Het doel van puzzels ontgaat mij. Neem bijvoorbeeld de klassieke legpuzzels: je bouwt iets mooi op, doet hier vaak vele dagen over, geniet vervolgens vijf minuten van het eindresultaat en breekt het vervolgens weer af om het in een doos op te kunnen bergen. Professor Layton is dan ook totaal geen game voor mij.

Dit was althans de gedachte toen Professor Layton and the Curious Village in 2008 verscheen. De game werd gekenmerkt door 135 puzzels en alleen al bij de gedachte om deze door te komen gruwelde ik. Toen kwam echter de kerst en kreeg ik de titel van een vriend cadeau. Een leuke titel, zo stelde hij, en om niet geheel onbeleefd over te komen besloot ik deze dan ook maar eens op te starten. Al snel werd ik gegrepen door het verhaal waarin de puzzels niet alleen leuk waren om op te lossen, maar daadwerkelijk als steunpilaren dienden om het verhaal staande te houden. Nadat vorig jaar het tweede deel, Professor Layton en de Doos van Pandora verscheen, is het nu alweer tijd voor de derde uitgave: Professor Layton en de Verloren Toekomst.

De derde uitgave heeft tijd als thema en dit komt naar voren in het verhaal. Layton en zijn leerling Luke zijn aanwezig bij de demonstratie van een tijdmachine wanneer het helemaal fout gaat. De machine ontploft en na een grootse explosie blijken de minister-president en de wetenschapper achter het project verdwenen te zijn. Veel tijd om bij te komen heeft het tweetal echter niet, Layton ontvangt kort na de explosie een brief waarvan de schrijver beweerd dat het afkomstig is van de toekomstige Luke.


Bekenden met de Professor Layton titels weten vervolgens wat er komt: een goed geschreven verhaal waarbij puzzels je progressie bepalen. De game kent er in totaal 165, maar deze zul je in eerste instantie niet allemaal ontdekken. Gelukkig hoef je de game niet wederom te doorlopen in de hoop nu wel een nieuwe puzzel te vinden, middels je map zijn deze namelijk terug te vinden. Eveneens bekend zijn de hint coins, welke je verzamelt door op de omgevingen te klikken en zo te hopen dat er verborgen muntjes tevoorschijn komen. Deze muntjes zijn in te wisselen om hints over een puzzel te krijgen, nieuw hierin is de zogeheten super hint. Zoals de naam al doet vermoeden krijg je het antwoord op een presenteerblaadje aangeboden waarbij je deze enkel nog uit hoeft te voeren. Het voelt zeker niet als een overwinning, maar kan wel als ideaal hulpmiddel dienen wanneer je er echt niet uit komt.

Naast de puzzels zijn er nog enkele toevoegingen aangebracht die de game net wat meer verdieping moeten geven. Deden we dit in het tweede deel met de toevoeging van een hamster, daar draait het dit keer om stickers. Doel is om middels het oplossen van de puzzels stickers te verzamelen die toebehoren aan één van de drie boeken. Plak je deze stickers vervolgens in de juiste volgorde, dan zie je het verhaal uit het boek tot leven komen. Hiernaast is er ook nog een mini-game waarbij je met een autootje een parcours af moet leggen door de richtingen aan te geven en dien je met een papegaai voorwerpen van de ene naar de andere kant te brengen middels een gelimiteerd aantal touwen. Beiden vormen weliswaar geen integraal onderdeel van het verhaal, zo had de game zonder deze toevoegingen niet veel anders geweest, maar bieden wel een aangename afwisseling die ook nog eens goed is uitgewerkt.


Qua graphics hebben de Layton titels altijd al een eigen artistieke richting gekozen en ook deze game kiest voor een zelfde aanpak. Het levert sfeervolle beelden op waarbij zowel de filmpjes als de spelmomenten bijdragen aan de bijzondere sfeer. Voor het geluid is dit niet anders, hoewel het jammer is dat – door de beperkte ruimte op een Nintendo DS cassette – de voice acting niet overal is doorgevoerd, is deze zeer sterk op de momenten dat hier wel gebruik van is gemaakt. De goed gekozen, doch ietwat herhalende achtergrond muziek stoort verder nergens en weet de aanwezige sfeer alleen maar te versterken.

Professor Layton en de Verloren Toekomst doet niet heel veel nieuws en dit nemen we de ontwikkelaar niet kwalijk. De puzzels zijn weer heerlijk gevarieerd zonder hierbij in herhaling te vallen, de super hint is een leuke toevoeging wanneer je echt helemaal vast zit, het verhaal sleepte me nog meer mee dan voorheen en op het gebied van graphics en geluid hebben we totaal geen klagen. Het hopen is dan ook dat Professor Layton and the Specter’s Flute, welke een jaar geleden werd uitgebracht in Japan, nu ook snel naar ons komt.