Call of Cthulhu: Dark Corners of the Earth is alweer zes jaar in ontwikkeling en ziet eindelijk zijn levenslicht. Heeft de lange ontwikkeltijd ervoor gezorgd dat we nu met een briljante game te maken hebben? Dat zochten we voor je uit.
Jack wordt gek
Naarmate de game vordert lijken de gebeurtenissen om Jack heen steeds vreemdere vormen aan te nemen. Hoewel, zoals eerder aangegeven, de stem van Jack er tamelijk rustig onder lijkt te blijven geven de andere elementen wel aan dat het niet goed gaat. Je trillende controller geeft aan dat je hartslag naar hogere niveaus getild wordt en ook je zicht ontkomt er niet aan.
Zo zal je zicht regelmatig gaan trillen in vormen die zich nog het beste late benoemen als een watereffect. Als dit nog eens gepaard gaat met de zwaardere ademhaling van Jack, inclusief tanden die zijn mond uit lijken te klapperen, dan zoek je zelf ook het puntje van je stoel op.
Helaas is dit niet het enige momentje wanneer je het puntje van je stoel opzoekt. Zoals ik al aangaf is de game erg donker. Dit zorgt ervoor dat je veel te dicht bij je beeldscherm moet gaan zitten wil je alles goed waarnemen. Hoewel, zelfs dan is goed waarnemen nog een lastige opgave. De zes jaar ontwikkeling hebben duidelijk zijn tol geëist op de graphics welke niet meer van deze tijd zijn. Dit hebben ze op willen vangen door er maar wat donkere tinten en ruimtes in te gooien, welke bij mij voor heel wat irritatie zorgden. Het zal ongetwijfeld de bedoeling zijn geweest om het horror genre kracht bij te zetten, de uitwerking daarvan is echter een stuk minder geslaagd.
Wanneer je de game in zijn geheel doorkruist hebt zijn er gelukkig nog wat extraatjes die de replay van de game hoog houden. Aangezien vele zaken uit de game worden bijgehouden, waaronder de tijd die je nodig hebt om de game succesvol te voltooien, kun je ervoor kiezen om de game in dit soort opzichten te verbeteren. Om de uitdaging hierin nog wat groter te maken zullen er nieuwe moeilijkheidsgraden beschikbaar worden om het je nog lastiger te maken.
De adventure, de shooter of toch gewoon de gekke game?
Terugkijkend op het avontuur van Call of Cthulhu houd ik er gemengde gevoelens op na. Het adventure element is aardig verzorgd en brengt best een voldaan gevoel, maar het zijn de shooter elementen die dit goede gevoel een beetje weg nemen. Vanuit een first person view werd ik lekker in het verhaal gezogen, het ter hand nemen van een mes of geweer deden hier helaas afbreuk aan. Het is ook jammer dat het grafische gedeelte deze foutjes niet echt op kan vangen, ook deze kent namelijk de nodige minpunten, waarbij met name het donkere aspect voor irritaties zorgt.
Toch is de game zeker niet slecht te noemen. Eenmaal in het verhaal leg je de controller niet snel weg en wil je steeds weer verder gaan om te weten hoe het af loopt. Je eigen statistieke verbeteren in een hogere moeilijkheidsgraad is hierbij een uitdaging die de replay waarde verhogen.
Nu maar hopen dat Bethesda Softworks en Headfirst niet weer zes jaar wachten met hun aankomende games.
|
68
