Een nachtelijke wandeling door Central Park joeg hoofdontwerper Herve Sliwa zo de stuipen op het lijf, dat hij gelijk de locatie van de nieuwe Alone in the Dark wist. Sommige mensen geven hem groot gelijk. Het park in New York heeft volgens hen een beruchte reputatie. Maar hoe griezelig is die plek eigenlijk?

Central Park is een van de grootste parken ter wereld. Het heeft een omvang van 3.41 km², bevat onder andere bossen, meren, sportvelden, theaters, muziekpodia en kinderspeelplaatsen en trekt jaarlijks 25 miljoen bezoekers. De aanleg begon in 1857 en het duurde twintig jaar voordat het ‘klaar’ was. Daarna gingen de aanpassingen verder. Inmiddels heeft men er zoveel in geïnvesteerd dat zelfs Bill Gates dit gebied niet meer kan kopen. Schattingen bepalen de waarde van de grond op een slordige 528 miljard dollar.

Central Park lijkt misschien eng, en gezien zijn grootte kunnen we dat begrijpen, maar in werkelijkheid is het een van de veiligste plekken van de stad. Moorden worden er nauwelijks gepleegd – in vergelijking met de rest van de stad – en ook het aantal berovingen daalden de laatste jaren flink. In 2002 werden van de 584 moorden er maar 1 en van de 2024 verkrachtingen maar 5 in het park gepleegd.


Dat was in de jaren zestig tot en met tachtig wel anders. Na de hippietijd kwamen er veel evenementen in het park en daarmee veel criminaliteit. Central Park kampte in die jaren met veel berovingen, vandalisme en gewelddadige uitspattingen – hoewel de laatste weinig voorkwamen. Het was zelfs zo erg dat overtredingen vaak niet eens gemeld werden – ook omdat er nergens een meldpunt of telefooncel te vinden was.

Beruchte zaken waren onder andere ‘The Night Central Park got mugged’ toen woeste concertbezoekers aan het rellen sloegen en iedereen beroofden die ze tegen kwamen. Hetzelfde gebeurde tijdens een March of Dimes marathon in 1985. De bekendste zaak was echter de Central Park Jogger zaak, waar een jogster verkracht en zo in elkaar ingeslagen was dat ze zich tot de dag niets van de misdaad herinneren kan. Over de dader(s) bestaat nog steeds twijfel.

Maar het waren vooral kleinere vergrijpen die zich daar afspeelden. Aangezien dezen wel tot een algemene verloedering van het park leidden en daardoor investeerders afschrokken, besloot de hoofdcommissaris Davis in de jaren tachtig in te grijpen. Met intensievere en betere patrouilles van politie en parkwachters en meer aandacht voor kleine zaken als vandalisme ging het langzamerhand bergafwaarts met de criminaliteit, waardoor Central Park weer rustig werd.

Toch houdt Central Park een soms beruchte reputatie. Sliwa kreeg het advies om vooral niet ’s nachts door het park te gaan. Hoe kan dat als er zo weinig criminaliteit is? Gedeeltelijk is het een mediakwestie. De grootste tv-zenders zitten namelijk vlakbij, dus als er iets gebeurd dan zijn ze er gelijk als de kippen bij. De naamsbekendheid geeft het een extra tintje, waardoor ieder incident breed wordt uitgemeten. Tenslotte is het vooral een schim van voor de jaren negentig toen er écht problemen waren. En boswandelingen bij nacht is altijd eng, niet waar?


Central Park is dus lang niet zo eng, als mensen beweren. Sterker nog, het is de beste plek om voor sport, ontspanning en entertainment in New York. Niet alleen is het een geliefde plaats om te joggen of even uit te rusten ook worden er met regelmaat concerten gegeven of toneelstukken van, onder andere, Shakespeare vertoond. Een aanrader voor de toerist dus, maar we raden hem niet langs te komen als de evenementen van Alone in the Dark zich afspelen.