we op kunnen tekenen over het geluid. Neem het achtergrondgeluid, dat op zichzelf al geen sterke indruk maakt, maar ook niet aansluit tussen secties van het spel. Het wordt simpelweg abrupt afgebroken en vervolgens weer opnieuw gestart. Ook het gekreun van het hoofdkarakter wanneer ze gewond raakt deed eerder denken aan het acteursgedrag van mijn tweejarige zoontje wanneer hij zijn zin niet krijgt.

Wanneer je na Portal op zoek bent naar een game met soortgelijke gameplay zit je met Magnetic: Cage Closed goed. Dit is tegelijkertijd ook het probleem. De blauwdruk van Portal is duidelijk overgenomen, maar vervolgens slechter uitgewerkt. De gameplay is niet al te diepgaand, de graphics grauw en het geluid matig. Halverwege het spel verloor ik mijn interesse, hetgeen simpelweg opgelost had kunnen worden door eerder in het spel meer open omgevingen en daardoor meer doordachte puzzels te introduceren. Het mocht helaas niet zo zijn.