Onder leiding van Focus Home Interactive ontwikkelde Compulsion Games hun debuutgame Contrast, een artistieke game met een wonderlijk concept dat meteen tot de verbeelding aanspreekt. Die verbeelding verdwijnt echter meteen bij het spelen.

De wereld van Contrast draait rond twee figuren, het jonge meisje Didi en haar schijnbaar ingebeelde vriendin Dawn. Door het drukke leven van haar moeder en de verdwijning van haar vader gaat Didi vaak op avontuur met haar vriendin waarbij Contrast één van die avonturen toont. Op een doordeweekse avond trekken ze er samen op uit om te ontdekken wat er met haar vader gebeurd is. Dit sleept de speler mee in een avontuur dat nog geen vijf uur duurt. De dynamiek tussen beide personages en het bijbehorende verhaal worden op interessante manier verteld, maar overspeelt duidelijk zijn hand. De game wil de speler meeslepen op een groots avontuur, maar de waarheid is dat het verhaal een doorslag is van een cliché met een leuke twist aan het einde, waarbij die twist niet meteen in het oog springt. De rest van het avontuur lijkt meer een episode van Cold Case dan de unieke game die men probeert te verkopen.


Een ander element dat goed is op papier, maar op zijn buik valt bij de uitwerking is de gameplay. Contrast is in essentie een puzzel/platformgame – er zijn geen echte gevechten – met een twist. Je kunt namelijk in schaduwen stappen waardoor je bijvoorbeeld over de schaduw van een touw kan lopen. De puzzels bestaan er dan ook vaak uit om lichten zo te plaatsen dat een schaduw wordt gemaakt die je toelaat om naar het volgende level te springen. In deze schaduwen zul je soms ook wat acrobatische toeren moeten uithalen, maar dat komt neer op springen en dan even uit de schaduw komen om er opnieuw in te springen. Echt intelligente puzzels die goed gebruikmaken van het schaduwconcept zijn er niet veel. Later in de game zitten er wel enkele puzzels waarin je objecten over een gat moet bewegen door ermee in de schaduw te stappen en ze daar achter te laten, maar na één keer heb je dat wel begrepen.

Het gebruik van schaduwen is dus beperkt, maar het is nog wel interessant. Het idee wordt echter teniet gedaan door een slechte besturing die je vaak te pletter laat storten. Springen lukt eveneens niet goed omdat de besturing onvoldoende consequent is. Identieke instructies leiden vaak tot andere resultaten en een gevoel van gewichtloosheid zorgt ervoor dat je sprongen vaak overschat. Dit wordt gecombineerd met een serie opvallende bugs zoals het feit dat je soms vast komt te hangen als je een doos draagt en te dicht bij een muur staat. De helft van de puzzels bestaan nota bene uit het benaderen van een muur met een doos. Je raakt gelukkig simpel uit deze benarde positie, maar het is zeker geen positief teken voor de inleving. Zelfs op de beste feeërieke momenten van de game – zoals wanneer je deelneemt aan een toneelstuk voor Didi – rukt de game je uit de sfeer met een besturing die je continu de nek om doet.


Het likje verf dat ons een art deco versie van de jaren twintig wil tonen, is indrukwekkend op het eerste zicht; maar duwt de PlayStation 4 – het platform waar de game op getest werd – zeker niet naar het uiterste. Eens je door de unieke stijl kijkt, zie je een game die grafisch – zelfs niet voor de PlayStation 3 of de Xbox 360 – speciaal is. De game heeft dan ook een leuk artistiek concept en ietwat unieke gameplaytwist, maar in de uitwerking valt de game zwaar tegen. De frustratie door een slecht werkende besturing en het beperkte aantal intelligente puzzels maken van Contrast een titel om te vermijden. In essentie had Contrast het nodige in huis om een topper te worden, maar het gebrek aan ervaring in combinatie met een ambitieuze visie maken dat het spel meteen vergeten mag worden, zeker gezien het hoge prijskaartje dat het korte avontuur mee heeft gekregen.

[Upd.] Het komt niet vaak voor dat we een recensie van een update voorzien, maar in het geval van Contrast maken we ditmaal een uitzondering. Joni gaf het spel afgelopen december, voortkomend uit de hierboven beschreven kritieken, een 53. Middels diverse patches heeft de ontwikkelaar getracht deze fouten te verbeteren, waarbij deze al direct doorgevoerd zijn in de recentelijk verschenen Xbox One versie. Helaas zien we nog altijd dat de platformsecties niet geheel vlekkeloos zijn. Een verkeerde sprong is snel gemaakt, waarna je je opnieuw moet oriënteren om het nogmaals te proberen. Andere problemen zijn gelukkig wel opgepikt. De omschreven bugs, bijvoorbeeld de problematiek bij het dragen van een doos, zijn ditmaal verholpen, hetgeen de spelervaring ten goede komt. Het onderstaande cijfer is dan ook gebaseerd op de verbeterde ervaring, die overigens ook doorgevoerd is in de eerder vrijgegeven PC, PlayStation 3, PlayStation 4 en Xbox 360 release. Hierbij blijven kritiekpunten als de korte duur en de te simplistische gameplay staan, maar is de algehele ervaring wel verbeterd door de aanpassingen die de ontwikkelaar heeft doorgevoerd.