Met Batman Arkham Origins ontwikkelde Warner Bros. Montreal een nieuwe, grootse Arkham-game; maar het grote avontuur is niet de enige opdracht van Batman. Bij developer Armature ontwikkelde men de handheld spin-off Batman Arkham Origins Blackgate, een game die af en toe weet te verrassen.

Arkham Origins Blackgate is een nieuw avontuur dat zich afspeelt na de consoleversies van Arkham Origins. In de game wordt Batman geconfronteerd met de beperkingen van het gevangenissysteem in Gotham, namelijk dat een normale gevangenis onvoldoende is om gekke supercriminelen in bedwang te houden. Drie van Gotham’s zwaarste criminelen – de Joker, Penguin en Black Mask – hebben de controle over het zwaarbeveiligde Blackgate overgenomen. In samenwerking met een grote groep handlangers controleren zij elk één sectie van de gevangenis, waarbij de ongelukkige bewakers en andere gevangenen als Solomon Grundy hun speeltjes zijn terwijl ze elk hun duivelse plannetje proberen uit te voeren. Batman staat dan ook voor de zware taak om Blackgate binnen te vallen, de drie uit te schakelen en de controle over de gevangenis over te nemen alvorens ze meer schade kunnen aanrichten. Het verhaal kent een leuk opzet waarbij zowel doorwinterde comic-lezers als meer doordeweekse Batman fans hun gading vinden. De game bevat verwijzingen naar verschillende elementen uit de comics, maar die kennis is niet vereist om het verhaal te volgen. Diepgaand is het hele avontuurtje ook niet, maar het is leuk om te zien hoe Batman kennismaakt met onder andere Gordon en Catwoman terwijl hij het opneemt tegen zijn grootste vijanden.

Gameplaygewijs kent Batman: Arkham Origins Blackgate eveneens een leuk opzet. Omdat de Nintendo 3DS en de PlayStation Vita nu eenmaal minder krachtig zijn dan de consoles waarop de ‘Arkham’ games verschenen, besloot Armature om de traditionele Arkham gameplay te mengen met Metroidvania elementen. Het resultaat is een 2.5D wereld die je op je eigen tempo verkent en waarbij je zelf kiest welke richting je opgaat. Vanaf het begin zijn namelijk alle drie de secties van de game open. Je kiest dus zelf welke omgeving en dus welke tegenstander je eerst aanpakt. Elke omgeving is hierbij eigenlijk een groot doolhof met vele verborgen plekjes. Je kunt hierbij niet verwachten dat je alles meteen op je eerste verkenning zult vinden. Zoals het een Metroidvania betaamt, heb je simpelweg niet alle tools om elke kamer in één keer te bekijken. Als je komt vast te zitten in een gebied, kun je best overspringen naar een ander gebied. Daar zul je dan weer een gadget vinden dat nieuwe paden kan openen in het vorige gebied. Je zult dus regelmatig verhuizen tussen de verschillende gebieden om te zoeken naar nieuwe doorgangen. Dit backtracken is eigen aan een Metroidvania-game, maar het sluit ook goed aan op de vaardigheden van Batman.


Batman beschikt namelijk nog steeds over de Detective Mode die te activeren valt via het touchscreen. Met het touchscreen – op de Nintendo 3DS werkt het gek genoeg iets lastiger want je moet het touchscreen vasthouden en dan met de analoge stick bewegen – bestuur je een loep waarmee je de omgeving doorzoekt op opvallende objecten. Zo kun je bijvoorbeeld ontdekken dat één van de muren gemakkelijk op te blazen valt, een ideaal doelwit voor het explosief dat je vroeg in de game ontdekt. Eens opgeblazen beland je in een nieuwe kamer waar een kistje met een upgrade op je te wachten staat. De game heeft hierbij redelijk wat van zulke kistjes staan. De beloning voor het effectief vinden ervan is echter te laag. Alle leuke optionele upgrades komen namelijk in sets van drie tot vijf voorwerpen, wat betekent dat je je nieuwe vondst vaak pas later kunt gebruiken. Aangezien het doorzoeken van alle kamers toch een drukke bezigheid is – je moet stoppen, elk deel van de kamer bekijken met de loep en dan weer hetzelfde doen in de volgende kamer – om elk geheim te vinden, had een directe beloning beter geweest. Nu is het namelijk niet zeker wanneer je effectief kunt genieten van je upgrade. De volgende geheime kamer die je tegenkomt, bevat niet noodzakelijk het volgende stuk van de upgrade.

