Of je de huidige generatie spelcomputers nu gebruikt om de nieuwste spellen te ervaren of juist oude successen te (her)beleven, voor ieder is er wat wils. Halo: The Master Chief Collection valt onder laatstgenoemde categorie, we nemen op de Xbox One namelijk een duik in het verleden van de serie.

Het pakket brengt ons een kwartet aan games, te weten Halo: Combat Evolved (2001), Halo 2 (2004), Halo 3 (2007) en Halo 4 (2012). Er is gekozen voor deze titels omdat in allen John-117 centraal staat, uiteraard beter bekend als de Master Chief. Ieder van de games bevat diens volledige singleplayer en multiplayer, waarbij het origineel reeds aan bod kwam in de Anniversary uitgave uit 2011. Omdat de game inhoudelijk niet heel anders is dan in deze collectie springen we dan ook meteen over naar diens sequel, welke oorspronkelijk op de Xbox en de PC werd uitgebracht.


De sequel was een beetje het lelijke eendje van deze collectie, immers, het origineel kreeg al een oppoetsbeurt en Halo 3 en 4 konden profiteren van de kracht van de Xbox 360. Dat een lelijk eendje uit kan groeien tot een mooie zwaan bewijst deze nieuwe uitgave ten eerste in de cutscenes. Ontwikkelaar Blur Studios heeft deze scčnes geheel opnieuw verzorgd, dezelfde studio die dit tevens deed voor Halo 4 en dezelfde kwaliteit weet te bereiken. Ook in-game ziet het spel er stukken beter uit, met mooie lichteffecten en geheel nieuw ontwikkelde achtergronden. Om toch nog een trip down memory lane te nemen kun je met een druk op de knop wisselen naar de oude beelden, waarmee alleen nog maar duidelijker is geworden hoe de graphics in de loop der tijd kunnen evolueren. Ditzelfde valt te zeggen over het geluid, het nieuw opgenomen materiaal klinkt beter als toen de game oorspronkelijk werd uitgegeven, inclusief dezelfde, imponerende soundtrack. Halo 2 vormt hiermee op zichzelf al genoeg waarde voor je geld, maar dit is slechts onderdeel van het geheel.

Halo 3 en Halo 4, inclusief diens Spartan Ops missies, voltooien het pakket en beide titels zien er eveneens indrukwekkend uit, hoewel de grafische verbeteringen een minder grote stam vormen dan bij diens voorganger. Je bent hierin niet verplicht om de games in diens volgorde van release te voltooien. Nu ontbreekt wellicht de logica om bijvoorbeeld eerste het derde deel te voltooien en dan het origineel te spelen, echter maken de diverse playlists het wel degelijk interessant om diverse missies achter elkaar te spelen. Je kunt bijvoorbeeld de missies spelen die zich in voertuigen plaatsvonden, of juist de missies die zich richten op de grootschalige gevechten. Omdat de score die je hierin haalt ook nog eens te vergelijken is met vrienden blijft de replaywaarde erg hoog, zeker als je bedenkt dat je tevens coöperatief te werk kunt gaan om de missies te volbrengen.


Om The Master Chief Collection nog grootser en daarmee nog indrukwekkender te maken is ook de Forge Mode aanwezig. Oorspronkelijk geďntroduceerd in Halo 3 kunnen we ook nu zelf maps aanpassen, opslaan en delen. Eveneens in deze game zagen we de Theater Mode, waarbij we ook nu filmpjes kunnen opnemen en aanpassen, om deze vervolgens met de wereld te delen. Geheel nieuw is het Halo Channel, hetgeen te zien valt als een hub waarin diverse programmeringen samen komen. Het is tevens de ideale plek waar je meer te weten kunt komen over Halo en alles wat hiermee samenhangt, de serie Halo: Nightfall kunt kijken en de eSports community haar strijd kan beslechten.

Een heikel punt binnen de collectie wordt echter gevormd door de multiplayer. Toegegeven, op het eerste oog is het niets meer dan positief. In totaal zijn er 106 maps aanwezig, waaronder ook de maps die via downloadable content of exclusief op de PC werden uitgegeven. Hiernaast hebben enkele maps een make-over gekregen, waaronder Ascension, Zanzibar en Lockout. Je kunt specifieke speellijsten samen stellen om je favoriete maps achter elkaar te beleven, waarbij dit alles op papier uren spelplezier op lijkt te leveren. Er is echter een probleem dat al sinds de release roet in het eten gooit, namelijk matchmaking problemen. Anders gezegd: het was lange tijd vrijwel onmogelijk om snel een potje te kunnen spelen. De laatste patch, welke enkele dagen geleden werd vrijgegeven, heeft gelukkig een positieve invloed gehad op deze problematiek, er is echter meer werk nodig om de multiplayer tot het pareltje te maken die het zeker is, getuige de potjes die we wel hebben kunnen spelen.


Halo: The Master Chief Collection is een waardige ode aan de viertal Halo titels waarin Master Chief de hoofdrol vertolkt en is daarmee de ideale opstap naar Halo 5. Met name Halo 2 schittert als nooit tevoren en weet zowel op het gebied van graphics als audio het origineel te overtreffen, hetgeen nog eens extra duidelijk wordt wanneer je met een druk op de knop het origineel naar voren haalt. De verschillende playlists, waarbij je specifieke momenten uit de singleplayer achter elkaar beleeft, zorgen er tevens voor dat je de games op diverse manieren kunt beleven. Grote stoorzender van het geheel is echter de multiplayer. Wanneer het werkt is het volop genieten, toch zijn de matchmaking problemen dermate groot dat je van geluk mag spreken wanneer je daadwerkelijk met de multiplayer aan de slag kunt. Een deel van deze problemen zijn inmiddels verholpen, toch is het jammer dat de ontwikkelaar nog werk te verrichten heeft alvorens we daadwerkelijk kunnen spreken van een titel die schittert in al zijn facetten.

Noot: De replaywaarde is door de multiplayerproblemen momenteel vastgesteld op een 70. Wanneer de matchmaking problematiek geheel tot het verleden behoort kan dit cijfer worden vastgesteld op een 95.