In 2007 startte Naruto Shippuden op de Japanse televisie. Amper een half jaar later verscheen Naruto Shippuden the Movie in de Japanse bioscopen. De kijker wordt negentig minuten lang meegenomen op Naruto's gevaarlijkste missie tot dan toe.

De missie is een echte uitdaging en dat wordt bewezen met de opening van de film, waarin Naruto aan het vechten is tegen een demon die de wereld wil veroveren. Het gevecht lijkt in het voordeel van Naruto te verlopen, maar toch wordt hij verslagen door het monster. De film keert daarna enkele dagen terug in de tijd zodat de oorzaak van deze gevechten gedemonstreerd kan worden. In de film wordt het verhaal verteld van Yomi die samen met vier helpers en een leger van stenen soldaten een monster uit de onderwereld wil bevrijden om de vijf ninjanaties te verslaan en de wereld te veroveren. Het basisconcept is dus redelijk eenvoudig gehouden zodat iedereen het kan volgen.


Op de wereld is maar één iemand die hem kan stoppen en dat is de priesteres Shion. Dat weet Yomi ook en om deze reden wil hij haar direct doden. Konoha stuurt dan ook een team om haar te verdedigen, bestaande uit Neji, Naruto, Lee en Sakura. Ondertussen concentreert de rest van de ninjawereld - waarvan je maar weinig ziet - zich op het vernietigen van het stenen leger om Yomi op deze manier te stoppen. De film focust zich echter grotendeels op de gevechten van het nieuwe Team 7, de rol van de anderen ligt eerder achter de schermen. Deze aanpak levert een tiental gevechten op die elkaar redelijk snel opvolgen. De film zorgt hierbij voor een goede combinatie van het verhaal en de gevechten. Het maakt de film een aanrader om te bekijken.

De gevechten zelf zijn redelijk interessant en ze leveren interessante combinaties op. De technieken van de vijand zijn zelfs grotendeels indrukwekkend. In tegenstelling tot de gemiddelde vijand die verzonnen wordt door Studio Pierrot, hebben ze krachtige, elementaire aanvallen. Ze begrijpen ook dat ze moeten samenwerken. Het hoogtepunt hiervan is echter de animatie van de aanvallen. Raikiri en de andere elementaire aanvallen leken nog nooit zo indrukwekkend. Aan de kant van Konoha mogen de verschillende teamleden ook los gaan, Lee gebruikt bijvoorbeeld alle technieken uit Naruto samen zodat we hem voor het eerst echt in actie zien. Enkel Naruto gaat niet tot het uiterste, de Kyuubi die perfect lijkt voor dit plot, maakt geen verschijning. Desondanks weet Studio Pierrot een volwaardig einde aan de film te breien. Dit einde laat de kijker achter met een goed gevoel.


De animatie van de technieken staat boven de animatie van de serie, en ook aan de rest van de film is het hoge budget te merken. Het niveau van het 3D gevecht tussen Gaara en Lee wordt niet bereikt, maar binnen Naruto zijn er geen twee opeenvolgende episodes die het beter doen dan deze film. Het hogere filmbudget heeft duidelijk geholpen. Het niveau van de stemacteurs ligt ook hoog, de typische Naruto cast wordt aangevuld met enkele grote namen. Fumiko Orikasa (Rukia uit Bleach, Seras uit Hellsing), Katsuyuki Konishi (Haji uit Blood+, Lee uit D.Gray-Man) en Miyuki Sawashiro (Hotarubi uit Basilisk) zijn maar drie van de nieuwe namen. In vergelijking hiermee stelt de muziek toch licht teleur, op dit gebied wordt het niveau van bijvoorbeeld de Rescue Gaara Arc niet gehaald met weinig nieuwe of indrukwekkende muziek. Desondanks is de film een topper.