Een ander probleem vinden we in de kaart die ons moet helpen met het backtracken. De omgevingen van Blackgate zijn opgebouwd uit meerdere hoekjes en meerdere niveaus waarbij je vaak daalt of stijgt met behulp van je klimhaak en andere hulpmiddelen. De game wordt weergegeven in 2D aanzicht, maar je lijkt echt rond te lopen in een 3D wereld dankzij enkele slimme trucjes. Dit wordt echter helemaal niet duidelijk in de kaart die alleen in 2D getoond wordt. Hierdoor denk je vaak dat je op het goede pad zit, maar zit je eigenlijk een verdieping te laag om verder te kunnen. Je kunt nu eenmaal het verschil niet zien tussen kamers op dezelfde hoogte liggen of die een verdieping hoger liggen. Als twee elementen direct boven elkaar liggen, zul je dat zelfs totaal niet begrijpen met deze kaart. Doordat alle kamers en gangen sterk op elkaar lijken, is dit ook geen grote hulp om je weg te zoeken. Een 3D kaart met eventueel de mogelijkheid om daarop je route uit te stippelen, had het backtracken veel aangenamer gemaakt. De leuke opzet wordt hierdoor toch deels teniet gedaan. Met name als je tussen secties van de gevangenis wil wisselen, zorgt de gebrekkige map voor onvrijwillige sabotage.

De Metroidvania worden dus niet altijd even zorgvuldig overgezet, maar het biedt toch een leuke toegevoegde waarde. Een ander belangrijk element zijn de gevechten, die nog altijd gebruikmaken van het Freeflow systeem uit de consoleversies. Dit betekent kortweg dat je één knop hebt om aan te vallen en dat Batman automatisch de beste zetten kiest. Er zijn extra knoppen om te counteren en om een vijand te verdoven met je cape, maar over het algemeen wordt de besturing eenvoudig gehouden. Gevechten worden hierdoor vooral een kwestie van ritme en timing om een uitgebreide combo op te bouwen. Je countert op het juiste moment waarna je jouw aanval inzet. Vijanden vallen hierbij vaak met meerderen tegelijk aan, waardoor dat spel van counteren en aanvallen een vloeiend spektakel wordt. Het was verbazend toen het systeem geïntroduceerd werd in Arkham Asylum en het is verbazend hoe vlot het systeem werkt in deze Blackgate. Het enige nadeel is dat je niet altijd controleert welke vijand je exact aanvalt, maar dit is een kleine last. Het is wel opvallend hoe weinig gevechten er zijn. Deze vijanden keren ook niet terug, dus met momenten zul je enkele uren rondlopen zonder ook maar één vijand tegen te komen.


Naast de gevechten tegen de normale vijanden zijn er ook enkele baasgevechten aanwezig. Elke sectie heeft een tweetal bazen met een supplementaire baas aan het einde. Deze baasgevechten draaien echter niet om het Freeflow systeem, het zijn eerder puzzels. Het gevecht met Solomon Grundy draait bijvoorbeeld om het activeren van bepaalde elektriciteitskabels op het moment dat Grundy er passeert. Er zijn drie plaatsen waar je hem kunt elektrocuteren, maar dit moet in een specifieke volgorde gebeuren. Daarnaast moet je hem op de tweede en derde plek eerst doen schrikken door een ontploffing onder zijn voeten. Dit is allemaal redelijk ingewikkeld om uit te vissen, zeker omdat je ondertussen genadeloos wordt aangevallen door een vijand die je met gemak doodt. Het gevecht tegen Grundy is hierbij nog redelijk eenvoudig, de confrontaties met de drie grote bazen vereisen nog wat meer trial & error. Als je sterft tijdens deze gevechten,word je dan weer geconfronteerd met laadtijden en tussenfilmpjes alvorens je het opnieuw mag proberen. De combinatie van een onduidelijke puzzel, een vijand die hard toeslaat en de lange tijd die nodig is om terug in het gevecht te komen, zorgen voor een zure nasmaak en blijdschap dat er niet te veel baasgevechten zijn.

Handheld spin-offs van consolegames zijn vaak mindere ervaringen, ze worden snel gemaakt zonder rekening te houden met het feit dat een handheld en een console nu eenmaal anders werken als er al überhaupt veel aandacht aan wordt besteed. Batman: Arkham Origins Blackgate is echter een verrassende game. De game is zeker geen topper op het niveau van Arkham Asylum en Arkham City, maar Blackgate geeft een leuke draai aan het Arkham concept door Metroidvania elementen te incorporeren terwijl het niveau van de graphics, soundtrack en de combat bewaard blijft. De vervelende kaart, een omslachtigere besturing voor detective mode op de Nintendo 3DS, de herhalende omgevingen en de mindere baasgevechten zijn duidelijke minpunten, maar de noemenswaardige twist op de Arkham formule is een interessant tijdverdrijf ondanks die minpunten. Door betere graphics en een betere besturing lijkt de PlayStation Vita-versie hierbij de superieure keuze tussen beide versies; maar ongeacht je platform krijg je met Blackgate een stevige middenmotor in handen.