Het grote voordeel van re-releases is dat je games kunt ervaren die je eerder gemist hebt. Voor mij is Brothers: A Tale of Two Sons van ontwikkelaar Starbreeze Studios zo’n titel die ik eerder heb laten liggen, maar waarvoor nu een herkansing volgt op de PlayStation 4 en Xbox One.

Zoals de naam van de titel al doet vermoeden draait het verhaal om twee broers, waarbij de toon al in de eerste scene is gezet. We zien de jongste van de twee bij het graf van hun moeder en leren kort hierop dat ook hun vader ziek is. De enige remedie lijkt een speciaal water te zijn van de Tree of Life en dus trekken de broers erop uit. Het is een zwaar thema dat over de game hangt, net zoals je dit op andere momenten in de game ervaart. Je komt bijvoorbeeld een man tegen die zelfmoord wil plegen aangezien ook zijn familie niet langer in leven is. De vertelling van deze momenten gebeurt niet middels ingesproken stemmen of een tekstuele uitleg, maar via de emoties en de lichaamstaal van de karakters. Starbreeze weet je hierdoor wellicht nog meer mee te laten leven met het verhaal, dat met zijn vier uur gameplay overigens niet al te lang is en na het uitspelen weinig reden kent om ernaar terug te keren.


Verwacht overigens niet dat de neerslachtigheid je als gamer in een depressie drukt, er zijn wel degelijk momenten van hoop in je reis verweven. We zien hier een weerspiegeling van in de graphics, zo worden kleurrijke, heldere omgevingen afgewisseld met meer donkere gebieden als grotten. Omdat ik het spel niet eerder heb ervaren durf ik niet te zeggen of het spel grafisch grote stappen heeft gemaakt met deze overstap, maar het ziet er in ieder geval prima uit. Er was enkel één moment waarop ik door de vloer zakte, na een herstart van het checkpoint kon ik echter direct verder.

Het bijzondere verhaal krijgt nog een extra laag door de gameplay. Zoals eerder gezegd reis je met twee broers en beiden bestuur je met één controller. De oudste broer bestuur je met de linkerstick en diens acties voer je uit met de linkertrigger, terwijl voor de jongere broer de rechterstick en trigger gebruikt worden. In eerste instantie vereist dit wat denkwerk en zal de uitvoering stroef verlopen, maar al snel nam logica de overhand en ging het me vloeiend af. De puzzels spelen hier ook handig op in, zo moeten de broers regelmatig samenwerken om obstakels te overwinnen. Het zijn kleine puzzeltjes die niet al te lastig zijn, maar waarbij je toch een voldaan gevoel hebt als je ze weet te overkomen. Hoewel er verder de mogelijkheid is om de camera te draaien zul je dit vrijwel niet hoeven te gebruiken, de camerastandpunten zijn goed geplaatst en geven een duidelijk overzicht van de gebeurtenissen.


Het enige kritiekpunt dat ik aan kan voeren is dat er geen coöperatieve spelstand aanwezig is. Niet dat de gameplay dit vereist, maar het spel zou zich er wel prima voor lenen, juist door de grote nadruk op samenwerking. Wat deze nieuwe uitgave wel aan toevoegingen heeft, zijn een video met commentaar van de ontwikkelaar, een galerij met conceptbeelden en het beluisteren van de soundtrack. De laatste twee toevoegingen deden me niet veel, maar ik heb met veel plezier geluisterd naar het commentaar van de ontwikkelaar. Hij vertelt je meer over de achtergrond van de game, waarbij beelden zijn tekst begeleiden. Het is dus niet zo dat hij het vertelt terwijl je zelf speelt, dan zou het namelijk teveel afleiden van het verhaal.

Brothers: A Tale of Two Sons is niet aan te raden voor degene die het spel al eerder hebben ervaren, daarvoor zijn de toevoegingen te minimaal. Tegelijkertijd kan ik het wel aan eenieder aanbevelen die het nog niet eerder heeft gespeeld. Ondanks diens korte spelduur beleef je een intens verhaal die me redelijk bij de strot wist te grijpen. En dat is nu net waarvoor ik games speel.