Je moet lef hebben. Chronicles of Riddick verkocht ondanks goede cijfers niet geweldig, dus verwachtte niemand een remake. Toch ging Starbreeze zelfs een stapje verder. Niet alleen brengen ze een fraai opgepoetste versie van Escape from Butcher Bay uit, de developer doet daar een extra game bovenop! En Assault on Dark Athena mag er zeker zijn…
Niet alleen lef, ook mazzel trouwens. Het had weinig gescheeld of we hadden de game nooit gezien. Starbreeze ging voor een remake, omdat Microsoft het origineel niet ‘backwards compatible’ kon krijgen. De Zweedse developer had verder nog heel wat ideeën over, dus besloten ze ook nog extra content uit te brengen. Uitgever Activision had alleen andere plannen. Aangezien ze net Vivendi hadden gekocht dumpte ze Chronicles of Riddick - samen met acht andere spellen. Gelukkig kwam net Atari langs om het project op te pikken en de makers nog een extra zes maanden te geven.
En dat half jaar is aan de beelden af te zien. Grafisch is het door een ringetje te halen. Even dacht ik dat Vin Diesel in echte tussenfilms speelde. En de sfeer klinkt net zo ijzig als het vorige deel. Riddick ontsnapt uit Butcher Bay maar wordt gesnapt door een berucht piratenschip, de Dark Athena. Deze jaagt op kleinere schepen om de bemanning voor gruwelijke experimenten gebruiken. Riddick weet net op tijd weg te komen maar al snel blijken de experimenten het op hém gemunt te hebben.
Drones heten deze knakkers en erg slim zijn ze niet.... als ze rode zoeklichten hebben tenminste. Dan patrouilleren ze vaste routes en kan je ze gemakkelijk ontwijken. Schijnen er echter ineens witte lampen, dan worden ze door de bemanning van de Athena bestuurd, en dan gaat hun IQ ineens drastisch omhoog. Later zal jij deze tegenstanders ook kunnen besturen – meestal als kanonnenvoer. Daarnaast kun je hun lijk als schild gebruiken en tegelijkertijd hun wapen op andere tegenstanders afvuren. Een soort van alternatieve geschutskoepel dus.
Dat zal waarschijnlijk ook de enige keer zijn dát je een vuurwapen gebruikt – ze zitten namelijk vast aan hun lichaam. Net zoals het vorige deel draait Dark Athena gewoon om sluipen, stalken en snijden of steken. Riddick heeft daarvoor een flink aantal nieuwe moves, counters en finishers gekregen om zijn tegenstanders snel een kopje kleiner te maken. Daar zitten hele brute tussen. Strotten worden doorgesneden, buiken doorstoken en dat allemaal zo snel dat het af en toe niet te volgen is.
Wat het sluipgedeelte betreft blijft daar ook veel bij hetzelfde. Riddick kan nog steeds prima zien in het donker. Een grafische vernieuwing daarbij is dat het scherm blauw wordt als onze held ergens verborgen of in een schaduw staat/zit. In dat geval kan de vijand hem niet zien of horen. Prima moment om dus in de aanval te gaan. Verder kunnen lijken worden verplaatst en om het hoekje worden gekeken (ala de eerste System Shock) om bewakers te observeren of voor een paar snelle schoten.
Het sluipelement lijkt ons overigens het beste tot zijn recht te komen in de nieuwe multiplayer. Het vorige deel ontbeerde nog zo’n optie, maar met Dark Athena komt daar verandering in. De mode Pitch Black lijkt het meest belovend. Een gamer speelt daarbij Riddick terwijl de andere zes de rol van soldaat op zich nemen. De eerste heeft enkel slagwapens en nachtvisie terwijl de anderen allerlei vuurwapens tot hun beschikking hebben. Dat klinkt oneerlijk – totdat alle lichten uitgaan en de zes enkel nog zaklantaarns kunnen gebruiken. Verwacht daarom hele hectische uurtjes.
Vergeef mij mijn enthousiasme, maar de beelden en de informatie klinken veelbelovend. Ik twijfel over de A.I. van de tegenstander – sommige kills gingen wel erg makkelijk – maar qua sfeer, verhaal en actie lijkt de verbeterde/nieuwe Chronicles of Riddick een erg sterke titel te worden. Starbreeze belooft verder twintig uur gameplay en dat is zeldzaam tegenwoordig in een FPS. Een van de betere spellen van het jaar? In april zullen we het weten.
|
